เรื่องเด่น ห้องประสบการณ์หลวงพ่อเกษม เขมโก สามารถเข้ามาคุยกันได้ครับ

ขอบคุณครับคุณTuummและทุกท่านที่ให้กำลังใจครับ ผมจะหมั่นท่องคาถาครับ

 

เพิ่มเติมอีกรูปครับ ภาพขณะปลุกเสกเหรียญลายสือไท เมื่อปี 2526

 

อีกเส้นที่บูชาเป็นประจำครับ.....ล็อกเก็ตรูปหลวงพ่อยิ้มเมตตาและก้านธูปกรรมฐานวันพระห่อกระดาษเงิน กระดาษทองหลวงพ่อท่านเป็นคนห่อเองเสกก่อนมอบให้ (ซึ่งส่วนตัวผมเชื่อว่าเป็นวัตถุมงคลที่หลวงพ่อท่านตั้งใจทำมากที่สุดครับ)โดยตามปกติท่านจะจุดธูป 3 ดอกไหว้พระ แต่ในวันพระท่านจะจุด 9 ดอกครับ...

 

ยอดเยี่ยมครับท่าน

 

ลูกขอกราบหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงครับ......................................................

 

.

วัตถุมงคลรุ่นนี้จัดสร้าง โดย อย. กระทรวงสาธารณสุข
พิธีปลุกเสกในวันวิสาขบูชา ๑๙ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๓๒
เวลา ๒ ทุม ๙ นาที เวลาอธิษฐานนานเกือบ ๑ ชั่วโมง

โดยพระอริยเจ้า 2 องค์ คือ หลวงพ่อเกษม เขมโก และหลวงพ่อดู่ พรหมปัญโญ
(อาราธนาหลวงพ่อดู่ วัดสะแกเดินญาณเสกในเวลาเดียวกัน)
​

เรื่องราวความเกี่ยวข้องกันระหว่างหลวงปู่ดู่และหลวงพ่อเกษม เขมโก
(ขอขอบคุณผู้เขียนต้นเรื่อง คุณต่อ รณธรรม)

เพราะตามที่ทราบมานั้น หลวงปู่ดู่ วัดสะแก ท่านไม่รับนิมนต์ไปนอกวัดมาเป็นเวลานับสิบปี
เช่นเดียวกับหลวงพ่อเกษม เขมโกหลังจากท่านหนีจากการเป็นเจ้าอาวาสวัดบุญยืน ด้วยการยื่นหนังสือลาออกจากการเป็นเจ้าอาวาสแต่ทั้งเจ้าคณะอำเภอและเจ้าคณะ จังหวัดก็ไม่รับหนังสือทั้งสองครั้ง หลวงพ่อเกษมจึงหนีออกจากวัดและไปปลีกวิเวกตามป่าช้า จนมาอยู่ที่สุสานไตรลักษณ์ ท่านก็แทบไม่ได้เดินทางออกนอกเมืองลำปาง


แล้วหลวงพ่อเกษมรู้จักหลวงปู่ดู่ได้อย่างไร ?
และหลวงพ่อเกษมไปปรากฎกายที่กุฎิหลวงปู่ดู่ตามที่ลูกศิษย์หลวงปู่ดู่ที่เป็นพระไปพบเข้าได้อย่างไร ?


เช้ามืดวันหนึ่งที่กุฎิหลวงปู่ เมื่อราวสี่สิบปีมาแล้ว
พระลูกศิษย์ ของหลวงปู่มากราบนมัสการหลวงปู่ตอนเช้าอย่างที่ทำเป็นปรกติทุกวัน
แต่วันนั้น มีสิ่งผิดแผกไปจากเดิม คือ หลวงปู่ดู่ยังไม่ออกมานอกกุฏิสักที


ทำให้พระองค์นั้นนึกสงสัย และสงสัยมากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงหลวงปู่สนทนากับใครอยู่ในกุฏิ
ซึ่งธรรมดาแล้วท่านไม่เคยรับแขกที่ในกุฏิเนื่องจากภายในกุฏิท่านนั้นแคบมาก


พระองค์นี้จึงยอมเสียมารยาทแอบมองหลวงปู่ผ่านทางช่องข้างฝากุฏิหลวงปู่
จึงพบว่าหลวงปู่นั่งสนทนากับพระรูปร่างผอม ๆ อีกองค์หนึ่งอยู่ ซึ่งท่านไม่รู้จัก
กระทั่งวันรุ่งขึ้นได้เห็นรูปพระองค์นี้ในหนังสือพิมพ์
ท่านจึงอุทานว่า องค์นี้แหล่ะ พระที่หลวงปู่นั่งสนทนากันในกุฏิ


จากรายละเอียดในหนังสือพิมพ์ พระลูกศิษย์หลวงปู่ท่านนั้นจึงทราบว่า
พระที่ท่านเห็นสนทนากับหลวงปู่ในกุฏิก็คือ หลวงปู่เกษม เขมโก สุสานไตรลักษณ์ นั่นเอง


ไม่มีใครทราบความสัมพันธ์ระหว่างหลวงปู่ดู่ กับหลวงปู่เกษม เพราะท่านไม่เคยเดินทางไปมาหาสู่กัน
แต่ก็แปลกอย่างยิ่งที่ท่านทั้งสองมักกล่าวถึงกันเสมอ ๆ


ช่างต่างจากทางโลกที่ว่า
เมื่อฉันเก่งแล้ว ฉันก็จะเก่งที่สุดอยู่คนเดียว เก่งเหนือใครทั้งหมด


ทิฐิมานะของผู้ปฏิบัติกับผู้ไม่ได้ปฏิบัติจึงต่างกันราวฟ้ากับดิน

พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ


สมณัง วันทามิ




.....
​

​

 

ถ่ายรูปได้สวยมากครับพี่ธรรมประทีป ผมขออนุญาตcopyรูปเก็บไว้นะครับ...รุ่นนี้เป็นรุ่นที่ผมชอบมากเพราะปลุกเสกวันวิสาขบูชาซึ่งเป็นวันที่มีความหมายมากต่อพุทธศาสนา รวมถึงได้ครูบาอาจารย์ที่ผมนับถืออย่างมากถึงสององค์ร่วมปลุกเสก และตอนนี้ราคาก็ยังไม่แพง แต่อนาคตข้างหน้าไม่แน่นะครับเพราะนับวันคนหันมานับถือหลวงพ่อเกษมกับหลวงปู่ดู่มากขึ้นทุกวันครับ...

 

ผมก็ชอบครับรุ่นนี้เหตุผลเดียวกับพี่นิติกูนเลย และก็ต้องขอบคุณพี่มากครับที่ส่งของมงคลแบบนี้มาให้ผมได้มีไว้บูชา.....

 

พี่ๆบางท่าน อาจจะยังไม่ทราบว่า หลวงพ่อเกษมท่านมีลูกศิษย์เป็นพระสงฆ์อยู่หนึ่งองค์

ท่านชื่อ ครูบาบุญมา สุภทฺโท เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อเกษมองค์สุดท้ายของจังหวัดลำปางบ้านของผม ปัจจุบันท่านยังมีชีวิตอยู่ พี่ๆท่านไหนผ่านมาลำปางลองแวะไปกราบท่านดูครับ

ประวัติหลวงพ่อพระครูมงคลบุญญาคม (ครูบาบุญมา สุภทฺโท)
วัดสามัคคีธรรม ต.บ้านสา อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง
หลวงพ่อครูบาบุญมา มีสมณศักดิ์ที่ พระครูมงคลบุญญาคม เจ้าอาวาสวัดสามัคคีธรรม ต.บ้านสา อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง ท่านมีใจประกอบด้วยเมตตาธรรมสูง ประชาชนต่างให้ความเคารพนับถือท่านอย่างมากมาย ชอบให้การช่วยเหลือแก่ผู้ที่เดือดร้อน และคอยแนะนำพร่ำสอนให้ทำแต่ความดีอยู่ในศีลธรรม
ชาติภูมิ
หลวงพ่อครูบาบุญมา ท่านมีนามเดิมว่า บุญมา นามสกุล ตามปัญญา เกิดเมื่อ วันที่ ๕ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๗ ขึ้น ๔ ค่ำ ปีใจ้ (ชวด) บิดาชื่อ นายมี มารดาชื่อ นางเอ้ย นามสกุล ตามปัญญา อยู่บ้านเลขที่ ๓๐ หมู่ ๕ ต.บ้านสา อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง มีพี่น้องด้วยกันทั้งหมด ๖ คน มีพี่ ๒ คน น้อง ๓ คน หลวงพ่อครูบาบุญมาเป็นบุตรคนที่ ๓
เมื่ออายุได้ ๗ ปี ได้เข้ารับการศึกษาเล่าเรียนจนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ ซึ่งเป็นการศึกษาภาคบังคับในสมัยนั้น พออายุได้ ๑๕ ปี จึงได้บรรพชาบวชเป็นสามเณร ที่วัดบ่อส้ม ต.บ้านสา อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง (ปัจจุบันเป็นวัดร้าง) เมื่อวันที่ ๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๘๒ โดยมี หลวงพ่อพระครูปัญญาโสภิต วัดบ้านโป่งชัย (อดีตเจ้าคณะแขวงแจ้ห่มรูปแรก ปัจจุบันเป็นวัดร้าง) เป็นพระอุปัชฌาย์ แล้วจึงศึกษาเล่าเรียนอักขระ พยัญชนะจนแตกฉานอยู่ ๕ ปี จึงอุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่ออายุ ๒๐ ปี เมื่อวันที่ ๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๘๗ เวลา ๑๓.๑๐ น. ณ วัดสาหลวง ต.บ้านสา (ปัจจุบันไม่มีให้เห็นแล้ว เพราะจมน้ำตอนสร้างเขื่อนกิ่วลม แล้วได้แบ่งย้ายมาสร้างวัดใหม่ เป็นวัดสาญาณพลาราม แล้ววัดสาหลวงก็ย้ายไปอยู่ที่ ต.นิคมพัฒนา อ.เมือง ) โดยมี พระครูโถมณียคุณ (อดีตเจ้าคณะอำเภอแจ้ห่ม เจ้าอาวาสวัดบ้านเป้า อ.เมือง) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระสุข คมฺภีโร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระตัน สุทินฺธโร เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า “สุภทฺโท” เมื่ออุปสมบทแล้ว ได้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนจนสามารถสอบได้นักธรรมชั้นเอก
สำหรับการศึกษาวิชาอาคม นั้น ท่านร่ำเรียนมาจากพระอุปัชฌาย์ของท่านก่อน โดนเน้นการเรียนวิปัสสนากรรมฐานและลงอักขระแผ่นยันต์ ต่อมาได้เข้าเรียนวิปัสสนากรรมฐาน ณ สำนักเรียนวัดมหาธาตุ กรุงเทพฯ ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง โดยเป็นศิษย์ของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภะเถระ) และพระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ปธ.๙) ทั้งยังได้ศึกษาเล่าเรียนวิปัสสนากรรมฐานกับครูบาธรรมชัย วัดปงสนุก อ.เมือง จ.ลำปาง อยู่หลายปี และได้เข้าไปปฏิบัติธรรมตามแนวของครูบาเจ้าเกษม เขมโก แห่งสุสานไตรลักษณ์ โดยยึดหลักปฏิบัติตามแนวทางของครูบาเจ้าเกษม มาตลอด
หลังจากนั้น หลวงพ่อครูบาบุญมา จึงออกหาความรู้เพิ่มเติม และได้มีโอกาสได้ศึกษาวิชาอาคมกับ หลวงพ่อครูบายอดใจ สิริโย เจ้าอาวาสวัดทุ่งเกวียน อ.ห้างฉัตร จ.ลำปาง ซึ่งเป็นพระเกจิที่มีชื่อดังในขณะนั้น จนมีความรู้แตกฉานเป็นอย่างดี และได้ไปศึกษาวิปัสสนากรรมฐานกับ ครูบาพรหมา วัดพระพุทธบาทตากผ้า อ.ป่าซาง จ.ลำพูน ซึ่งเป็นสำนักเรียนวิปัสสนากรรมฐานสำนักใหญ่ที่มีชื่อเสียงในสมัยนั้น
คุณลักษณะเด่นของหลวงพ่อครูบาบุญมา สุภทฺโท วัดสามัคคีธรรม ต.บ้านสา อ.แจ้ห่ม จ.ลำปาง ท่านชอบความสันโดษ อารมณ์ดี คำพูดของท่านส่วนมากจะเป็นปริศนาธรรม (ปัญหาดิบ) ผู้คนไปหาท่านส่วนมากมักจะได้โชคลาภกันบ่อย ท่านมีคามเมตตาต่อคนทั่วไป ไม่ชอบโอ้อวดในคุณวิเศษของตัวเอง เคารพนับถือครูบาอาจารย์เป็นที่สุด โดยเฉพาะครูบาเจ้าเกษม เขมโก


วันนี้นำวัตถุมงคลเล็กๆน้อยๆของท่านมาให้ชมกันครับ

 

ไม่เป็นไรครับคุณเอท..พวกเราก็เหมือนกับพี่ๆน้องๆกันทั้งนั้นครับ มีหลายองค์ก็แบ่งๆกันใช้ครับเพราะสุดท้ายของชีวิตก็เอาไปไม่ได้อยู่ดีครับ..

 

อนุโมทนาบุญครับ

ภาพพระที่เราเห็นแล้วชอบ
นำมาเป็นนิมิต ให้จิตสงบดีได้ครับ

.
​

 

.








เรื่องเล่าความเมตตาของหลวงพ่อเกษม เขมโก และหลวงพ่อดู่

สองพระอริยะในดวงใจ
หนึ่งพระอรหันต์เจ้าและอีกหนึ่งพระโพธิสัตว์บารมีเต็ม

“…เรื่องนี้เกิดขึ้นในปี พ.ศ.๒๕๓๑ วันหนึ่งขณะที่ข้าพเจ้าแต่งหน้ากำลังจะไปรับลูกที่โรงเรียน
ก็สังเกตเห็นว่าคอของตนเองบวมจึงไปโรงพยาบาลบำรุงราษฎร์เพื่อทำการตรวจ
แพทย์พบว่ามีก้อนเนื้อขนาด เท่าลูกมะปรางอยู่ในคอ
แพทย์บอกว่าอาจจะเป็นเนื้อร้ายต้องผ่ามาพิสูจน์

เมื่อรู้ดังนั้นข้าพเจ้าก็รีบเดินทางไปหาหลวงพ่อดู่ที่วัดสะแก พอไปถึงก็กราบเรียนท่าน
ท่านพูดด้วยเสียงอันดังว่า “ไม่ปงไม่เป็นหรอกมะเร็ง”

แล้วท่านก็เล่าให้ฟังว่ามีชาวบ้านมาหาท่าน เขาเป็นมะเร็งในมดลูก
ท่านทำมือให้ดูว่าก้อนเนื้อมีขนาดเท่าลูกส้มโอ หมอบอกว่าต้องผ่าตัด
เขากลัวมากเลยมาหาท่าน ท่านก็เมตตาให้เขาดื่มน้ำมนต์และให้ภาวนาไปด้วย
ชาวบ้านผู้นั้นก็ปฏิบัติตามคือดื่มน้ำมนต์ และภาวนา
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ อย่างเคร่งครัด

จนครบ ๓ เดือนก็ไปหาหมอตรวจดูปรากฏว่าก้อนเนื้อนั้นได้หายไปอย่างน่าอัศจรรย์

หลังจากที่ท่านเล่าให้ฟังแล้วท่านก็เมตตาอธิษฐานจิตดอกบัวให้ข้าพเจ้านำกลับไปต้มกับ
น้ำมนต์ ดื่มเป็นประจำทุกวันและให้ภาวนาไตรสรณคมน์ไปด้วย

คืนหนึ่งข้าพเจ้านอนหลับฝันไปว่า
ข้าพเจ้ากับสามีนั่งอยู่ในเรือลำหนึ่งโดยนั่งข้างหน้าและมีคนนั่งอยู่กันเต็มลำ
เรือลำนี้มุ่งหน้าข้ามไปยังเกาะกลางทะเล บนเกาะมีคุณตาคุณยายนั่งอยู่ในกระท่อม

พอไปถึงคนทั้งหลายก็ขึ้นฝั่ง ไปให้ท่านทั้งสองรักษาโรคให้ด้วยการเป่า
เมื่อท่านทั้งสองเป่ารักษาให้คนทั้งหลายก็หายจากโรคภัยไข้เจ็บในทันที แล้วพากันกลับลงเรือ
ส่วนข้าพเจ้าเป็นคนสุดท้ายที่เข้าไปขอให้ท่านทั้งสองช่วยรักษา
คุณตาคุณยายกลับบอกว่า “ข้าช่วยเอ็งไม่ได้”

ได้ยินเพียงเท่านี้ข้าพเจ้าก็ร้องไห้อ้อนวอนขอให้ท่านทั้งสองช่วยด้วยเถิด
และข้าพเจ้ายังตัดพ้อว่าคนอื่นเขามากันเต็มลำเรือท่านยังช่วยได้ ทำไมเราคนเดียวท่านไม่ช่วย

อ้อนวอนทั้งน้ำตาอยู่นานก็ไม่เป็นผล ข้าพเจ้าจึงเดินร้องไห้กลับมาเพื่อจะลงเรือ
ทันทีนั้นก็ได้ยินเสียงท่านเรียกแล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้มีคนเดียวที่ช่วยได้”
ข้าพเจ้ารีบถามว่าเป็นใคร
ท่านก็บอกว่า “หลวงพ่อเกษม เขมโก ที่ลำปาง”

ข้าพเจ้าจึงพูดว่าหลวงพ่อเกษม เขมโกท่านพบยาก ไปก็ลำบากไม่รู้จักใครที่จะพาไป ท่านบอกว่า ให้ไปอยุธยา แล้วจะมีคนพาไป

เมื่อตื่นขึ้นมาข้าพเจ้าก็รีบไปหาหลวงพ่อดู่ที่วัดสะแกทันที
ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณบ่าย ๓ โมงแล้ว

ข้าพเจ้ากราบเรียนท่านให้ฟังถึงความฝัน ท่านก็เลยพานั่งสมาธิ
กำหนดพาข้าพเจ้าไปกราบหลวงพ่อเกษม เขมโก ที่สุสานไตรลักษณ์แล้วนิมนต์หลวงพ่อเกษม เขมโกมาวัดสะแก

เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ยิ่งนักที่ หลวงพ่อเกษม เขมโก
ท่านมาให้เห็นเป็นกายเนื้อนั่งอยู่ด้านขวามือของหลวงพ่อดู่
แล้วข้าพเจ้าก็กราบเรียนท่าน หลวงพ่อเกษมท่านก็รักษาให้โดยการเป่า

หลวงพ่อดู่ท่านยังเมตตาฝากข้าพเจ้ากับหลวงพ่อเกษมว่า
วันข้างหน้า หากข้าพเจ้ามีอะไรติดขัด ก็จะขอให้กราบเรียนหลวงพ่อเกษม เขมโก ซึ่งท่านก็พยักหน้ารับ

ข้าพเจ้านึกรู้ทันทีว่าหลวงพ่อดู่จะต้องละสังขารก่อนหลวงพ่อเกษม แน่นอน

พอกลับมาบ้านอาการที่เป็นอยู่ก็ไม่ทรุดโทรมแต่ค่อย ๆ ดีขึ้น
ทว่าหลังจากที่หลวงพ่อดู่ท่านละสังขาร ข้าพเจ้างานยุ่งมากทำให้จิตไม่ค่อยมั่น ภาวนาบ้างไม่ภาวนาบ้าง

แล้วก็เชื่อผู้อื่นที่หวังดีแนะนำไปหาหมอหลายหมอ จิตจึงไม่นิ่งนั่งสมาธิไม่ค่อยดี
ร่างกายจึงเริ่มทรุดโทรมต้องเข้าโรงพยาบาลผ่าตัด

เมื่อผ่าตัดเสร็จและฟื้นขึ้นมา ข้าพเจ้าได้เห็นวิญญาณของผู้ชายคนหนึ่งกลายเป็นไก่ตัวผู้ตัวใหญ่มากยืนอยู่ เห็นเหนียงที่คอยาวจนเกือบถึงพื้น
เขาบอกว่า ข้าพเจ้าเคยช่วยแม่จับขาเขาทำร้ายเขาถึงชีวิต ไปทำเขาไว้
เขาโกรธ ก็เลยตามมาจะแก้แค้น รอโอกาสที่จะแก้แค้นข้าพเจ้ามานาน
จนกระทั่งตัวเขาแก่มากเหนียงยาวเกือบถึงพื้น

หลังจากผ่าตัด ๖ เดือนหมอก็ให้กลืนน้ำแร่ฆ่าเชื้อและป้องกันมะเร็งที่คอ ๗ วัน
วันแรกประมาณบ่าย ๓ โมง กลืนน้ำแร่หยดเล็ก ๆ พอบ่าย ๕ โมงคอเริ่มบวมแดงไปหมด
กลืนน้ำลายกลืนน้ำไม่ได้ ต้องนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม
เตียงที่นอนล้อมรอบด้วยแผ่นตะกั่วกันรังสีอยู่คนเดียวห้ามเยี่ยม
หมอและพยาบาลจะเข้ามาต้องใส่ชุดกันรังสี
ข้าพเจ้าเกิดอาการแพ้มากจึงกดออดเรียกหมอบอกหมอถึงอาการ
แต่หมอก็ไม่เชื่อคงเพราะกรรมมาบังไว้
ตอนทุ่มครึ่งพยาบาลนำยานอนหลับมาให้ทานก็แอบเอาไว้ไม่ยอมทาน

ข้าพเจ้าสวดมนต์ไหว้พระ-รับศีลเพื่อเตรียมตัวตาย
เพราะจำได้ว่าหลวงพ่อดู่ท่านสั่งแล้วสั่งอีกเป็นสิบ ๆ ครั้งก่อนที่ท่านจะละสังขารว่า..
“ก่อนตายสำคัญมาก ต้องมีสติ ภาวนา รักษาศีล”

และเนื่องจากข้าพเจ้าเคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านเขียนไว้ว่า
ก่อนตายให้นึกถึงพระนิพพานและให้ภาวนาว่า “นิพพานัง ปรมัง สุขัง”

ข้าพเจ้าจึงได้ทำตามแล้วก็นอนทำสมาธิภาวนาไปเรื่อย ๆ จิตก็ดี
พอภาวนาไปได้พักหนึ่งจิตก็หวนคิดถึงลูกคนเล็กซึ่งมีอายุเพียงขวบกว่าๆ
เกิดความคิดว่าเมื่อตายแล้วหากไปนิพพานก็จะไม่ได้กลับมาเห็นลูกอีก
เลยเปลี่ยนคำภาวนาเป็น
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ จิตก็รวมดี

ไม่นานนัก ข้าพเจ้าก็เห็นตัวเองสวมชุดขาวออกเดินไปในทุ่งอันกว้างใหญ่
มีต้นข้าวเขียวขจีอ่อนพลิ้วไปตามกระแสลม
ทันใดนั้น ข้าพเจ้าก็เห็นดวงสว่างปรากฏขึ้นและเห็นหลวงพ่อดู่ท่านมา จึงรีบตรงเข้าไปกราบท่าน
ท่านก็พาไปยังกุฎิที่ท่านอยู่ ซึ่งหน้ากุฎิท่านนั้นมีลำธารเป็นแก้วใส
และมีต้นโพธิ์ทองแก้วเป็นแก้วใส ๒ ต้นสูงประมาณ ๒ เมตรอยู่ด้านหน้ากุฎิ

ท่านนั่งห้อยขาอยู่บนกุฎิ ซึ่งเป็นทองสวยอร่ามมาก
ข้าพเจ้าก็เข้าไปกราบท่านแล้วบอกว่า จะขออยู่กับท่านตลอดไปไม่กลับ
ท่านก็บอกว่า “อยู่ไม่ได้ บุญยังไม่พอ”

ข้าพเจ้าร้องไห้ทวงสัญญาว่า หลวงพ่อเคยรับปากลูกว่า จะให้ลูกเกาะชายผ้าเหลืองไปทุกภพทุกชาติลูกจะไม่ขอกลับไปแล้ว

ท่านจึงพูดว่า “เอาอย่างนี้ก็แล้วกันลงไปทำความดีอีก ๑๐ ปี…แล้วค่อยว่ากันใหม่”

ก็เลยตกใจตื่นขึ้นมา ดูนาฬิกาเป็นเวลาเกือบตี ๔ และเป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก
เพราะอาการที่ป่วยอยู่ทุกอย่างได้เริ่มหายเป็นปกติ

ข้าพเจ้าอยู่โรงพยาบาลครบ ๗ วัน ก็ได้กลับบ้าน
และหายจากโรคร้ายอย่างเด็ดขาดไม่มีอาการเจ็บป่วยอีกเลย

ข้าพเจ้าได้แต่กราบแทบเท้าหลวงพ่อทั้งสองเพื่อขอบพระคุณที่ท่านมีเมตตา
อนุเคราะห์ให้ความช่วยเหลือข้าพเจ้าและครอบครัวในทุก ๆ เรื่องตลอดมากระทั่งทุกวันนี้…”





หลวงปู่เกษม พระอริยเจ้าที่หลวงปู่ดู่ให้ความเคารพมาก กล่าวกับลูกศิษย์ว่า

“ อยากฟังธรรมะ ให้ไปหาท่านพุทธทาส
อยากไหว้พระปฏิบัติดี ให้ไปไหว้หลวงพ่อดู่ วัดสะแก ”

สาธุ สาธุ สาธุ

ขออนุโมทนาบุญ และขอขอบพระคุณเจ้าของบทความที่นำมาถ่ายทอด
ให้รู้ว่าบาปกรรม บุญกุศลมีจริง พระอริยสงฆ์เจ้าเมตตาช่วยได้จริง

.....
​

 

อนุโมทนาครับ

 

กราบหลวงปู่เกษม ครับ

 

กราบหลวงปู่เกษมครับ...
สังฆะรูปัง วันทามิหัง สังฆังนะมามิ
<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

สวัสดีครับ โย
แอบดูและชื่นชม มาเมิน อีกอย่างอยู่ลำปางเข้าปีที่6 แล้ว เลยมีพระหลวงพ่อเกษมได้พอสะสมกับเค้าบ้าง เลยนำมาให้ชมครับ

องค์แรกเลยแล้วกัน
พระยุคต้น เลย พระสมเด็จหมออินทร์ เสกโดยหลวงพ่อเกษม คนลำปางว่าไว้ว่า เป็นหนึ่งรุ่นที่หลวงพ่อ เสกแบบไอพ่น ให้
เนื้อมวลสารผสมเกษาครับ

 

พอดีไปเดินตลาดแถวลาดกระบัง เลยแวะนั่งดู เห็นว่าราคาเบาๆไม่เกิน 3 บาทเลยบูชามา ที่ห้อยอยู่กับสร้อยนั้นผู้มีพระคุณให้มา (พอดีถ่ายรูปแล้วดูไม่ค่อยชัด ลองเอาลงดูครับ ) ทุกวันนี้ก็นั่งดูทุกแผง เน้นรุ่นใหม่ๆ รุ่นเก่าๆไม่กล้า เพราะไม่มีเปรียบเทียบ กลัว ไม่แท้ เอาเท่าที่เราคุ้นครับ เคยถามเซียนหรือคนขาย เขาบอกว่าแถวกรุงเทพ ไม่ค่อยนิยม ก็เลยคิดว่าเผื่อฟลุ๊กหรือวาสนาพอ เจอขอแท้ในราคาย่อมเยาว์ครับ องค์รูปหล่ออันนั้นลองเอาเทียบกับที่ห้อยคออยู่ว่าเหมือนเลยบูชามา(เป็นรุ่นพิเศษ 80 ปี ของหลวงพ่อครับ รุ่นนี้ยอมรับเลยว่าดีหลายด้าน ทั้งแคล้วคลาด เมตตามหานิยม โชคลาภ คงกระพันนั้นไม่แน่ใจ เคยโดนรถชนทีนึง ผมลอยหมุนหลายรอบแต่ไม่เป็นไร เพียงรถมอ'ไซค์หน้าหักเลยครับ แรกมาก คิดว่าหลวงพ่อคุ้มครองครับ) คราวหน้าจะพยายามถ่ายให้ชัดๆ จะได้สอบถามผู้รู้หลายๆท่านครับ เพราะรุ่นเก่าๆผมไม่ค่อยสันทัด

 

ลงใหม่ดูครับ ไม่รู้เห็นรูปหรือเปล่าครับ

 

ขอบคุณคุณน้ำหนาวและคุณchanakrapสำหรับข้อมูลนะครับ ผมจะลองค้นประวัติเกี่ยวกับคำสอนและวัตถุมงคลท่านต่อไปนะครับ

ขอบคุณทั้งสองท่านอีกครั้งครับ

 

รุ่นนี้เยี่ยมครับ แถมคนถ่ายถ่ายรูปได้สวยมาก