ชาติที่แล้วใครเป็นนักรบมาบ้าง

เมื่อตอนเด็กๆไปเที่ยวบ้านบางระจัน เกิดความรู้สึกเหมือนเดจาวู เคยอยู่ที่นี่มาก่อน ..
ไปอุทยานประวัติศาสตร์อยุธยา ไปยืนๆดูซากวังก็เกิดความรู้สึกว่าเคยอยู่ที่นี่มาก่อน...
เวลามีข่าวทหารไทยรบกับทหารเขมรที่ชายแดน...ทำไมรู้สึกกังวล จดจ่อมาก พอรู้ว่าทหารไทยตาย เหมือนถูกบีบหัวใจ....
เวลาไปเที่ยวพม่า รู้สึกแปลกๆ นอนไม่สนิท ไปมัณฑะเลย์ก็รู้สึกอึดอัด เหนื่อยหายใจไม่ออก จนคืนสุดท้ายเจอดี ลมพายุพัดหน้าต่างเปิดเองทั้งๆที่ลงกลอนแล้ว 2 รอบ ตื่นเช้ามาถาม ไม่มีใครบอกว่ามีพายุซักคน

เคยมีคนทักไว้นานแล้วว่า ชาติก่อนเป็นนักรบแห่งกรุงศรีอยุธยา
จริงหรือเปล่าไม่รู้ แต่ก็หาคำอธิบายปรากฏการณ์ต่างๆไม่ได้

มีใครเป็นอย่างเราบ้างคะ

 

เป็นไปได้ครับเป็นไปได้ครับเพราะคนเราเกิดมาหลายชาติแล้ว

 

เคยมีอาจารย์เคยบอกว่า อ้อเป็นชาวบ้าน ชาวนา(ไกลเมืองหลวง) ในสมัยพระเจ้าตาก
ถุกเกณฑ์ไปรบ ซึ่งเป็นวิถีชีวิตของชายไทยยุคนั้น
รบไปรบมา ก็ฆ่าคนไปเยอะแยะ
รบจนชนะสงคราม ก็กลับบ้านนอก เป็นชาวไร่ชาวสวนต่อ ทำมาหากินไปตามประสา

แบบนี้จะนับว่าเป็นนักรบไหมคะ
อ้อว่า คนเราเกิดมาหลายภพหลายชาติ คงต้องเคยเป็นทหาร เป็นนักรบกันบ้างละคะ ^_^

 

คนที่เป็นนักรบแห่งกรุงศรีอยุธยา บางระจัน กรุงธนบุรี รัตนโกสินธิ์ หรือ ทหารที่เสียชีวิต ยุทธภูมิเขาค้อปราบ คอมมิวนิสติ์ ชาตินี้ เขาต้องกลับชาติมาเกิด เป็นทหาร ตำรวจ กันทั้งนั้น

 

ทุกคนเคยเป็นกันมาหมดแล้ว

เคยเป็นนักรบ เป็นกษัตริย์ เป็นโจร เป็นขอทาน เป็นเทวดา เป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นเปรต เป็นพวกที่อยู่ในนรก

ทุกคนเคยเป็นกันมาหมดแล้ว

 

เคยมีคนทักว่าเราเป็นทหารมาก่อน เราก็คิดว่าน่าจะจริง ชาตินี้บทจะใจร้อนก็ร้อนมาก ไม่เหมือนผู้หญิงเอาซะเลยค่ะ

 

ชอบประวัติศาสตร์มากครับ โดยเฉพาะของประเทศไทยนี่ชอบประวัติศาสตร์สมัยอยุธยา พระนเรศวร จะชอบมากๆ เป็นคนเชียงราย ได้ไปแถว อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่บ่อย เป็นเส้นทางที่สมเด็จพระนเรศวรยกทัพไปพม่า แล้วสิ้นพระชนม์เสียก่อน.. มีถ้ำแห่งนึง ตามตำนานเชื่อว่าเป็นที่พักพระศพพระนเรศวร.. ส่วนเมื่อ 2 ปีก่อนก็ได้ไปเที่ยวอุทยานเมืองเก่าอยุธยา ก็พบว่าชอบมากๆ เป็นที่เที่ยวในประเทศไทยที่ชอบติดอันดับ 1 ใน 5 ของตัวเองเลย ^^

 

พระผู้มีพระภาคตรัส คนเกิดเป็นสัตว์ได้ ยืนยันไว้อย่างแน่นอนว่าคนเราอาจจะไปเกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉานแม้ชั้นต่ำ ๆ เช่นไส้เดือนได้ ?

พุทธดำรัส ตอบ “.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มีเหล่าสัตว์เดียรัจฉานจำพวกมีหญ้าเป็นภักษา..... คือ ม้า โค ลา แพะ เนื้อ หรือแม้จำพวกอื่น ๆ ไม่ว่าชนิดไร ๆ ..... คนพาลนั่นแล ผู้กินอาหารด้วยความติใจรสเบื้องต้นในโลกนี้ทำกรรมลามกไว้ในโลกนี้ เมื่อตายไปแล้ว ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของสัตว์จำพวกที่มีหญ้าเป็นภักษาเหล่านั้น
“.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มีเหล่าสัตว์เดียรัจฉานจำพวกมีคูถเป็นภักษา สัตว์เดียรัจฉานเหล่านั้นได้กลิ่นคูถแต่ไกร แล้วย่อมวิ่งไปด้วยหวังว่า จักกินตรงนี้ จักกินตรงนั้น คือ ไก่ สุกร สุนัขบ้าน สุนัขป่า หรือแม้จำพวกอื่น ๆ ไม่ว่าชนิดไร ๆ ที่มีคูถเป็นภักษา คนพาลนั่นแล..... ทำกรรมลามกไว้ในโลกนี้ เมื่อตายไปแล้ว ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของสัตว์จำพวกที่มีมีคูถเป็นภักษา เหล่านั้น
“.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มีเหล่าสัตว์เดียรัจฉานจำพวกเกิด แก่ ตาย ในที่มืด คือ ตั๊กแตน มอด ไส้เดือน หรือแม้จำพวกอื่น ๆ ไม่ว่าชนิดไร ๆ คนพาลนั้นนั่นแล..... ทำกรรมลามกไว้ในโลกนี้ เมื่อตายไปแล้วย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของสัตว์จำพวกเกิด แก่ ตายในที่มืด
“.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มีเหล่าสัตว์เดียรัจฉานจำพวกเกิด แก่ ตายในน้ำ... คือ ปลา เต่า จระเข้ หรือแม้จำพวกอื่น ๆ ไม่ว่าชนิดไร ๆ ..... คนพาลนั้นแล เมื่อตายไปแล้ว ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของสัตว์จำพวกที่ เกิด แก่ ตายในน้ำ
“.....ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มีเหล่าสัตว์เดียรัจฉานจำพวกเกิด แก่ ตายในของโสโครก คือ เกิด แก่ ตายในปลาเน่าก็มี ในศพเน่าก็มี ในขนมกุมมาสเน่าก็มี ในน้ำครำก็มี ในหลุมโสโครกก็มี หรือแม้จำพวกอื่น ๆ ไม่ว่าชนิดไร ๆ ..... คนพาลนั้นแล..... เมื่อตายไปแล้ว ย่อมเข้าพึงความเป็นสหายของสัตว์จำพวกเกิด แก่ ตายในของโสโครก.....”

พาลปัณฑิตสูตร อุ. ม. (๔๗๖-๔๘๐)
ตบ. ๑๔ : ๓๑๗-๓๑๙ ตท. ๑๔ : ๒๗๒-๒๗๔
ตอ. MLS. III : ๒๑๓-๒๑๔

 

ทราบดีค่ะว่าทุกคนเคยเกิดเป็นโน่นนี่มาแล้วทั้งนั้น
แต่สงสัยว่า ใครเจอสัญญาณหรือมีความรู้สึกอะไรบ้างที่ทำให้เชื่อได้ว่าเคยเกิดเป็นนักรบมาก่อน

เคยคุยกับเพื่อนที่มีตำแหน่งใหญ่โตอยู่ในกองทัพเรือ เขาก็บอกว่าเคยระลึกและฝันได้ว่าเคยอยู่ในทัพหลวงของอยุธยามาก่อน

 

ของผมในนิมิต มีช่วงที่ย้อนกลับไปในยุคนั้น มันไม่ใช่แค่การเห็นภาพ แต่มันคือตัวเรากลับเข้าไปอยู่ในสภาวะตอนนั้น

อารมณ์ ความรู้สึก มีครบ ครับ

แต่ก็อย่างที่ว่า... การเดินทางของเรา มันย้อนกลับไปไกลกว่านั้นเยอะครับ

 

ใช่ อาจเป็นนักรบ ทีเข่นฆ่ามาแล้วมากมาย ต่อไปนี้ขอฆ่าอีกยกเดียว แล้วพอเลย คือฆ่ากิเลส

 

อันตัวกิเลสนี้ ใครสามารถฆ่าได้นี่ถือว่าสุดยอดมากๆ คงต้องเป็นพระอริยสงค์


ที่ประฏิบัติดีประฏิบัติชอบแล้ว และคงมีแต่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพียงเท่านั้นที่ทำได้



ขออนุโมทนาสาธุ ด้วยค่ะ

 

ดิฉัน ไม่เคยเป็นนักรบ ชาติก่อนๆแทบไม่ได้ทำกรรมปานาติปาตรุนแรง แต่รู้เพียงว่าจิตข้างในเหมือนผู้ชาย และมีอาจารย์หลายท่านและท่านหนึ่งที่เคยออกในทีวีทักว่า ดิฉันชาติก่อนเป็นผู้ชายรูปงามมาก แต่เคยทำให้ผู้หญิงคนนึงเป็นบ้า และสาปแช่งดิฉันจนกลายเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเราในปัจจุบันนี้ เท่านั้นที่รู้..... แม้แต่แฟนเพียงคนเดียวที่ร่วงลับไป ก็เคยทักดิฉัน ตอนไปรอดิฉันหน้าห้องน้ำหญิงที่ห้าง พอเราเดินออกมา เขาก็ทัก ฉันมองเข้าไปในห้องน้ำหญิง นึกว่าผู้ชายที่ไหนมายืนอยู่ อ้าวมองไปดีๆเป็นยูนั้นเอง ทำท่ายืนอย่างกับผู้ชาย .....ตอนก่อนแฟนดิฉันจะเสียได้ 11 เดือน ผู้หญิงที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรในชาติก่อน มาเข้าฝันดิฉัน บอกชื่อเสียงเรียงนาม (มาเป็นหญิงแก่) บอกว่าเราชะตาต้องกัน บอกให้อยู่กะนางแค่คนเดียว แถมยื้นแหวนทองให้ด้วย......ทีแรกดิฉันได้ถามคุณแม่ว่าเราเคยมีบรรพบุรุษชื่อนี้ไหม เป็นชื่อที่โบราณมากๆดิฉันก็เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรกจากในฝัน.....แล้ว11 เดือน ต่อมาผู้หญิงคนนั้นก็มาเอาชีวิตแฟนดิฉันไป แต่ที่แน่ๆดิฉันกรรมสัมพันธ์กับต่างชาติต่างแดน เคยเกิดเป็นชาวต่างชาติก็มี

 

เคยคิดอยากรู้เหมือนกันว่าชาติก่อนตนเองเคยเกิดเป็นอะไรมา แต่ก็คงไม่สามารถบรรลุได้ถึงขนาดนั้น แต่เคยมีคนทักว่าอดีตชาติเคยเป็นนักรบในสมัยสุโขทัยมาเหมือนกัน ไม่ใช่เป็นการดูดวงนะคะ แต่เขาบอกว่าเขามีจิตสัมผัสเห็นเราได้ว่าเคยทำอะไรไว้บ้าง ตอนแรกคนเดียวทักก็เฉย ๆ จนเริ่มมีคนที่ ๒ ก็พูดเช่นนี้เหมือนกัน เวลาผ่านไปหลายปีเคยเจอคนที่ ๓ ทักแบบเดียวกันอีก แล้วทั้ง ๓ คนก็บอกเรื่องราวในอดีตของเราตรงกันหมดเลย บอกในสิ่งที่เราเคยทำอะไรไว้เหมือนกันทั้ง ๓ คน ก็เลยเริ่มรู้สึกอึ้งไปเหมือนกัน แต่ก็รับฟังเพื่อจะได้รู้กรรมในอดีตของตัวเองไว้ว่าชาติที่แล้วเคยทำอะไรไว้บ้าง แล้วชาตินี้ต้องรับกรรมอย่างไร ซึ่งมันก็จริงตามที่ทั้ง ๓ คนทักไว้ แต่จริง ๆ ก็รู้สึกผูกพันทางสุโขทัยตั้งแต่เด็กเหมือนกัน ชอบโบราณสถาน โบราณวัตถุของทางนั้น เห็นภาพทีไรก็รู้สึกเหมือนมีจิตผูกพันกับที่นั่นทุกครั้ง ก็เป็นเรื่องแปลกดีเหมือนกัน

 

รู้สึกผูกพันกับ...บางระจัน...เหมือนกันค่ะ...

 

เป็นนักรบ ก็ต้องฆ่าคน!!! เอาไว้มิใช่น้อย

อย่าได้เป็นจะดีกว่า

 

จิตผูกพันกับพระเจ้าตากสินค่ะ

 

เกือบถูกครับ แต่ไม่ใช่เพราะเป็นอริยสงฆ์ถึงจะกำจัดกิเลศได้ แต่เป็นใครก็ได้ที่สามารถกำจัดกิเลศจึงเรียกว่าอริยสงฆ์หรืออริยบุคคล ใครๆก็สามารถจะกำจัดกิเลศให้หมดไปได้หากตั้งใจหรือมีความเพียร สาธุ

 

... สาธุกับทุกคนที่เคยเป้นนักรบนะคะ

.. ดิฉันกล้าตอบแบบมั่นใจมากว่า "เคยเป็นนักรบคะ " ถึงแม้ไม่มีใครทัก ใครบอกก็ตาม ดิฉันสังเกตจากทุกอย่างของตัวเอง สมัยเรียนดิฉันจะแม่นประวัติศาสตร์ อยุทธยามาก ๆ ยิ่งช่วงสงครามแล้วถึงขั้นเถียงครูที่สอนเลยคะ อิอิ เป็นคนชอบอาวุธมาตั้งแต่เด็ก โดยเฉพาะมีด ทวน กระบี่ จำได้ว่าตอนมอต้นสอบวิชากระบี่กระบอง ไม่มีเพื่อนผู้หญิงคนไหนกล้าสอบคู่กันเลยต้องขอให้ผู้ชายมาช่วยสอบ "ดาบสองมือ" พอเริ่มสอบมันเหมือนทุกอย่างอยู่ในพวังคะ รู้อีกทีครูบอกว่าพอเพื่อนนั้งก้นจ้ำเบ้ากระบี่ในมือเกือบหัก เพื่อนยกขึ้นเตรียมรับกระบี่ที่ดิฉันจะฟันลงไป .. รู้สึกผิดคะที่เล่นแรงไป .. แต่จะมีอีกความรู้สึกหนึ่งตอนเด็กคือ กลัวมีดคะกลัวจะเอามาเชือดคอตัวเอง มันเหมือนเราเคยทำมาก่อน พอตอนโตเมื่อปีที่แล้วจึงเข้าใจว่าทำไมถึงกลัวเพราะเขาทำให้เห็นในนิมิต คนที่เรารักต้องเชือดคอตัวเองตายเพราะแพ้สงครามตกเป้นเฉลยแก่ฝ่ายเรา ดิฉันเป็นคนจับเขามาเอง จำได้ว่าตื่นมายังสะอื้นไม่หายน้ำตายังมีคะ

... แถมยังได้มีโอกาสไปยังสถานที่ต่าง ๆ ที่เป็นเมืองเก่าสนามรบเก่า ๆ เยอะมาก แต่จะมีที่รู้สึกคุ้นเคยผู้กพันธ์ก็จะมี อยุทธยา พนมรุ้ง แถบทางภาคเหนือ บางทีมันเป็นภาพซ้อนขึ้นมาคะเร็วมาก ๆ บางครั้งก็คิดว่าดูหนังมากไปรึเปล่า แต่ตั้งแต่แฟนที่อยู่เหนือตายไปดิฉันยิ่งมักฝันถึงสงครามระหว่างไทยพม่าบ่อยครั้ง บางครั้งเหมือนยืนอยู่บนกำแพงสูงมากมีทหารเต็มไปหมด แถมใต้กำแพงยังมีกองทัพของศัตตรูมากมายเรือนหมื่นเรือนแสนหน้าตาดุดันหน้ากลัวมาก มีผู้ชายคนหนึ่งมียศเขาก้มหัวให้แล้วชี้ไปที่ข้าศึกบอกว่าาดูสิข้าศึกบุกมาแล้ว มันเหมือนภาพในสายหมอก บางครั้งเหมือนตัวเองอยู่กลางสะพานมีทหารข้าศึกรายล้อมเต็มไปหมดแต่หน้าตาพวกเขาไม่ใช่คนเป็น ผี หน้าเละแขนขาดขาขาดแต่ก็ยังถือดาบไล่ฟันกันอย่างนั้น คิดแล้วก็เศร้าใจมาก ๆ

... ความรู้สึกผูกพันธ์ระลึกถึง รู้สึกเหมือนเคยอยู่ช่วงสมัยนั้นจะมีเยอะมากคะเคยไปพูดคุยกับพระอาจารย์ที่สนิทท่านก็บอกมาว่า .. ดิฉันเกิดเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิงจึงไม่แปลกที่นิสัยแบบนี้ และเกิดมาแล้วเป็นร้อยชาติ จากมืดสู่สว่าง จากดำไปสู่ขาว เป็นมาหมดแล้ว ตั้งแต่มหาโจรถึงยอดขุนพล .. ส่วนชาตินี้ต้องมาใช้หนี้กรรมความรักที่ค้างเขาไว้ เลยต้องเกิดมาอาภัพรัก ถ้ารักใครมาก ๆ คนนั้นจะตาย (คนรัก) แล้วตอนนี้เขาคนนั้นก็ตายไปแล้วจริง ๆ คะ เขาทำให้ดิฉันเดินเข้าสู่เส้นทาง "สายบุญ" นี้อย่างจริงจัง และ ทำให้เห็นว่าชาติหนึ่งดิฉันเคยเป็นนักรบจริง ๆ นักรบหญิงใส่เกราะสีทอง กับชายสูงศักดิ์ที่ต้องตกเป็นเฉลยและต้องปลิดชีพตนเองเพื่อศักดิ์ศรี มันทำให้ดิฉันคิดว่า "สงครามไม่เคยสร้างอะไรที่ดีที่สร้างสรรค์เพื่อจรรโลงโลกนี้เลย มีแต่ความสูญเสียพลัดพราก การสร้างบาปกรรมครั้งใหญ่ เหมือนไฟที่เผาพลาญทุกอย่างให้มอดไหม้ในพริบตา ถ้าคนเราหันหน้ามาใช้ความดีอยู่ร่วมกัน โลกทั้งสามคงน่าอยู่กว่านี้แน่นอนคะ"

 

เท่าที่ระลึกได้ ไม่ได้เป็นนักรบเลยในชาติที่ผ่านๆมา แต่ยังไงก็เคยเป็นแน่นอนแต่อาจจะนานมากแล้ว ผมรู้สึกว่าถึงการปกป้องเผ่าพันธุ์จะจำเป็น แต่ผมไม่เคยเห็นด้วยกับการแบ่งแยกแล้วรบราฆ่าฟันกันเลย ผมอยากให้มนุษย์รักกันดั่งพี่น้องไม่เลือกเผ่าพันธุ์มากกว่า อีกอย่างผู้ที่เคยเป็นนักรบมาก่อน ส่วนมากเจ้ากรรมนายเวรตามมาเป็นโขยงเลยล่ะครับ