จิตพุทธะสว่างขึ้นได้ในชั่วปัจจุบันขณะจิตเดียว

ไม่รู้สิ ไม่ต้องอภิญญาเหาะเหินเดินอากาศ
แค่รู้จักสมาธิบ้างแวะเวียนเสพบางครั้งคราว
จิตก็ฮึ่มๆจะสละเรือนอยู่เรื่อยๆ จะทิ้งทางแคบอยากภาวนาอย่างเดียว
ต้องเบรกตัวเองใจเยนพี่ๆใจเยน อย่าพึ่งๆ

อะ เชิญถล่ม ลองวิเคราะ นี่ยังไม่เหาะเลยนะ อีกไกล

 

แต่เอ้อ ต้องทำสมาธินะอาการถึงจะออก ที่ว่าต้องเบรกตัวเอง

 

กิเลส ก็เหมือนนิทาน ฤษีเหาะไปเห็นสาวอาบน้ำอะ
ตกลงมาขาแข้งหัก เสื่อมหมด ไม่รอดแค่โลกิยะ
(นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า. กิเลสแทรกก็เสื่อมหมด)

 

นี่เลยพยายามจะโยงให้เห็นภาพ
ถ้าได้มาต้องสละเรือนไหม หรือว่าได้มาแล้วก็ยังเป็นพนักงานออฟฟิส หากินได้ตามปกติ เหาะไปกลับบ้านประหยัดค่ารถไฟฟ้า หรือยังไง อะไร?

ลุงคิดถูกไหม อะไรยังไง?

คนที่คิดว่าได้มาจะได้ไม่เห่อเหิม เกินตัว

 

กด โควต 3 อัน มันมาแค่อันเดียว

คือ ถ้า โควตอันเดียว จะปรักปรำได้ไม่ถนัด

ดังนั้น ต้องเอา สามโควต สามคำถาม ยิงเป็นชุด
มา วิแคะ เหมาเข่ง

ลง ปัจจุบัน คือ โดนกิเลสมันหลอกซ้ำหลอกซ้อน อยู่อะฮับ

คือ กิเลสมันชมว่า ภาวนาเก่ง จะเหาะแล้วหละ จะบวชได้เลยแหละ
แล้วมันก็ หลอกซ้ำอีกทีด้วยเหตุผลเป็นธรรม เหาะไป เดี๋ยวก็ป้อแป้ๆ

ก็เลย ไม่ได้เร่งความเพีี้ยน เอ้ย เพียร

ถ้าปล่อยให้มันกล่อมบ่อยๆ ดูไม่ออกว่า "ถอยจากการปฏิบัติ"
จนมันกุมจิตจังหนับ จะได้ดุษฏีบัณฑิต "ม้วนเสื่อ" อะฮับ

เหมือน พระพาหิยะ

พระหาหิยะ ฟังเผินๆ เหมือน จะมี อินทรีย์กล้า
ชวนเพื่อนขึ้นเขา ถีบกระได

ตรงถีบกระได นี่แหละ ผิด โดนกิเลสซ้อนแผน

ความขยันภาวนาเลยเป็น ดุษฏีบัณฑิตม้วนเสื่อ


แล้วยังไง จะถูก

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

คำพระฮับ " ความพยายามอยู่ที่ไหน ความล้มเหลวอยู่ที่นั่น"
ถ้าเป็น คำตถาคต ก็ " ไม่เพียร ไม่พัก "

 

เบื่อจิงๆ คนมีอดีตมุ้งมิ้งกัน
มี pet name กันตะมุตะมิ

 

เนี่ยะๆ อะไรแบบนี้

ส่วนใหญ่ 10ล้อจะเอาไปกิน ฮับ

มีช่วงหนึ่ง ผมภาวนาจนกายเบา จิตมันกล่อม
ทุกคืนว่า เดินไปนี่ เท้าไม่แตะพื้น ภาพในสาย
ตามี เมฆลอยซ้อน เลยหละ ( ภาพนิมิต ซ้อนกับ
ภาพทางตา )

เดินไปทำงาน พอนั่งพัก จิตมันหลอก ว่าตะกี้
ลอยมา เท้าไม่ได้แต่พื้น

พอกลางวันจะไปกินข้าว เห็นเกาะ กลางถนน
จิตมันแฉลบไป ภาพจำ "ลอย" เท้ามันเคลื่อนฮับ
ไม่ใช่ลอยอะไร สิบล้อยิ้มหวาน รอ

โชคดี เห็นทัน

วิธีแก้ตอนนั้นคือ หันกลับมาดื่มนม กินอาหาร
ให้หนักท้องหนักขันธ์เข้าไว้ แทนการ อดนอนผ่อนอาหาร

 

เป็นเรื่องเล่าในพระสุตตันตะปิฎก

ท่านเล่าประกอบเหตุ ผมจำชื่อเรื่องไม่ได้

สมัยพระพุทธเจ้าเกิดเป็นฤษี พระอานนท์เป็นพระราชา

ฤษีเหาะไปรับอาหารที่พระราชาถวาย ทุกครั้งที่อัญเชิญไป ก้เหาะไปแบบนี้ปกติ

แต่มีครั้งนึง เหาะไปผ่านห้อง แฟนพระราชา เห็นแฟนพระราชาผ้าหลุดเกิดกำหนัด
ก้เลย เหาะเข้าไปในห้องแทน แฟนพระราชาเห้นก้ไม่กล้า
เพราะเห้นเป้นฤษีที่พระราชานับถือ ฤษีจะทำอะไรก้ไม่ขัด

เรื่องทราบไปถึงพระราชา พระราชา เรียกฤษีมาสอบถามว่าจริงไหม

ฤษี ด้วยกล้าทำกล้ารับ เพราะทำผิด
พระราชาก้เลย ประทับใจด้วยชื่นชม ว่าฤษีที่เราเคารพ
ทำผิดแล้วก็ไม่กลัวรับโทษ เพราะรู้แน่แท้ ว่าเราต้องสังประหาร
ก้ยังไม่กลัว

แต่กลับกัน ทำให้ พระราชา ปล่อยไปตามเดิม นับถือเหมือนเดิม

ฤษีนั้น ก็กลับมา เกิดเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ
พระราชามาเกิดเป็นพระอานนท์
แฟนพระราชา จำไม่ได้ ว่ากลับมาเกิดเป็นใคร

บทนี้ ท่านยกมาเทศน์ เรื่อง ศีล การยอมรับความจริง
หรือเรื่อง สัจจะ ว่าผู้มีสัจจะเป็นอมตะชื่อว่าเป้นผู้ไม่ตาย
ดังอมตะธรรม ชื่อ ว่านิพพาน เมื่อทำนิพพานให้แจ้งก้ได้ชื่อ
พบสัจจะธรรมอันเป็นผุ้ไม่ตาย

นี่เคร่าๆ ถ้าจำไม่ผิด


แต่ถ้าจะกล่าว โดยโบ้ยไปว่า
ศีลทำให้อภิญญาที่เหาะได้เสื่อม มันไม่ได้ ทันทีขนาดนั้น

เพราะว่าหลังจากฤษี รับผิดพระราชาอภัยโทษ ก้เหาะกลับไปตามเดิม

แต่เป็นเรื่องของ กิเลสที่ยังมีอยู่
เรื่องของ อภิญญา5 จะมีศีลหรือไม่มี มันก้ทำได้ มันเป้นของเกิดดับ ของเสื่อมได้

 

เอาอีกๆ

 

ว่าไปที่เรื่องนิวรณ์เลยฮับ ดับพรึบอาการเหล่านี้ถึงออก
แต่ภาวนาพวกนี้มันออกเชิง สละเรือน เป็นผู้ไม่มีเรือนอยู่แล้ว นอกจากนิวรณ์ไม่ดับ จะเข้าป่าท่าเดียวอันนี้ไม่ใช่(อาการที่โดนล่าสุด) ผมเจอเคส 2 กรณีแล้ว เลยแยกออกฮับ

 

คนละอาการกันครับ ผมไม่เคยกายเบา ยิ้มหวานนั่งพับเพียบ คนละเรื่อง

 

วาสนาได้บวช จะเป็นเรื่อง เนขขัมบารมี

คือ " เคยออกเรือนแล้วตายเปล่ากลางป่า " มาหลายชาติ

ถ้า ลุงโจ จอ หอ มี บารมีตัวนี้ ไม่น่าจะแต่งงานมีลูก

คำว่า อาศัยเหย้าเรือน ไม่อาศัยเหย้าเรือน ในพระไตรปิฏก
คนไทยแปลไปทาง อยู่ในอาคาร หรือ อยู่ตามป่า

แต่ใน ความเห็นป๋ม ป๋มจะหมายเอา การเห็นรูปไม่เที่ยง
ได้เป็นปรกติ มากน้อยแค่ไหน ถ้าเห็นได้เป็นปรกติ

อาหาร ที่เป็น สันตติของรูป จะต้องขาด ก็จะเป็นผู้ไม่
อาศัยเหย้าเรือน แต่ตัวจริงอาจลัลลา ที่นั่งนี่ ปูด้วยขนสัตว์

งง เป่า ฮับ

ถ้าไม่ งง ก็จะทราบว่า บวช หรือ ไม่บวช ด้วย

 

ลุงอย่าลืมนะครับ

รู้ทัน ขนะจิตเดียว อภิญญา 6 มาพร้อมกันเลยก้มีนะครับ

ลุงสละเรื่อนหรือไม่ ใครจะรู้

...
ติต่างนะ หากเป็นผมนะ ผมไม่มานั่ง สงบเสี่ยมหรอก
หากมาพร้อมอภิญญา 6 นี้
ผมจะไปปราบให้หมดพวก มิจฉากะทิ เหาะได้เหาะ ดำดินได้ดำ

ไปโผล่ หน้าบ้าน แม่มเลย ขาล๊อคจะเข้าจัยมั้ย

 

ใช่มะๆ ต้องเหาะบ้างละ เหาะมาาาา อยากกินอะไรบอกเด็วสั่ง delivery รอเลี้ยงฟรี 5555

 

เนี่ยะ คบ มิตรชั่ว

ไม่ต้องบวชหรอก ฮับ เป็นหนี้ชาวนาเป่าๆ

โค ส่วนใหญ่ ผิวสีส้ม สีกลัก

เกิดมา ต้องทำงานเป็น ทาสเขา

 

แหม่ ถ้าเล่าแล้วไม่มีประโยชน์กับคนดูไม่เล่าหรอกฮะ

เหาะมาดิ มีเรื่องที่ cencer 18+ เล่าบนบอร์ดไม่ได้ทั้งคู่จะได้เสวนา แลกเปลี่ยนมุมมอง

ลุงพยาธิตัวจี๊ด ซีเรียสไม่เข้าเรื่อง555

 

เท่ห์เนาะ เหาะแบบขี้ลอยไปด้วย

ไปแบบกายทิพย์ ขี้ไปไม่ได้

ยุคนี้ หาครูอาจารย์ ที่สอนสมถะ แบบถึงๆกันยาก
เพราะสาย วิปัสนาเยอะเน้นหลุดพ้น แต่เวลาทำ กลับลงแต่สมถะ ลงวิปัสนาได้น้อย
และสำนักที่พ้นก้มีน้อย

 

ลุงไม่ได้เก่งนะครับ
แค่รู้ว่าอะไรบางเรื่องควรเล่า หรือไม่ควรเล่า แต่ใครภาวนาที่ไม่ใช่มือสมัครเล่นก็พอมองออก แค่นั้นเอง
ไม่ได้เก่ง ย้ำอีกรอบ

 

คุยๆนี่จะได้กระจุกจิต กระชากจายกันมั่ง
ประภัสสร แต่นิวรณ์ไม่ลด ลุงฟังแล้วมันขัดๆ
เลยอยากให้ลองพิจารณากันบ้าง แค่นั้น
เท่านี้เอง

 

อยากเก่งกะเค้ามั่ง แบบ เหาะเลย เหาะเลย