เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เลขจัดส่งวันนี้

--ED 5307 4048 5 TH ลำดวน
--ED 5307 4049 4 TH บางบัวทอง

 

ขอรับพรค่ะ พิเชฐ = เจริญที่สุด

ดุจนามของเจ้าของพระมากมายที่เอามาแบ่งปันค่ะ

 

สวัสดีครับคุณอาวันวิ และสมาชิกนักขุดกรุทุกท่าน
แจ้งได้รับ สมเด็จ 9 ชั้นเรียบร้อยครับ
สวยซึ้งเหลือเกินครับคุณอา
เดี๋ยวผมต้องนำ"พระสังกัจจายน์" ฐานผ้าทิพย์ ปี2500 ลป.หิน วัดระฆัง
มาส่องเปรียบเทียบเนื้อเพื่อฝึกสายตากับความจำซักหน่อย

 

ชม...ปรกโพธิ์หกฐานเกย
"หลวงปู่โต๊ะ"ทำวาระ 80ปี
===============

ปี 2510 หลวงปู่อายุครบ 80 ปี ท่านจึงดำริทำพระแจกลูกศิษย์และคนมาทำบุญวัดประดู่ฉิมพลี แต่เวลากระชั้นชิดไม่สามารถแกะพิมพ์พระใหม่ซึ่งตัองใช้เวลาพอควร จึงได้ใช้แม่พิมพ์โพธิ์หก ปี 2468 มาสร้าง โดยใช้เนื้อพระสมเด็จรุ่นเก่าๆ 13 แม่พิมพ์แช่น้ำมนต์ที่แตกหัก และผงหลายชนิดที่หลวงปู่มีเก็บไว้เป็นส่วนผสม

เหล่าศิษย์กับพระเณรช่วยกันผสมวัสดุมวลสารและช่วยกันกดพระเพื่อให้ทันเวลา ได้พระก็รีบนำไปแช่น้ำมนต์ แต่ความรีบเร่งทำให้เนื้อพระไม่แห้ง พระชุดแรกๆที่แช่น้ำมนต์ละลายเสียหายไปมาก เข้าตำรา...ยิ่งรีบ ยิ่งช้า!

มิหนำซ้ำกดพระได้ไม่กี่องค์ บล็อคแม่พิมพ์ด้านล่างก็ร้าว ทำให้เกิดเนื้อล้นระหว่างแม่พิมพ์กับฐานด้านล่าง กลายเป็นพิมพ์แปลกที่ขนานนามกันว่า พิมพ์"ฐานเกย"!

ซึ่งอันที่จริงในทรรศนะของผม กลับมองว่าเป็นเอกลักษณ์มงคล เพราะคำว่า "ฐานเกย" ก็คือการ "หนุนฐาน" หนุนเนื่องให้มั่นคง ไม่มีคำว่าล้มเหลว เพราะฐานได้รับการหนุนยกกำลังสอง!!!

เราควรเรียกพิมพ์นี้ว่า "โพธิ์หก-หนุนฐาน" หรือ "ฐานเกย" ก็เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง

พระรุ่นนี้กดได้จำนวน 7,000 องค์ แต่ละลายเสียหายไปหลายพันองค์ สันนิษฐานกันว่า น่าจะได้องค์ที่ดี สมบูรณ์ไม่เกิน 5,000องค์ สาเหตุที่จำนวนไม่แน่ชัด เพราะนับแต่ตอนกด ตอนเสียหาย กับที่แจกออกไปโดยหลวงปู่ที่มีลูกศิษย์มาขอตลอดเวลา ไม่ได้นับและบันทึกไว้...

ชม "หนุนฐาน" หรือ "ฐานเกย" องค์ที่สมบูรณ์พอประมาณ เป็นความรู้ดูเพลิน ด้วยลีลา "ภาพเล่าเรื่อง" ได้ครับ


ปรกโพธิ์ ฐานเกย'หนุนฐาน' เจ้าของมือแรกกลัวเนื้อพังแบบที่เคยเห็นตัวอย่างคนที่รับไปช่วงต้น จึงนำท่านลงรักปิดทอง ทำให้รักษาเนื้อไว้ได้ค่อนข้างดี แต่เนื้อพระที่ยังไม่แกร่งมาก ถูกล้างรักออกโดยเจ้าของมือต่อมา ทำให้ดึงเนื้อแตกปริบ้างบางส่วน แต่โดยรวมยังสมบูรณ์ทั้งพิมพ์ที่ตัดมีกรอบกระจกและเส้นซุ้มถูกพิมพ์เป๊ะ

พระรุ่นนี้ยังมีตุ่มเนื้อเกินขอบข้างบนด้านซ้ายมือเรา จะมีตุ่มเนื้อเป็นปื้น เป็น"จุดตาย" ที่ทำยาก เพราะเป็น "เนื้อเกิน" ไม่ใช่รอยเนื้อแหว่ง เนื้อหาย ถ้าเป็นอย่างหลังนี้ ของเก๊แค่เอาอะไรเขี่ยออกก็ทำรอยตำหนิได้แล้ว คนที่เอาพระเนื้อผงมาชี้ตำหนิเนื้อแหว่ง เนื้อหลุดในพิมพ์ จึงเป็นพวกไม่มีความรู้เรื่องพระแม้แต่น้อย น่าเวทนา!

ดูตำหนิพระเนื้อผง จึงอย่าดู "รอยเนื้อหาย" หรือ "เนื้อขาด" จงดู "เนื้อเกิน" ที่เอาเนื้อใหม่มาปะให้เหมือนได้ยาก แม้จะทำได้เหมือนกัน แต่บางครั้งการลงทุนก็มากเกินไป

ด้านหลังที่ผ่านการแช่น้ำมนต์และเกิด "ผด-ตุ่ม"ยิบยับบนเนื้อ รักที่เอาออกไม่หมด ติดบ้างเล็กน้อยให้ดูขลังตามอายุรัก เสียนิดเดียวที่มุมด้านซ้ายมือเรา เนื้อท่านกระเทาะไปหน่อยนึงเพราะการเอารักออก

เส้นบังคับพิมพ์ใต้ฐานที่ต้องติดยาวชัดทุกองค์ และพริ้วเป็นธรรมชาติ ไม่แข็งทื่ออย่างของทำเทียม แต่บางองค์เส้นนี้อาจติดไม่ชัด เพราะมีองค์ที่ "ตัดชิด" ไม่มีกรอบกระจก

ประกบกับองค์ดาราในหนังสืออีกตามระเบียบ ชมพิมพ์กับเนื้อ ดูด้านหน้าองค์ดารา "เนื้อเกิน"ที่มุมบนซ้ายเป็นขีดขึ้นมาเห็นชัด ซึ่งจะนำองค์ดาราอื่นให้ดูเป็นตัวอย่าง ดูลักษณะปื้น"เนื้อเกิน" ที่ฐานว่าต้องเหมือนกัน ทั้งร่องทั้งแฉกโดยไม่มีการเซาะตบแต่ง!

ด้านหลังองค์นี้ แช่น้ำมนต์จนเนื้อขึ้นเป็นเม็ดผดพอๆกันเกือบทั่วถึง แต่การกระจายเม็ดผดแต่ละองค์ เป็นธรรมชาติ ไม่เท่ากัน ขืนเหมือนกันทุกอนูก็เก๊ทั้งคู่

ชมการเทียบด้านหลังองค์ดารา และการขึ้นเม็ดผดของเนื้อ อันเกิดจากการแช่น้ำมนต์

องค์ดาราอีกหนึ่งสภาพ องค์นี้ปื้นเนื้อเกินด้านบนมุมซ้ายมือเรา ชัดเจนมาก ผดด้านหลังมีประปราย สภาพพระสวยมาก

องค์ดาราอีกสักหนึ่งองค์ ขีดเนื้อเกินซ้ายบนก็ยังชัดแม้จะแช่น้ำมนต์นานจนคราบน้ำมนต์คลุมงดงามหน้า-หลัง

องค์ดาราองค์นี้ "ตัดชิด" ไม่มีกรอบกระจก และแช่น้ำมนต์นานมาก จนเกิดคราบอร่อยเหาะปิดบังสีเนื้อที่แท้จริงเกือบหมด ตำหนิเนื้อเกินมุมบนซ้ายก็เกือบมองไม่เห็น

นี่เป็นตัวอย่างของพระกดมือยุคเก่าแก่ ที่แสดงให้เห็นว่า ไม่สามารถนำตำหนิมาชี้เป๊ะเหมือน "พระปั้มเครื่อง" อย่างที่เซียนรุ่นหลัง มักจะเผลอเมื่อเอาพระเก่าโบราณมาชี้ว่า ต้องมีตรงนั้น เส้นขนแมวตรงนี้ ตำหนินู้น จุดตายแบบนี้ มันลืมไปว่า พระกดมือโบราณนั้น นอกเหนือจากพิมพ์ที่พอประมาณสันฐานสัก 70-80% ใกล้เคียงแล้ว..."เนื้อหา+ความเก่า" ต้องสำคัญเท่าเทียมกัน

คนเล่นพระเก่า แต่ดันยึดถือพิมพ์เป๊ะ 100 % ก็เพราะมันพยายาม "ปั้น" ให้พระในมือตัวเองเป็นบรรทัดฐาน จะได้ขายง่าย และที่สำคัญ เก๊ง่าย เก๊พิมพ์เหมือนของตัวเองเมื่อไหร่งัดออกมาขายได้ทันที

เซียนอุปโลกกระโหลกกะลาเหล่านี้ เป็นยาพิษเป็นพิษภัยของวงการพระเครื่องและนักสะสมอย่างมหันต์ มันพยายามทำให้ "พระโบราณ" กดมือ บล็อคแม่พิมพ์ไม้ หรือบล็อคครั่ง,หินมีดโกน,หินชนวน บล็อคเหล็กที่บางทีขึ้นสนิมถ้าเผลอวางทิ้งไว้สักไม่กี่วันฯ กลายเป็นพระมีตำหนิแบบ "ปั้มเครื่อง" ทันสมัย เจอะเจอเซียนที่สอนอย่างนี้เมื่อไหร่ เดินหนีมันให้ห่างเข้าไว้ ชีวิตจะได้สะสมพระ เล่นพระ บูชาพระ อย่างมีความสุข ไม่หลงเล่นของเก๊เป็นแท้ ส่วน"พระแท้"กลับตาละปัตรเป็นเก๊ อย่างอัศจรรย์ที่สุด มีในโลกนี้ที่เดียวคือ ไทยแลนด์แดนต้มตุ๋นนี่แล้ว!!!

ขอบารมี พระปรกโพธิ์ หลวงปู่โต๊ะ ปกปักรักษาคุ้มสมาชิกทุกท่านอยู่ร่มเย็นเป็นสุข ดั่งอยู่ใต้ร่มโพธิ์ร่มไทรอันร่มรื่น แข็งแรง มั่นคง มิมีวันคลอนแคลนตลอดไป !

 

ขอบคุณและยินดีน้องจิ้ง คำนี้ยังมีอีกความหมายว่า...ประเสริฐที่สุด!

สิ่งเหล่านี้มอบให้น้องๆที่มีจิตใฝ่บุญ พบแต่หนทางที่ดีไม่สร่างซา

 

น้องโต้ดแวะมาทักยามบ่าย รับทราบว่า วัดเกษฯ 9 ชั้นองค์งามเดินทางถึงแล้ว ให้ชื่นใจมาก สำหรับเนื้อพระองค์นี้งามกว่าของหลวงปู่หินซึ่งท่านแก่ปูนกว่า แต่ความเก่าใกล้เคียงกัน ส่องเทียบกันได้ครับ เสน่ห์ของพระเนื้อผงถ้าเป็นพระแท้ ส่องไม่เบื่อ แต่ละวันท่านจะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ บางทีโดนเหงื่อที่มือก็เปลี่ยนอีกอย่าง

คนรุ่นเก่าจึงชอบพระเนื้อผง เนื้อดิน มากกว่าเนื้อโลหะ(ยกเว้น"ทองคำ"-ฮ่า)

ฝึกสายตาตัวเองไปเรื่อยๆครับ อีกหน่อยก็เก่งกว่าผม รับรองได้ ถ้าไม่ทิ้งเสียกลางคัน

 

ขอบคุณครับคุณอา สำหรับรูปภาพและความรู้ที่คุณอานำมาสั่งสอน

 

ไม่กล้าคาดหวังว่าจะเก่งเท่าคุณอาหรอกครับ
แค่ขอมีเกราะป้องกันตัวบ้าง ไม่ใช่ไปเจอไอ้เป๋อไอ้ป๋องที่ไหนไม่รู้หลอกมา รู้ตัวอีกทีก็ทั้งแค้นทั้งขำจนต้องใส่บาตรกรวดน้ำไปให้พวกมันฮ่าๆ

 

...เปลือกหอยโบราณ ที่ในอดีตล.ป.โต๊ะใช้เป็นปูนสร้างพระ ตามตำราสร้างพระของท่าน ... เครดิต..สีเหลือง พญาละแวก

 

แบ่งปันและถ่ายทอดกันไปเป็นความรู้ เป็นวิทยาทาน เป็นความเพลิดเพลินในการอ่านเรื่องที่รักและชอบเหมือนๆกัน ถือเป็นคนคอเดียวกัน ย่อมคุยกันรู้เรื่อง เรื่องเหล่านี้ถ้าเอาไปเขียนในเพจวัยรุ่น ก็จะถูกโห่ฮาป่า เอาไปสนทนาในวงเหล้าเคล้านารีก็อาจถูกมองเป็นตัวประหลาดผิดกาละเทศะฯ

ถ่ายทอดและคุยกันตรงนี้แหละ ถูกที่ถูกทางที่สุดแล้ว

 

ความรู้เรียนทันกันหมดเด้อน้องโต้ด เมื่อศึกษาเรียนรู้ไปถึงระดับหนึ่งก็จะถึงคำว่า "รู้ กับ ไม่รู้"...แตกต่างจาก พวก"ไม่เรียนรู้" อย่างสิ้นเชิง เพราะไม่มีใครรู้หมดทุกเรื่อง แต่เมื่อมีคนบอกหรือแนะนำนิดเดียว เราก็เข้าใจทันทีไม่ต้องอธิบายมากแบบ"คนไม่เรียนรู้" ไอ้ประเภทหลังนี้ คุยให้ตายก็ไม่รู้เรื่อง มันเป็นคนละภาษา

 

น้องคัมภีร์หยิบสูตรสร้างพระของหลวงปู่ให้ดูอย่างเจ๋ง...นี่สิครับของจริงแท้ในปฐพี ไม่ใช่เขียนมั่วเอาเองเหมือนพวกขายพระที่อ้างซ้ายอ้างขวาหาความรู้ไม่ได้สักกระผี ไม่มีแม้ปลายขี้เล็บ!

ดูตำรับหลวงปู่ท่านบันทึกไว้ชัด สั้นและได้ใจความ...

--ชิ้นส่วนพ่อโตวัดระฆัง ๑
(((หายสงสัยกันได้เลยสำหรับพระหลวงปู่ มีสมเด็จวัดระฆังผสมล้านเปอร์เซ็นต์ ไม่ใช่ในจินตนาการในนิทานเหมือนนิยายขายพระ)))

--วัดพลับ ๑...(แน่นอนเนื้อผงพระวัดพลับที่เปิดกรุ ก็มีมาก ทำไมถึงมาก? อ่านสูตรไปก็จะเข้าใจ)

--ดินขุยปู ๑...สูตรที่ชัดเจนของการสร้างพระขั้นสูงตามตำรา

--พ่อชุ่ม ๑...นี่ไง ท่านพระครูสังฆวรา"ชุ่ม" วัดพลับ หนึ่งในตองอู หนึ่งในอาจารย์วิปัสนากรรมฐานยุคแรกๆของหลวงปู่ บันทึกนี้แสดงถึงการได้มวลสารและสูตรของท่านพระครูสังฆวรา"ชุ่ม" มาผสม ซึ่งจะเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจาก "เนื้อวัดพลับ+ผงวิเศษ" ที่ท่านสังฆวรา"ชุ่ม" ทำให้

--ว่าน ๑๐๘...ชัดเจนว่าหลวงปู่ใส่ครบตามตำรา ไม่ต้องบรรยายว่ามีว่านวิเศษใดบ้าง ซึ่งอันที่จริงผมมีรายชื่อครบ แต่ "เขียน" หรือ "จิ้มแจกแจง" ไม่ไหว!

--พ่อโหน่ง ๑...นี่ก็คือความสุดยอดที่หลวงปู่นำใส่ไว้ โดยมวลสารจาก หลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน หนึ่งในปรมาจารย์ที่ หลวงพ่อเนียม วัดน้อย ให้ทุกคนไปพึ่งพาเมื่อสิ้นบุญท่านแล้ว และ หลวงปู่โต๊ะ-หลวงพ่อสดฯ ก็คือลูกศิษย์ชุดหนึ่งของหลวงพ่อโหน่ง ที่พิสูจน์ชัดว่า ครูดีจึงบังเกิดยอดศิษย์สะท้านปฐพี!!!

--เปลือกหอย...ไม่ต้องบรรยาย เพราะหนึ่งภาพที่แสดงมีค่ากว่าพันคำที่เขียน

แต่ที่ต้องบันทึกไว้ถึงความยิ่งใหญ่สูงสุดของ หลวงปู่โต๊ะ ก็คือประโยคท้ายตำรา...

"ทำให้สร้างโบสถ์ วัดวาอารามต่างๆ"!!!

นั่นหมายถึงหลวงปู่มีจิตใจที่จะสร้างวัตถุมงคลเพื่อการพระศาสนาโดยไม่เลือกหน้า เลือกสถานที่ เป็นมหาเมตตาสูงสุดที่ตั้งปณิธานไว้ว่าชีวิตนี้สละเพื่อพระศาสนา เพื่อส่วนรวม ไม่เลือกชั้น วรรณะ

อย่าแปลกใจเลย พระหลวงปู่โต๊ะ จะในวัด-นอกวัด ล้วนศักดิ์สิทธิ์เป็นที่สุด อธิษฐานใช้เอาตามใจชอบเถิด ขอให้ผ่านบารมีหลวงปู่ ใช้ได้ทุกวัตถุมงคล เป็น 'อกาลิโก" เหนือกาลเวลา!

อย่างไหนราคาแพงเพราะแรงนิยมอั้นไม่อยู่ เราก็เลี่ยงไปใช้ของราคาถูก แต่พุทธคุณถูกต้องเท่าเทียม เหมือนอย่างผม ยังพกพระปิดตาวัดโคนอน+วัดรวก ติดกระเป๋าติดคอมาเกิน 20 ปี ไม่เห็นจำเป็นต้องใช้ของแพง

สำหรับบันทึกอีกแผ่น ก็เป็นไปตามนั้น ผมไม่ขอเพิ่มเติมเหมือนแผ่นแรก ขอบคุณท่านผู้นำมาเผยแพร่ และขอบคุณน้องคัมภีร์อีกหน

 

เขียนสนทนายาวเหยียดจุใจแฟนานุแฟน ดูเวลาเพิ่งผ่านช่วงสนธยาลาล่วงไม่นาน ยังไม่ปวดตามาก มีเวลาเข้าป่าเจาะเวลาหาอดีตไปสู่ กาลไกลโพ้นที่ความสนุกรอท่าอยู่ไม่คลาย

แน่นอน...รอจิ้มๆเคาะๆแก้ๆตัวผิดก่อนเด้อ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถิ่น'!!!
===============
@@ บทส่งท้าย @@
---------------------

ผมกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ พูดไม่ออกได้แต่กรอกหน้า ถึงพูดก็คงไม่รู้เรื่องถ้าล่ามทำเฉยไม่แปล!

มวยบ้าบอคอแตกชาติไหนในโลก ขึ้นต่อยอาทิตย์ละครั้ง ต่อให้แข็งแรง คนพันธุ์แรดเรียกพี่อย่างนักชกอาชีพ มากสุดก็ต่อยเดือนละครั้ง ขืนขึ้นสังเวียน 7 วันหน ไม่ช้าร่างกายจะ "กรอบ" ยิ่งกว่าข้าวเกรียบ

น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือขวาง ผมทำได้แค่โค้งหัวน้อมตัวรับคำสั่ง เล่นไปตามเพลงอย่างที่ล่ามยืนกรานไว้ก่อนหน้า แม้รู้ดีว่า ขืนเล่นตามใจพระเดชพระคุณ ไม่รู้จักเบรคยับยั้งไว้บ้าง อาจบอบช้ำ 'ตับแตก' ตายเข้าสักวัน!

ความหนักใจจากการต้องขึ้นชกติดต่อกันเหมือนมนุษย์เหล็กหรือเครื่องจักรยังไม่คลาย...ประโยคต่อมาของล่ามที่แปลคำพูดเจ้านายใหญ่ สร้างความตกตะลึงยิ่งกว่า...

"หนนี้มีเดิมพัน 1,000,000 (หนึ่งล้าน) จั๊ด เป็นข้อตกลงเก่าที่ทำไว้กับหม่อง วิน"!!!

ภูเขาลูกใหม่ถูกโยนโครมใส่บ่า ผมแทบเข่าทรุด ถึงกับแบกเดิมพันตั้งล้านจั๊ด (สี่หมื่นบาทโดยประมาณ) ไม่อยากคิดต่อว่า ถ้าพลาดแพ้ จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต?

ผู้การพูดให้ล่ามถ่ายทอดไม่หยุด คราวนี้ถึงกับเอามือแตะบ่าผมไว้ ดวงตามีอำนาจของผู้มียศศักดิ์จ้องตาผมเขม็ง ให้เสียววูบถึงท้องน้อย ขณะที่พูดให้ล่ามถอดความ...

"เดิมพันครั้งนี้สำคัญมาก เป็นศักดิ์ศรีของค่ายเรา ท่านยินดีมอบรางวัลให้โยเดีย 10 เปอร์เซ็นต์ หนึ่งแสนจั๊ด หากชนะมวยเอกร่างกุ้ง" !!!

คุณพระ...นี่ไงแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ที่ผมรอคอย มันฉายวาบเข้าสู่ห้วงสมองราวสายฟ้าแลบ ไหวพริบปฏิภาณ การเอาชีวิตรอดจากดงดิบตะนาวศรีนับหนไม่ถ้วน ส่งความคิดเสมือนแรงคลื่นไฟฟ้าพล่านไปทุกอณู มันลุกโพลงกระจ่างแจ้ง จนผมแปลกใจตนเองในวินาทีนั้น...

ผมรีบโค้งคำนับผู้การอีกหนอย่างอ่อนน้อมที่สุดเท่าที่พึงกระทำได้โดยไม่เสียศักดิ์ชายชาตรี พร้อมทั้งขออนุญาตพูด เมื่อล่ามแปล นายทหารใหญ่ผู้คลั่งไคล้กีฬาตะบันหน้าคน ก็พยักหน้าอย่างอารมณ์ดี ให้ผมพูดได้...

"ผมจะชกเพื่อท่านสุดชีวิต"...!

เป็นประโยคแรกที่ผมเปิดหัวสวยงามให้ล่ามแปล ทำเอาคนโตคับค่ายยิ้มแป้น เรียกว่าฉีกยิ้มปากไม่หุบ สงครามจิตวิทยาของผมทำงานได้ผล ไม่มีใครในโลกไม่บ้ายอ ผมรีบสาธยายต่อ...

"เงินรางวัลผมไม่ขอรับ แต่ขอเปลี่ยนให้ท่านอนุญาตผมกลับบ้าน"!!!

ล่ามทำท่าอึกอักเล็กน้อยเมื่อแปลประโยคท้าย แต่ผมจ้องหน้าใช้สายตาวิงวอนขอให้แปลออกไป พอฟังจบใบหน้าแย้มพึงใจของผู้การก็หุบทันควัน ทำหน้านิ่วเล็กน้อย แต่ผมไม่เปิดช่องว่างให้มีโอกาสคิด รีบตะลุยด้วยเพลงรบกระบวนท่าที่สองชนิดที่ต้องเรียกว่า...ยิงหมัดเด็ด

"ผมต้องกลับไปเป็นทหาร ที่บ้านยากจน ผมขอผ่อนผันทางกองทัพมา 2 ปีแล้ว ถ้าเดือนหน้าผมยังไม่ไปรายงานตัวเข้าค่าย ผมจะมีโทษหนีทหารติดตัวไปตลอดชีวิต"!

หมัดเพชฌฆาตร่ายเพลงรบทิ้งทวนยิ่งกว่าไม้ตายได้ผล!

มันสยบคู่ต่อกรน็อคคาหมัดคาประโยคนี้ เรียกว่ากรรมการนับร้อยไม่ฟื้น เพราะผมยิงเข้ากล่องดวงใจของคนสวมเครื่องแบบทหารอาชีพ

คนระดับผู้บัญชาการค่ายใหญ่โตทุกชาติในโลกนี้ ย่อมไม่มีวันยอมให้ไอ้เณรหน้าไหนในค่าย หนีทหารเช่นกัน!

ผู้การยืนนิ่ง เอามือลูบคางครุ่นคิด ผมกับล่ามแทบหยุดหายใจรอฟังคำตอบ ประหนึ่งคำตัดสินแห่งโชคชะตาครั้งยิ่งใหญ่สุดของชีวิตอีกหน...ชีวิตผมแขวนอยู่ในวาจาอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า ที่ชายร่างท้วมตรงหน้าจะประกาศิตออกมา อำนาจของเขาที่มีในมือ เป็นเช่นกำปั้นพญายม คลายก็รอด หรือแค่โบกมือทีเดียว ผมมีสิทธิ์หายไปจากโลกนี้ในบัดดล!

ท่ามกลางความอึดอัดแทบอยากกลั้นใจตาย เข็มตกสักเล่มยังได้ยิน ผู้การเพ่งมองสำรวจผมเหมือนไม่เคยเห็นตั้งแต่หัวจรดเท้า ทันใดก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นพุงกระเพื่อม ทำให้พวกเราต้องรีบหัวเราะเบา ๆ ตาม ยิ้มเอาใจ

ผู้มีอำนาจหัวเราะพลาง พูดพลาง เอากำปั้นยิงหน้าท้องผมไม่แรง...ล่ามรีบแปล

"ท่านบอกว่าโยเดีย รูปร่างเหมาะเป็นทหารมาก เสียดายไม่เกิดเป็นคนพม่า"!

ล่ามว่าจบ ผู้การก็หัวร่อสนั่นหวั่นไหวอีกครั้ง คราวนี้ ทส.กับใครต่อใคร รวมผมกับล่ามและลูกศิษย์ในยิมล้วนหัวเราะครืน..ครืน กับมุขทีเด็ดของเจ้านาย

โลกที่อัดอั้นตันใจอกหวิดระเบิดของผมมลาย เมื่อผู้การตบบ่าผมหนัก ๆ อีกครั้ง พูดทิ้งท้าย ก่อนสาวเท้าเดินกระแทกพื้นตั้บ..ตั้บ..จากไปจากโรงยิมพร้อมทส.

"ห้ามแพ้...ต่อยเสร็จกลับบ้านได้"!!!

(((ยังมีต่อ)))
-------------------

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
============

นรกหรือสวรรค์เป็นพยาน นักมวยเอกจากร่างกุ้งต่อให้เอ็งมี 10 หน้า 20 มือมากกว่าทศกันฐ์ ข้าก็จะถล่มเอ็งให้พังพาบคลานกลับร่างกุ้ง เพราะข้าชกเพื่อชีวิต ไม่ได้ชกเพื่อชื่อเสียง เกียรติยศ เงินตรา อย่างเอ็ง!

ทุกคำพูดไอ้เณรลูกศิษย์ล้วนได้ยินเต็มสองหู คลื่นแห่งความตื่นเต้นลูกใหม่ใหญ่กว่าคลื่นทะเลอันดามัน อ่าวเมาะตะมะ โถมกระหน่ำกระแทกกระทั้น เป็นข่าวที่ส่งความตื่นเต้นสะพัดไปทั่วค่าย เป็นคลื่นยักษ์ที่กลบความน่าสนใจทุกเรื่อง

ความน่าเบื่อหน่ายแห่งการฝึกซ้อม อาหารรสชาติห่วยแตกสุนัขไม่รับประทานในโรงอาหาร การตรากตรำเคี่ยวเข็นของครูฝึกไม่สนร้อน ฝน หนาว และความลำบากสารพัดเรื่อง ละลายหายไปเมื่อทุกคนสดับข่าวนี้

มวยเด็ดร่างกุ้งเดิมมีโปรแกรมฟาดปากกับหม่อง วิน อาทิตย์ที่จะถึงนี้ แต่หม่อง วิน ชะล่าใจ เอาผม 'อุ่นเครื่อง' ลับหมัดยืดเส้นยืดสาย กะใช้ผมเป็นกระสอบทรายเคลื่อนที่ซ้อมเล่นให้มันมือ ที่ไหนได้ คนคำนวณ มิสู้ฟัาลิขิต เรื่องดันพลิกธรณี โดนมวยไร้หัวนอนปลายตีน "เผาเครื่อง" ยับเยิน โปรแกรมที่วางไว้ ต้องสับหลีกเป็นผมชกแทน!

ผมยังกลายเป็น "มวยเอก" ตัวทีเด็ดที่ผู้การคาดหวัง มิใช่ 'มวยขัดตาทัพ'

ทุกอย่างย่อมมีเหตุและผลในตัวของมัน นี่เป็นคำตอบอีกข้อว่า...ไฉนผู้การยอมให้คนโยเดียเป็นครูฝึกมวยในค่ายทหารพม่า อันเสี่ยงต่อการโดนข้อครหาและคำนินทา แต่ผู้การเชื่อว่าควบคุมผมได้อยู่หมัด ซึ่งก็เป็นความจริง เพราะพฤติกรรมทุกย่างก้าวของผมถูกจับตา รายงานถี่ถ้วนไม่เล็ดรอดแม้ปลายเล็บ

ผมเป็นตัวโจ๊กเกอร์มหาภัยที่ผู้การสมองใสมองทะลุ นำมาเจียระไนเป็นเพชรให้เปล่งประกายและล่ารางวัลเดิมพัน!

หน้าที่ต่อไปของผมคือการซ้อมหนักในห้วง 3 วันต่อจากนี้ โดยมีเหล่าเณรลูกศิษย์เป็นตัวช่วย อาหารการกินไม่ต้องพะวง ผู้การอนุมัติให้ล่าม "ขุน" ผมราวเทวดา ปรนเปรอของดี ของบำรุงมัดกล้ามแข็งแกร่งทุกมื้อ

เช้ามืด...แสงตะวันยังไม่แทงทะลุขอบฟ้า ผมถูกไอ้เณรเจ้าปัญหากับลูกศิษย์อีกนับ 10 ชีวิต ปลุกวิ่งรอบสนามซ้อมของค่าย วิ่ง..วิ่ง..วิ่ง..เอากำลังขา ยิ่งกว่าเคี่ยวไอ้เณรหัวเกรียนฝึกใหม่ จากนั้นพักกินอาหารเช้า ไข่ดาว หมู เนื้อ นมสดอย่างดี ที่ล่ามสรรมาประเคนตามออร์เดอร์บำรุงของผม

ชีวิตในค่ายที่ตอนแรก ทำท่าเป็น 'ค่ายนรก' ต้องหาทางเตะแหลกแล้วแหกค่ายคุกขี้ไก่-ขี้คน พลันพลิกแปรโฉมเป็น 'สวรรค์บนดิน' ท่ามกลางเพลิงขัดแย้งสู้รบกับชนเผ่าต่าง ๆ ในป่า ห่างออกไปไม่เกิน 40 - 50 กิโลเมตรรอบค่าย

ผมเผาผลาญอาหารที่สวาปามมื้อเช้าด้วยการว่ายน้ำเอากำลังกล้ามเนื้อแขนในคลองก่อนเที่ยง มีกลุ่มเณรที่ได้รับอนุญาตสวมบทพี่เลี้ยงคอยดูแลคราวละ 5 - 10 คน ตามอำนวยความสะดวก ราวกับผมเป็นนายพลคนสำคัญของค่ายก็มิปาน

ถึงบ่าย 2 ก็เข้าโรงยิม โหมซ้อมหนัก กระสอบทรายแบบอย่างมวยอาชีพถูกผู้การเนรมิตใหัผมภายในวันเดียว ผมเตะ ต่อย เข่า ศอก อัดกระสอบชั้นดีอย่างบ้าคลั่ง สอนลูกศิษย์ไปในตัว เท็คนิคจับกระสอบซ้อมให้นักมวยตะบันด้วยหมัด เท้า เข่า วันข้างหน้าเมื่อไม่มีผม พวกเขาก็รู้วิธีซ้อมกันเองได้

เหลือแค่การลงนวมซึ่งไม่ต้องมี เพราะการชกเป็นแบบมวยคาดเชือกไม่ใช้นวม ถึงมีผมก็ไม่อยากซ้อมกับลูกศิษย์ ให้แต่ละคนเจ็บตัวโดยใช่เหตุ

ทั้งวันผมกับลูกศิษย์และล่ามขลุกอยู่ในโรงยิมอย่างนั้น ถึงมื้อเย็นก็ฟาดเนื้อย่างอย่างดีบำรุงกำลัง ช่วยย่อยง่ายด้วยสลัดชามโต ที่ล่ามสั่งพ่อครัวโรงอาหารค่ายทำพิเศษ ทุกคนล้วนกระตือรือร้น ขอให้มีส่วนได้ช่วยทำอะไรก็ได้เล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อโยเดีย เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ล่ามเล่าใหัฟังทำผมใจฟู ยิ่งมาดมั่นว่าจะไม่ทำให้ใครผิดหวัง

ตลอด 2 วันที่ซ้อมหนักหน่วงสุดในชีวิต ผู้การไม่เคยย่างกรายมาดู แต่ล่ามกระซิบว่าอย่าห่วง มี "สปาย" คอยนำพฤติกรรมผมรายงานทุกย่างก้าว ผมตดกี่ที ฉี่กี่หน ผู้การรู้หมด

เช้าวันศุกร์ โปรแกรซ้อมหนักวันสุดท้าย ผมแปลกใจเล็กน้อย ไม่เห็นล่ามมากับเด็ก ๆ อย่างเคย เราเจอกันจนเหมือนเพื่อนหรือญาติสนิทคนเดียวในค่ายต่างแดน ทำให้ผมรู้สึกโหวง ๆ ที่ไม่มีล่ามคอยเอะอะ เตือนโน่นแนะนี่อยู่ข้างตัวเช่นทุกวัน

คนหน้าใหม่มาแทน แนะนำตัวว่าพูดไทยได้เล็กน้อยแค่งู ๆ ปลา ๆ ไม่คล่องเท่าล่ามตัวจริง เขามาทำหน้าที่แทนหนึ่งวัน ล่ามประจำมีภารกิจเร่งด่วนนอกค่าย

แม้ล่ามคนใหม่จะพูดไทยได้ไม่มาก แต่ผมก็ไม่หนักใจ ปฏิบัติตัวประจำวันไปกับเด็ก ๆ เหมือนเดิม วิ่ง กิน ว่ายน้ำ กิน ซ้อม และซ้อมก่อนพัก เป็นวงจรชีวิตก่อนขึ้นสังเวียน

โรงยิมบางส่วนถูกระดมทำความสะอาดด้วยเณรทั้งกองร้อย ล่ามขัดตาทัพอธิบายช้า ๆ ว่า วันอาทิตย์จะมีนายทหารจากร่างกุ้งเป็นแขกระดับวีไอพีหลายคน ผ้าใบบนเวทีถูกขัดเช็ดถูดูเหมือนใหม่ ขึงเรียบตึงเปรี๊ยะ เชือกข้างเวทีซ้อมขันน็อตแข็งแรง แน่น..ไม่หย่อนยานดังเก่าก่อน ถ้าเป็นการทำงานขายผ้าเอาหน้ารอด ก็ต้องชมเชยว่าทำได้ไม่เลว

ล่ามขัดตาทัพก็เข้ากับพวกเราได้ดี มีอยู่ตอนล่ามเผลอพูด พอจับใจความได้ดังนี้...

"พรุ่งนี้ผมต้องรวบรวมเงิน วางเดิมพันข้างโยเดีย"

ฟังแล้วก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา ทุกคนในค่ายที่มีวิญญาณการพนัน ล้วนวางเดิมพันข้างผมทั้งสิ้น ผมไม่ออกความเห็นสนับสนุนหรือคัดค้าน หน้าที่ใครหน้าที่มัน ทุกคนล้วนรับผิดชอบต่อตัวเอง

ทว่า...มันเป็นเรื่องไม่ปกติเมื่อล่ามเล่าเสริมอย่างซื่อๆว่า...

"เห็นว่าเงินเดิมพันอาจสูงถึง 2-3 ล้านจั๊ด" !!!

----------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

วันที่ ๓๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพฤหัสบดี แรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

หายไปจากโอนออนไลน์แบบทั่วไทย...
แต่เทงบไปทำบุญกับตู้พระวัดมาค่ะ 55555

บูชาตรงจากตู้วัด พอดีเพื่อนสายบุญไปวัดนี้
วัดกาญจนสิงหาสน์ (วัดทอง)



แล้วถ่ายรูปวัตถุมงคลมาฝากเพื่อนๆในกลุ่มกัน
บูชากันไปคนละองค์-สององค์
แล้วเพื่อนก็เป็นธุระส่งมาให้

เป็นสะพานบุญต่อให้เพื่อน
ในกลุ่มใครไปวัดไหน ก็จะบอกกัน ในตู้วัดมีพระอะไรก็ถ่ายรูปให้ดูกัน

จึงได้องค์นี้มา บูชาที่วัด 1,000บาท
-----
ทำบุญไปแล้ว
ตัวเบา... งบเบา สบายใจ
เลยมีกระแสบุญหมุนเวียนหล่อเลี้ยงได้ยาวๆมา

การบุญ การกุศล ไม่หายค่ะ เติมตลอด..
หัวนอนก็ยังมีบาตรน้อยสังฆทานที่หยอดก่อนนอนได้ด้วย

 

หลังมื้อเที่ยง ร่วมอนุโมทนาบุญใส่บาตรยามเช้า บุญดีไม่เกี่ยงเวลาและสถานที่ วันนี้พี่ผู้หญิงใส่หน้าบ้านหน้าตึกแถว ไม่ต้องห่วงรถรา

 

วัดทองบางพรมคู่กับวัดเงินบางพรม ประวัติเก่าดีมาก เป็นวัดตั้งแต่ปลายกรุงศรีฯ มหาเศรษฐี 2 พี่น้องชื่อ 'เงิน'กับ'ทอง' แยกกันสร้างคนละวัด ปัจจุบันวัดทองเป็นระดับพระอารามหลวงตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 4

น้องจิ้งได้ทำบุญตรงก็เท่ากับบำรุงวัดไม่ผ่าน วัดครึ่ง กรรมการครึ่ง ต้องโมทนาด้วยกวีสักบทครึ่งบท...

มากมี'เงิน'....เพลินเรียก"น้อง"
มั่งคั่ง'ทอง'...ผองเพรียก"พี่"
ดีควบคู่.......ใคร่จู๋จี๋
เป็นน้อง-พี่...ตีซี้เชียว!

 

ชม "ปิดตาวัดโคนอน"ปี14
'องค์คะแนน'พิเศษทาทอง
===============

เขียนแต่พระหายากราคาแพง หลวงปู่โต๊ะ มาถึงวันสุดท้ายในเดือนรำลึกถึงวันเกิด+มรณภาพของหลวงปู่

เรามาทิ้งท้าย "เดือนหลวงปู่" ด้วย พระราคาไม่แพง แรงพุทธคุณ และยังหาได้ราคาหลักร้อยทั่วๆไป แม้จะเริ่มไม่มีใครขายหลักร้อยแล้ว ในเพจที่เห็นทุกเพจเริ่มต้นที่ "หนึ่งพัน" ทั้งสิ้น

ผมนำองค์ที่ติดกล่อง ติดกระเป๋าเอกสารส่วนตัวมายาวนานให้ชมกัน เพื่อจะได้เห็นว่า ตัวเองมีพระหลวงปู่ชั้นยอดมากมาย แต่ก็พกพระปิดตาวัดโคนอน+วัดรวก จริงๆ มิใช่ "โม้แต่ปาก" อย่างเสี้ยนน้ำเน่า บรรยายสรรพคุณพระเครื่องเลิศเลอชนิดเทวดาชั้นสูงสุดยังอายม้วน แต่มันไม่เคยใช้พระที่มันโม้ขายเลย ไปดูบนคอหรือในกระเป๋าได้

ชมภาพและ "ภาพเล่าเรื่อง" อ่านเพลิน มีความรู้ มีความสุขไม่เหมือนใคร ไม่มีใครเหมือน เช่นทุกครั้งได้เลยครับ

กล่องใส่พระเครื่องวัตถุมงคล หนึ่งในห้ากล่องในกระเป๋าเอกสารที่พกติดตัวเป็นประจำไม่เคยขาดยาวนานหลายสิบปี
--พระปิดตาวัดโคนอน
--ล็อคเก็ตหลวงปู่ด้านหลังมวลสารเพียบ
--ตะกรุดหลวงปู่+ลป.แหวน ออกวัดสัมพันธววศ์ ปีหนึ่งกว่าไม่เกิน20 ไปรับมากับมือ ดอกใหญ่-กลาง-เล็ก 3 ดอก 3 ขนาด มอบให้สมาชิกไปคนละดอก เหลือขนาดกลางไว้ดอกเดียว
--รูปหล่อหลวงพ่อคูณ ปี 36
--เหรียญเงินแท้พระพิฆเนศร์ออกวัดดอนยานนาวา
--ตะกรุดลูกปืนอจ.อ๊อด วัดสายไหม ลูกน้องรับกับมือมาให้
=======ฯลฯ=======

ชมพระปิดตาวัดโคนอนที่พก แต่ท่านเป็น "องค์คะแนนพิเศษ" คือคะแนนร้อย ถึงร้อยองค์ก็เทองค์นี้ขั้นไว้เป็นเครื่องหมายไม่ต้องนับให้ปวดหัว พระมีสองหมื่นองค์ ก็เท่ากับมีพระคะแนนแบบนี้เพียง 200 องค์เท่านั้น!

ท่านองค์ใหญ่พิเศษ ทั้งมีเครื่องหมายพิเศษกำกับไว้ เป็นอย่างไร?...ชมภาพต่อไป

นี่แหละครับ ทาทองบรอนซ์ด้านหลังติดผนึกแน่นสนิท เอาไว้ดูบรอนซ์เก่ายุคนั้นก็ยังได้ พวกโม้เรื่องบรอนซ์โบราณเจอะบรอนซ์ของจริงนี้ เหงาปากไปอีกนาน

ถ้าไม่เทียบกับองค์ขนาดทั่วไป ก็จะนึกภาพไม่ออกว่า "คะแนนพิเศษ" ทีเด็ดตรงไหนอีก?...ชมภาพแล้วคงไม่ต้องบรรยายซ้ำซาก ด้านขวาคือขนาดขององค์ที่เราบูชากันทั่วๆไป เล็กกว่าองค์คะแนนเกือบเท่าตัว!

วันนี้เป็นคิวใช้สร้อยเส้นนี้ ปิดตาวัดรวก กับพระสมเด็จสมโภชพระสุพรรณบัฏ สมเด็จพระสังฆราชป๋าปี15ที่หลวงปู่โต๊ะร่วมเสกกับยอดคณาจารย์ทั่วประเทศไทยในวาระท่านขึ้นสมเด็จพระสังฆราช สร้างคล้ายพระ"สมเด็จแสน"ทั้งเนื้อหาแก่ผงน้ำมันกับรูปทรงสามเหลี่ยมฐานบัว แต่ด้านหลังไม่เหมือนกัน

องค์นี้เลี่ยมเลนส์พิเศษฝีมือช่างโบราณอย่างดี เพราะเป็นองค์ที่มีพระเกศาท่านสมเด็จป๋ายาวเฟื้อยอยู่ด้านหน้าเสียดายถ่ายภาพไม่ติด

สำหรับพระปิดตาองค์เล็กพิมพ์เม็ดบัวคงไม่ต้องสาธยายสำหรับสมาชิกกระทู้ที่ส่วนใหญ่ได้รับท่านกันไปครบคน

ส่วนพระปิดตาองค์ใหญ่ คือเนื้อผงคลุกรักพิมพ์ปั้น หลวงพ่อแก้ว วัดปากทะเล เพชรบุรี พิมพ์และเนื้อน่าใช้กว่าวัดเครือวัลย์ที่เหมาะไว้ขายเพราะแพงมากจากมหานิยายอมตะที่เซียนแต่ง และเล่าเสริมต่อๆกันมาจนติดลมบน แต่วัดปากทะเล ประวัติชัดเจนกว่าหายห่วง!

ลงให้ชม ไม่ได้โชว์อวดโก้หรือโม้เอามันส์....เพื่อแสดงให้แฟนานุแฟนเห็นคาตาว่า พระที่ผมพกใช้ติดตัว ติดกระเป๋า ล้วนเป็นมิ่งมหามงคลเดียวกับที่มอบให้ท่านร่วมบุญ เชิญคัดสรรท่านบูชาและหมุนเวียนใช้ตามอัธยาศัยหรือตามแต่รสนิยมของท่านเถิด!

ทิ้งท้ายไว้ด้วยเบื้องหลังและเบื้องท้ายอันงามงดของพระเนื้อผงผสมผงน้ำมัน,ปิดตาผงพุทธคุณล้วน และผงคลุกรักยอดปรารถนาของคนรักพระปิดตา!