เรื่องเด่น อานาปานะ (สติ) แบบพระพุทธเจ้า

อืม ใครกัน...ผมรู้จักมั้ย

นึกว่า แนวนี้ จะมีแต่ผม คนเดียว

 

โชว์รูป ที่อยู่ เบอร์โทร อายุ งาน อาชีพ เปิดเผยทุกอย่างครับ
ทำได้ป๊ะ

 

ใครจะปฏิบัติแบบใช้ลมหายใจเข้า-ออก ทางจมูกแล้วนับเลขกำกับก็ดี,ใช้คำภาวนาว่า พุทโธ ธัมโม สังโฆ เป็นต้นก็ดี ใช้อาการพอง-ยุบของท้องเป็นต้นก็ดี นี่เรียกหลักปฏิบัติย่อย ต้องให้ลงกับกับหลักใหญ่ คือ สติปัฏฐาน 4 อย่าง จึงจะถึงจุดหมายปลายทางคือพ้นทุกข์ดับทุกข์ได้ นี่พูดแบบรวดเดียวจบ แต่ภาคสนามคือปฏิบัติจริง ยังมีตัวแปรอีกมากมาย

ดูหลักสติปัฏฐานสักเล็กน้อย (พุทธธรรมหน้า 764)


สติปัฏฐานในฐานะสัมมาสติ

สติปัฏฐาน แปลว่า ที่ตั้งของสติบ้าง การที่สติเข้าไปตั้งอยู่ คือมีสติกำกับอยู่บ้าง ฯลฯ ว่าโดยหลักการก็ คือ การใช้สติ หรือวิธีปฏิบัติเพื่อใช้สติให้บังเกิดผลดีที่สุด ดังความแห่งพุทธพจน์ในมหาสติปัฏฐานสูตรว่า

"ภิกษุทั้งหลาย ทางนี้เป็นมรรคาเอก เพื่อความบริสุทธิ์ของสัตว์ทั้งหลาย เพื่อข้ามพ้นโสกะ และปริเทวะ เพื่อความอัสดงแห่งทุกข์และโทมนัส เพื่อบรรลุโลกุตรมรรค เพื่อกระทำให้แจ้ง ซึ่งนิพพาน นี้คือสติปัฏฐาน ๔" (ที.ม.10/273/245 ...)


การเจริญสติปัฏฐาน ๔ นี้ เป็นวิธีปฏิบัติธรรมที่นิยมกันมาก และยกย่องนับถือกันอย่างสูง ถือว่ามีพร้อมทั้งสมถะและวิปัสสนาในตัว ผู้ปฏิบัติอาจเจริญสมถะจนได้ฌาน อย่างที่จะกล่าวถึงในเรื่องสัมมาสมาธิอันเป็นองค์มรรคข้อที่ ๘ ก่อนแล้ว จึงเจริญวิปัสสนาตามแนวสติปัฏฐานไปจนถึงที่สุดก็ได้ หรือจะอาศัยสมาธิเพียงขั้นต้นๆ เท่าที่จำเป็นมาประกอบ เจริญวิปัสสนาเป็นตัวนำตามแนวสติปัฏฐานนี้ ไปจนถึงที่สุดก็ได้

วิปัสสนาเป็นหลักปฏิบัติในพระพุทธศาสนา ที่ได้ยินได้ฟังกันมาก พร้อมกับที่มีความเข้าใจไขว้เขวอยู่มากเช่นเดียวกัน จึงเป็นเรื่องที่ควรทำความเข้าใจตามสมควร

 

เอาขนาดนั้นเลยหรอ จะให้ผมบ้าก่อนหรือไง

 

อ้าว ก็ผมเป็นคน คัดเลือก ตัดสิน ไง
จะเถียงทำไมกัน เดี๊ยะ....เอาใบเหลืองไป..เลยไป

 

มีอะไรก็ปรึกษากับผมได้ เพราะผมเคยบ้ามาแล้วไง อิอิ

เรื่องบ้า....ผมรู้ดี

 

ในฐานะที่คุณวรณ์นิว่าเคยบ้ามาแล้ว ให้คำปรึกษาเค้าที

คือ ว่าเรานั่งสมาธิแล้วเริ่มเข้าสู่ความสงบ (ประมาณว่าโลกนี้ว่าง ๆค่ะ) แต่ไม่รู้ทำไมเกิดนึกกลัวขึ้นมา อยากออกจากสมาธิ มีคนแนะนำว่าต้องค่อย ๆ ถอยออกจากสมาธิ แต่เราทำไม่ได้ เพราะมันไม่ยอมออกค่ะ ไม่รู้ทำไง เลยลืมตาเสียเลย เท่านั้นเองใจก็เกิดสั่นขึ้นมาทันที รู้สึกวิงเวียนบอกไม่ถูก

วันนั้นทั้งวันใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กว่าจะปกติก็ช่วงเย็นแล้ว

เราเลยอยากถามว่า ทำอย่างไรไม่ให้กลัวเวลาเจอสถานการณ์แบบนี้ และจะออกจากสมาธิด้วยวิธีไหนดีคะ ผู้รู้ช่วยตอบทีค่ะ

 

ทำไมต้องคอยเอา สภาวะของคนอื่น มาให้ผมดู ด้วยล่ะ

ความกลัว เกิดจาก การหลับตานั่งสมาธิไง นั่งไปก็ได้แค่ นั่ง สงบ นั่นแหล่ะ มันไม่เกิดปัญญาอะไรเลย

สู้ มาฝึก สติปัฏฐานสี่ หรือเดินจงกลม แบบรู้ตัว จะดีกว่าครับ

 

สาธุ ดีๆว่าเลยครับ สติปัฏฐาน 4 เดินจงกรม ทำยังไง

 

แบบที่ผมฝึก คือ แบบผู้ชาย ที่ มีสติแรงดี
ยังมีแบบที่ผู้หญิงฝึก คือ ฝึกลากเส้น ออกจากกลางหน้าผาก เหมือนลากเส้นดินสอ เริ่มที่กลางหน้าผาก ลากเส้นออกไปซัก 50เซน แล้วหยุดค้าง แล้วกำหนด ที่ปลายสุด ให้ พองลมขึ้นเหมือนลูกโป่ง ค่อยๆพองจากเล็กไปใหญ่ จนขนาด เท่าแตงโม แล้วค้างเอาไว้ สติต้องรู้ กำหนดภาพอยู่อย่างนั้น
ถ้าจะเลิก ก็กำหนด ให้มันแวบลง จนเป็นปลายสุดของเส้น แล้วถอยเส้น นั้น หดกลับคืนมาที่กลางหน้าผาก เหมือนเดิม...จบขั้นตอน

แต่ในระหว่าง กำหนดลากเส้น พองลม ค้างไว้ ต้องมีสติกำกับ ไม้ให้ภาพขาดหาย เด็ดขาด นี่คือการรักษาสภาวะการฝึกให้ต่อเนื่อง...ฝึกได้ทุกขณะเวลา

ในแบบของผม ที่ฝึก แยกจิตดูกาย ก็ฝึกได้ทุกเวลา ต่อเนื่อง ทั้งวันเลย ตั้งแต่ตื่น จน หลับ ผมฝึกจนคล่อง กว่าจะคล่อง นานหลายเดือนเหมือนกัน

มันจะช่วยให้เรา มี สมาธิ สะสมสมาธิ และ วิปัสนา ดูรู้เห็นตามจริง ไปพร้อมๆกันเลย...

 

ทำไมต้องคอยเอา สภาวะของคนอื่น มาให้ผมดู ด้วยล่ะ

ที่เคยพูดว่า เขาถามว่า ไปไหนมา ? ตอบว่า 3 วา 2 ศอก คือ ตอบไม่ตรงกับที่เขาถาม

เราจะโต นิวรณ์เห็นแล้วนะเป็นไง ดังนั้น ในทุกๆบอร์ดธรรมะ ผู้ปฏิบัติธรรมจริงแล้วประสบการณ์แปลกๆจากภาคปฏิบัตินั้นๆ ตั้ง กท. ถาม เซียนประจำบอร์ดนั้นๆ ก็ตอบไปตามที่ตัวเองเข้าใจ (อะไรนักก็ไม่รู้) ซึ่งไม่ตรงกับที่เขาถาม นี่ก็สาเหตุหนึ่งที่ อิอิ

ความกลัว เกิดจาก การหลับตานั่งสมาธิไง

พูดอย่างนี้ แสดงว่า คนลืมตาแล้วไม่กลัว

 

สอนทางโทรศัพท์ หรือ สอนต่อหน้า จะเข้าใจ ได้ง่ายกว่าไง

มันต้องคุยกันตรงๆ

 

ทำแบบนั้นแล้วเห็นตามจริง เห็นอะไร เห็นตามจริง

 

ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณสมัครสมาชิกพลังจิตมาเล่นบอร์ดนี่ล่ะ หรือมาหาลูกศิษย์

 

หลับตานั่ง พร้อมกัน สิบคน...ลืมตาขึ้นมา แจ่ละคน ไม่เหมือนกัน
ตอนหลับตา ทั้งที่นั่ง พร้อมกันสิบคน แต่ลืมตาปุ๊บ เหมือนอยู่ตัวคนเดียวไง

อีกอย่าง หลับตานั่ง ได้ยินอะไร สัมผัสอะไร จิตมันจะฟุ้งซ่าน คิดเตลิดไปเอง แจ่ถ้าลืมตานั่ง มันจะรู้เห็นตามจริงหมดไง...แล้วจะเอาอะไร ไปคิดล่ะ

 

แนะนำให้จบเลยครับ ทั้งสติปัฏฐาน + จงกรม แบบของคุณ

จงกรมทำยังไงขอรับ

 

ถ้าลืมตานั่ง มันจะรู้เห็นตามจริงหมดไง...แล้วจะเอาอะไร ไปคิดล่ะ

อ้อมันเป็นยังงี้นี่เอง ลืมตานั่งใครไปใครมาก็เห็น ใครทำอะไรก็เห็น ไม่คิดอะไร แล้วถ้ายังงั้น จะไปปฏิบัติทำไมล่ะ เพราะปกติอยู่บ้าน ไปไหนต่อไหน ไปเดินห้าง ก็ลืมตาดุคนนั้น คนนี้เห็นตามจริงหมด ก็ไม่คิดอะไร ถูกไหม

 

เห็นทุกอย่างไง เห็นตัวเอง เห็นรอบข้าง เมื่อสงบ กายมีอาการอะไร เวทนาอะไร อายตนะ ผัสสะกับอะไร จะรู้เห็นตามจริง ด้วย สมาธิ ที่ กำกับให้สงบอยู่นั่นไง ...สิ่งที่กำหนดขึ้นมา...เรียกว่า กำหนดใจให้คิดอยู่เพียง ในหนึ่งความคิดนั้น..คือเส้นที่ลาก ลูกโป่งที่พอง..ส่วนตัวที่รู้ตาม..ที่จะรู้ตาม มันจะ ..ตามรู้ หรือไม่ตาม ตามทัน หรือไม่ทัน ตามไปรอก่อนหรือตามช้ากว่า...อันนี้ คือ สาระที่จะ ต้อง เห็น และเข้าใจไง...เพราะตัวที่คิด คือใจ เรากำหนดให้มันคิดเรื่องเดียงทุกวัน ทุกเวลา...ส่วนตัวที่ตามรู้ มันจะเบื่อหรือไม่.จะเห็นเองครับ...เพราะมันเป็นคนละตัวกันไง

 

จงกลม หมายถึง ถ้าฝึกจนชำนาญ มันสามารถฝึกได้ทุกที่ ทุกเวลา ทุกวินาที ทุกอิริยาบท ตลอดทั้งวันไง

 

เราพูดถึงฝึก กำกับ ความคิด ให้สงบ สร้างสมาธิ พร้อมวิปัสสนาไปด้วยไง
ดูกาย เวทนา จิต ธรรม ไปด้วยไง
ทำไม เข้าใจยากจัง