จิตพุทธะสว่างขึ้นได้ในชั่วปัจจุบันขณะจิตเดียว

อยากได้แบบ มี ปีกก็ไม่บอก ทำมาเป็น ปล.

 

#ปึษาทำมะนัด ก่องตักสิงใจลงทู

 

ความสว่างวาบแจ่มจ้าที่เกิดขึ้น
จากการนั่งสมาธิขั้นต้นๆ
มันเป็นความปรุงแต่งจากจิตเอง เมื่อมันมันหายไปแล้ว
มันก็เหลือแต่ความทรงจำ
ยังไม่ได้บรรลุอะไรเลย ได้แค่รู้ว่ามันมี
ความแจ่มจ้าเกิดขึ้นได้จริงๆ
ไม่ใช่มโนเอาเอง
ถึงแม้กิเลสจะอยู่เท่าเดิม
หลังจากจิตสว่าจ้ามันหาย
ไป
ก็ยังดีกว่าคนที่ไม่เคยเห็นแล้ว
คิดว่าความแจ่มจ้าในจิตสังขาร
ไม่มีเคยจริง

 

โควิดมา WFH ชิวๆ
ได้แพล่มตามแต่ ใจจะไขว้คว้า ว่ากานปาย

 

ฉีดไม่ฉีด

 

อันความธีรชนคนฉลาด
ย่อมยังเหตุหิวแสงดำเนินอยู่
แม้นฝุ้งเฝื้องแสงวับวานิมิตฟู
ฌาณกีฬาย่อมดำรูสถาพร

ฉลาดในธรรมคือปราโมทย์
เพื่อประโยชนภิญโญสโมสร
จงพร้อมพุทธวจนาประสาทพร
สวนกุหลาบสถาพร ไชโย เอย

 

บัณฑิต บัณฑิต บัณฑิต <--- ดีนี่ ดียังไง

ด้วยเหตุเท่าไหร่ พุทธ จึงเรียก บัณฑิต

ด้วยความสามารถ ทรงไว้ซึ่ง "การกำหนดรู้ รูปไม่เที่ยง"
จึงชื่อว่า บัณฑิต เพราะ เมื่อ "ทรง" ไว้ซึ่งการกำหนดรู้
รูปไม่เที่ยง แสงก็จะ วิบ วับ วิบ วับ จิต นุ่ม นุ่ม นุ่ม ไม่
อาจจะย้อม ให้เกิดความเห็นผิด เพราะ จิตที่ วับ วับ วับ
อยู่นั่นหนา ก็เพราะเหตุ รูปไม่เที่ยง ดับ ดับ ดับ แล้วจิต
จะหลอกผู้ภาวนาว่าเที่ยง ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้ เมือแล
เห็น สัจจความจริง ตามอุบายของพระศาสดาอยู่อย่างนี้
ย่อมละจิตได้ ไม่ฉวยจิต ทิฏฐิ ดำริ ก็หมดเรือน ที่จะอาศัย
เข้ามานั่ง ลากไปใน สัญญาความแตกต่าง พรรณา สร้าง
ความย้อนแย้งขัดแข้งขา พาลสนิท สนิท บิกโคลาแฟนต้า
ส่ายหน้า หน้า หน้า

แยกรูปแยกนาม ก็แค่ เห็น จิตเป็นธาตุ อาศัยความไม่เที่ยง
ของรูปจึงปรากฏ เบื้องต้นไม่รู้ เบื้องปลายไม่รู้ แต่ ปัจจุบัน
กมลชนกถูกจับเรียก พรี่ พรี่ ขร๋าาาาาาา สันตาติขาด เพราะ
รู้ชัดอาหารของจิตคือ อาการไม่กำหนดรู้อยู่ รูป ไม่เที่ยง

 

ผมจะถามลุงปัง กับลุงปราบ สิ่งที่ลุงแมวบอกสว่างวาบในสมาธิ อันนี้เป็นอาการของนิมิต
ที่เกิดขึ้นจากสมาธิ สิ่งที่ผมสงสัยคือ จิตสามารถสร้างสิ่งนี้ได้ด้วยหรือ
ที่สร้างสภาวะแบบนี้ อย่างการยกจิต อะไรแบบนี้ หรือเป็นแค่คำที่ใช้แต่ละคน
ที่ไม่เหมือนกัน

 

อ้าว อ้าว ไหง ตก จาก กำกระถาง

เห็นวันก่อง ยังปรารภ ขันธ์เป็นของกลาง

ภาวนาไม่เอาเข้าตัว เป็นตน เป็นต่อน

"แสง" เป็น ลักษณะหนึ่งของ จิต เรียกว่า ปัณฑระ

จิต มีหน้าที่ 14 อย่าง ส่วนใหญ่จะ คิด

นานๆ ที จะ วิบ วับ วิบ วับ ไม่เข้าไปจับ ไม่เข้าไปจ่อม
เหมือน คนโลก โลก หมุน บ้าน หมุน นี่ก็มีได้เป็นธรรมดา

ยิ่ง จิตมัน หน่าย จิต หน่าย รูป มันก็จะ วิบ วับ วิบ วับ
เองโดย ธรรมชาติของจิต

เป็นไปตาม ปัจจัยการ

ผู้ขาดการสดับ ก็ไม่รู้ว่า นี่คือ หนทางมรรคผล อย่างหนึ่ง
หาก ฉลาดใน "ธรรมปราโมทย์" ที่สังเกตได้เวลาหลังมัน
วิบ วับ วิบ วับ แล้ว ทรงไว้ซึ่ง เหตุ ของความเป็น
อย่างนั้น คือ หมั่นสดับอุบายที่ทรงชี้ทาง ตั้งมั่น แลอยู่

ผั๊วะ!!

ผั๊วะ!!

ผั๊วะ!!

ผั๊วะ!!

แน่นิ่ง

 

ถ้าใครยังจำข่าว ลุงวิศวะได้ ชัดเจนมาก เรื่องวุฒิภาวะ

 

ธรรมปราโมช ปราโมช โชย รู้สึกว่า จะมีอีกชื่อวา อวิปฏิสาร

 

ผมยอมรับว่าไม่เคยทีมันสว่างวาบ เคยเห็นแต่แสงนวลรอบตัว
สำหรับจิตทำหน้าที่อะไร อันนี้ผมไม่ได้ ไม่ทราบ
ที่ผมบอกว่าจิตเป็นของกลาง คือผมไม่เห็นแล้ว บอกว่าผมทำ ผมได้
ผลให้สภาวะนี้ผ่านไป ผ่านมา แค่มองมัน
ที่สงสัยคือ จิตยังมีหน้าที่อะไรอีก นอกจากรู้ๆ โง่ ๆ คับ

 

เชย ระเบิด ระเบ้อ

นวล ก็คือ บุคคลที่ ทรงไว้ซึ่งความวิบ วับ ได้ต่อเนื่อง
เพราะ ฉลาดในเหตุ ในธรรมปราโมทย์ ในจิตบันเทิง

แสงแฟลช์จึงติดต่อเนื่อง กลายเป็น แสงนวล

สาวกนวลยังไง นวลแบบ จันทร์ข้างแรมวับแวมอยู่บนปลายฟ้า
( แต่ที่ ว๊าบดังฟ้าผ่า ก็คือ อาการคนอยู่ในถ้ำมานาน พอเจอ
หิ่งห้อย ก็อาจจะ ตาบอดได้ แต่พอชำนาญ มันก็ นวล
หาก มีปฏิภาณกว่านั้น แค่ สลัวๆ ก็ใช้ได้แล้ว สามารถ
มุดไปดูนั่น เห็นนี้ ได้สบายๆ )

ทีนี้

มันจะต่างกันระหว่าง ชานฤาษีลิงไพร กับ ฌาณในพุทธศาสนา

ชานฤาษี คือ ไล่ตะครุบ เอาตามอาการ อุปทานว่า ของดี
โดนจิตหลอกด้วย "ความวิจิตร(กิจของจิต)"

ฌาณพุทธ จะทวนกระแสไปรู้ที่เหตุ ทวนไป ทวนมา อยู่
กลางอก ไหลจ๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆ เป็น ตามะพร้าว เย็นๆ
เปลื้องจิต แลอยู่ มีธรรมเอกผุด(ไม่มีอายตนะเพื่อนสองขัน5/10/15)

 

จิตตัวที่แสดงอาการต่างๆ ได้มันคือวิญญาณขันธ์(ผู้รู้ตัวปลอม)
หรือจิตสังขาร

ส่วนจิตเดิมแท้ หรือธาตุรู้ หรือธรรมธาตุหรือใจ หรือมโนธาตุ หรือปฏิสนธิจิต
มันคือสิ่งเดียวกัน เป็นจิตที่ไม่แสดง
อาการใดใด ได้แต่รู้
รู้ซื่อซื่อ หรือหู่ซือซือ

 

ใช่คับผม มาจากชานฤษี จะไปติดตรงแสงนวล มันซาบซ่านและเย็นเป็นปิติอาบ
กระเพื่อมกลางอก นี่จะเป็นภาวนาแบบแอลคับ แต่เดี่ยวนี้ไม่รู้คับผม

 

จิตเดิมแท้ ลุงว่ามันอมตะ ไหมคับ