จิตพุทธะสว่างขึ้นได้ในชั่วปัจจุบันขณะจิตเดียว

จะว่าเรียนผ่านมาก็ไม่ได้นะคะ
เพราะยังไม่เคยลิ้มรสชาติหรือเรียนรู้นิมิตมาก่อนเลยค่ะ

แต่คิดว่าเพราะจริตเราไม่ใช่สายนี้

 

ถ้าคุณแนนกลับไปเรียนนิมิต
ปัญญาคุณแนนจะไม่ก้าวหน้า
เหมือนการกลับไปเรียนซ้ำชั้น
นิมิตทั้งปวงมีที่สุดคือปัญญา
แม้แต่ความฝันมันก็เป็นนิมิตครับ

 

ฝันเนี่ย มันคืออนุสัย จิตวิบาก ส่วนลึกในภวังค์ที่มันสำรอกออกมาให้เห็นมั้ยคะ
แล้วนิมิตที่เกิดตอนนั่งสมาธินี่คือมันอันเดียวกันหรอคะ

 

เหตุของนิมิตก็คืออนุสัย
นิมิตมีจริงมีหลอก
จะแยกนิมิตหลอกกับนิมิตจริงได้
ต้องอาศัยปัญญา
นิมิตสมาธิกับนิมิตฝันเป็นตัวเดียวกัน
ต่างกันที่หลับกับไม่หลับครับ

 

แล้วอย่างที่เขาฝึกอสุภะ ฝึกกสิน กันล่ะค่ะ ....ทำไมมันมันเห็นได้ตามเจตนา...ตามเป้าที่ต้องการฝึก เหมือนกับว่ามันสามารถเห็นตามขอบเขตตามเป้าที่วางไว้

แต่ความฝันมันสั่งไม่ได้ว่าแต่ละวันจะฝันเรื่องอะไร

 

นิมิต แปลว่า ที่หมาย หรือเครื่องหมาย

มีทั้ง รูปนิมิต เสียงนิมิต กลิ่นนิมิต รสนิมิต พวกนี้นิมิตทั้งนั้น

แต่พวกจะได้ยินสอนบอกต่อกันมาแต่ นั่งหลับตาแล้วเห็นอะไร
ก้ไปเข้าใจหมายเอาว่านั่นคือนิมิต พอขาดการเรียนรู้ ไม่ได้ฟังธรรมไม่สมบูรณ์
กระดุมเม็ดแรกผิดทันที

พวกปัญญาอ่อน จะเกิดนิมิตพวกนี้ได้มาก
พวกปัญญากล้า จะข้ามไปเลย

นิมิต ที่ใช้ในการฝึกก็มี เช่น นิมิตที่ใช้ในการน้อมนึกตั้งรุป อสุภะ อาการ32 เป็นต้น
เพื่อทำให้จิตจดจ่อ
และน้อมไปในวิปัสนา จึงเรียกเป็นขั้นต้นว่า อุคหนิมิต
ลองนึกภาพ จับปากกามาแท่ง ลืมตามอง แล้วหลับตา
ยังจำภาพนั้นได้มั้ย นี่เรียก อุคหนิมิต
นิมิตติดตาหรือจะเรียกจริงจริงก็นิมิต ติดใจนั่นแหล่ะ
ทีนี้ในการฝึก ก้เอาปากกามานึกภาพให้เห็น
เริ่มจากการประกอบมาเป็นปากกาก็ได้จนจบ
ไล่ไปมาไกลับ ไปมาไปกลับ จนจิดจดจ่อแบบนี้ สมาธิก็เริ่มเกิดขึ้น
ทำอย่างนี้ไปเรื่อยไปเรื่อย ภาพก้จะปรากฎชัดขึ้น เห็นเหมือนลืมตาเห็น
ก้ประมานว่า จะหลับตาหรือลืมตาก้เห็นภาพปากกาชัดทุกรูขุมขน
และยังย่อขนายตามใจได้ด้วย นี่เรียกว่า เป็นปฏิภาคนิมิต
คือ ภาพชัดดั่งตาเห็น ย่อให้เล็กลงก้ได้
ขยายให้ใหญ่ก็ได้ นี่ขั้นพื้นฐานของสมถะ ในการใช้นิมิต
ฝึกได้ทั้งพวกปัญญาอ่อน ปัญญากล้า

ถ้า ในทางจะฝึกวรยุทธ ตัวนี้เป็นเหมือน
ท่าม้าท่าพื้นฐานของ วรยุทธทั้งปวง
การย่อ การนึก การขยายล้วนเป็นการฝึกพลังจิต
จะได้มโนมยิทธิและอิทธิวิธีไปในตัว อันนี้เคร่าๆ
พอครุอาจารย์แนะต่อ อย่างนี้นะแบบนี้จะเข้าใจทันที
แต่ถ้าเราไม่มีพื้นฐานตรงนี้ ครูจะต่อยอดของอภิญญาในการนำไปใช้ให้ไม่ได้


ทีนี่ นิมิต ที่หลงกัน คือ นิมิต ที่ไม่ได้รับเชิญ
พวกนี้มันจะเข้ามาเอง ในระหว่างที่เราจดจ่อในการตั้งรูปนิมิต
ก็จะมี พวก อาจารย์ดังๆ เทพดังๆหรือไม่ดัง ก้แล้วแต่
หรือภาพ อะไรก้ได้ ที่ไม่ได้รับเชิญในการตั้งรูป จะโผล่เข้ามา
ล้วนเป็นจิตสังขารปรุงแต่งของเราเอง
เกิดจากกรรมวิสัยให้จิตปรุงแต่งตามสัญญาเก่าบลาๆ จิปาถะ
บางทีมันไปปรุงกับธรรมารมภายนอก ธรรมมารมภายนอก
ก็คือ คนที่กำลังส่งจิตถึงเรา
คำว่า ส่งจิตก้คือ นินทา ชมเชย คิดถึง หรืออุทิศบุญให้เรา
แบบนี้ก็จะเป้นเหตุการปรุงแต่งร่วมกับจิตเราสร้างออกมาเป็นภาพต่างๆบลาๆได้

เกิดได้กับ คน กับสัตว์ ที่คิดถึงเรา
แม้แต่พวก วิญญานรอบๆก็ ส่งเป็นธรรมมารมณ์แบบนี้ได้

ซึ่งห้ามจะไม่ให้เกิดได้มั้ย
ห้ามไม่ได้
แต่ หยุดคล้อยตามนิมิตเหล่านั้นได้
ด้วยการ จดจ่อในกรรมฐานที่เราตั้งนั้นต่อไป
เพื่อให้จิตข้ามนิมิต จิตปรุงแต่ง
รวมเป็นสมาธิ มี วิตก วิจาร ปิติ จนรวมเป็นปฐมฌาน
แต่ส่วนมากไม่ถึง พอจะดิ่งรวมลง ปฐมฌาน ก็เอะใจตกใจกลัว ออกจากสมาธิละ

ที่ส่วนมากเลยที่หลงกัน ก้เป็น นิมิต อาจารย์ดังๆ เข้ามาหา นั่นแหล่ะ
ก้จะเกิดเข้าใจผิด ว่าจะมาช่วยสอน ช่วยญาน ช่วยทำให้มีคุณวิเศษ
ไปๆมาๆ เป็นร่างทรงไปแล้ว

นี่ ปัญญาอ่อน จะเป้นแบบนี้
ซึ่งอาการแบบนี้ พุดไป เป้น 100หน้า ก้ไม่หมดจะพอให้พูด

พูดง่ายๆ เสียเวาลาฉิบหายเลย ถ้าไปยุ่งกะนิมิตขั้นนี้


ส่วนพวกที่ไม่เคยเกิดนิมิตแบบนี้ จริงๆมันเกิด
เพียงแต่คุณข้ามไปเพราะไปเข้าใจว่า ต้องเห็นแบบลืมตาเห็น

จริงๆนิมิตพวกนี้ บางทีก็เห็นแบบอุคหนิมิต
บางทีก้เห้นแบบปฏิภาค บางทีก้มาเป็นเสียง เป็นกลิ่น เป็นต้น

แต่ถ้าถามว่า ใช้ประโยชน์ในการฝึกวิปัสนาได้มั้ย ใช้ได้หมด วิปัสนาไม่มีแก้
อาศัยแค่กระทบ แล้ว ใจเป้นไง กำหนดรู้ที่ใจอย่างเดียว ใจยินดียินร้าย
กำหนดรู้อย่างเดียว

 

น่าคิดค่ะ รึว่าเราเคยเจอแล้ว แต่ไม่รู้ตัว พวกวิญญาณรอบตัวแนนคงผิดหวังในตัวแนนมาก คงพยายามส่งธรรมารมณ์มาแต่
อินี่ บ่ เก็ท

เหมือนกับว่านิมิตส่วนมากจะเกิดจากที่จิตส่งออกนอก เพ่งสิ่งที่อยู่ภายนอก ยกเว้นสาย อสุภะ ที่พิจารณาในร่างกายตัวเอง ...สายนี้น่าจะเหมาะเอามาวิปัสสนาที่สุด

 

สุกโก
วิชโช
ภิญโญ
ปฏิสัม
ใครปราถนาแบบใด
ตรวจสอบตัวเองดูครับ

 

ถ้า วิญญาณครูอาจารย์ จะมาหานะ จะมาตรงๆ ไม่ต้องหลับตา ลืมตาก้เห็น
ไปนั่ง ภาวนาในป่า ในถ้ำคนเดียว ไม่ต้องหลับตาหรอก ลืมตาก้เห็น นี่อันนี้ของจริงมาจริงๆ

แต่พอมาจริงแล้ว อูย เก่งวิปัสนา แต่หัวโกรนกลับมาเลย

ไม่ต้องไปนัดเจอผุ้วิเศษในสมาธิขั้นนี้


อยากจะเห็นจริงๆก้ไม่ยาก ต้องไปฝึกปิติให้ชำนาญ น้อมโอภาสแสงว่างให้ชำนาญ
น้อม นึก ย่อ ขยาย ให้คล้อง โอยยยใช้เวลา มันจึงจะแนะต่อได้ เรื่อง สมถะล้วนๆ

 

แล้วส่วนที่เราเน้นเอามาฝึกไม่ใช่จิตสังขารปรุงภาพขึ้นหรอคะ?

ให้แนนเดา คิดว่า ส่วนของการฝึกนี้หลักการมันน่าจะคล้ายๆเราเอาจิตไปจดจ่อกับภาพสัญญาที่เราปรุงขึ้นมาจนเป็นสมถะสมาธิใช่มั้ยคะ และมันจะไปเห็นจิตสังขารที่มันแอบไปปรุงแต่งภาพอื่นขึ้นมา ถ้าเราไปเห็นไอ้เจตสิกที่ปรุงแต่งนี้ได้ไม่เผลอเพลิน ก็ถือว่าเรากำลังเดินไปทางวิปัสสนา

เหมือนกับเวลาเรานังสมาธิจดจ่อกับส่วนใดส่วนนึง เจตสิกมันมักแอบวิ่งออกไปปรุงแต่ง ถ้าเราเผลอเคลิมไปกับจิตนั้น ก็ยาววๆไป เพียงแต่นิมิตมันน่าเพลิดเพลินกว่าเยอะ

 

ใช้ความอยากนำไม่ได้เลยค่ะ
ยิ่งอยาก มันยิ่งหนีไปไกล กว่าจะกลับมาได้....นานจนลืมกันไปข้าง

 

คุณต้อง แยกให้ออก ว่าคุณ ต้องการอะไร
จะอยากบรรลุจบภพชาติ ก้จะไป ข้องแวะอะไรกะการตั้งสมถะแบบนี้

ตั้งสมถะ มันใช้เวลาไม่เหมาะแก่คนเลี้ยงเด้ก

ฝึกเจริญสติไปเรื่อย ฉลาดหน่อย ก้ออกมาเล่นสมถะได้
ทำได้เหมือนกัน แต่ตอนนี้แนะไม่ได้

 

ประวัติศาสตร์ฮาดี
นับจากวันนี้ การเมืองโลก มหาอำนาจพญาตีน จูบปากกับปลาวาฬ เพื่อคานอำนาจลุงโจ


ไร้สาระชิบหาย ธรรมมะประจบสอพลอ

 

ไม่ได้อะไรหรอก แต่เห็นความจนตรอก แล้วเพ่ง เฮ้ยโคตรไร้สาระ

 

ไม่ข้องแวะเพื่อเอาฤทธิ์เอาเดชหรอกค่ะ

แต่ถ้ามันจะช่วยเป็นเครื่องมือให้ไปเห็นอะไรได้ชัดขึ้น ก็อยากหยิบมาใช้ ให้เป็นประโยชน์ แต่ถ้าไม่ ก็ปล่อย

 

ทำให้ช้าเปล่าๆ

สติปัฏฐาน เวลา สบช่อง มันจะเชื่อมอภิญญาของเราเองโดยไม่ต้องฝึก

ปั่นไปเลย อย่าขาดสวดมนต์ไหว้พระ จะช่วยส่งเสริม

 

คิดแบบนี้เสร็จครับ
ผมก็เละเพราะคิดแบบนี้หลายรอบละ

 

โหยย อภิญญา นี่ยิ่งไม่หวังเลยค่ะ เห็นคนอื่นเขาคุยกันเรื่องนี้ ไม่เคยเข้าใจเลย อารมณ์แบบไหนจินตนาการไม่ออก

 

ไปละนะ นึกว่าจะเจอคนจริงมากกว่านี้
มานั่งไตร่ตรองดู มันกลายเป็นธรรมะประจบสอพลอ

 

เราห่วยตรงไหนยังกล้ายอมรับ ประกาศให้คนอ่านรู้
นี่โดนต้อน ไปประจบคนที่เคยด่า

ไม่ไหวหวะ ต้องสะกิดกันแรงๆละ
แค่บอร์ด จะเอาหน้าตาไปถึงไหน
เสียความรู้สึก