เรื่องเด่น “ถ้าไม่มีลมหายใจเข้าออกเป็นตัวนำ โอกาสปฏิบัติธรรมแล้วจะได้ดีก็แทบจะเป็นไปไม่ได้”

“ถ้าไม่มีลมหายใจเข้าออกเป็นตัวนำ โอกาสปฏิบัติธรรมแล้วจะได้ดีก็แทบจะเป็นไปไม่ได้”

ถ้าท่านสังเกตจะเห็นว่า ทุกครั้งที่นำทำกรรมฐาน อาตมาจะกล่าวถึงเรื่องของการตามดูตามรู้ลมหายใจเข้าออก ลมหายใจเข้าออกต้องมาก่อน ถ้าไม่มีลมหายใจเข้าออกเป็นตัวนำ โอกาสปฏิบัติธรรมแล้วจะได้ดีก็แทบจะเป็นไปไม่ได้ ท่านทั้งหลายจึงควรที่จะรักษาความรู้สึกของเราไว้ที่ลมหายใจเข้าออก ตลอดเวลาได้ยิ่งดี ไม่ว่าจะหลับ จะตื่น จะยืน จะนั่ง จะทำกิจกรรมอะไรก็ตาม ให้ความรู้สึกของเราอยู่ที่ลมหายใจเข้าออกเสมอ เผลอไปคิดเรื่องอื่นเมื่อไร ถ้าหากว่ารู้ตัว ก็ให้รีบดึงกลับมาที่ลมหายใจเข้าออกตามเดิม

ส่วนคำภาวนานั้นเป็นเพียงเครื่องโยงใจให้เป็นสมาธิ เราจะรู้ลมหายใจเข้าออกอย่างเดียวโดยไม่ใช้คำภาวนาก็ได้ หรือว่าเราจะใช้คำภาวนาแบบไหนก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นพุทโธ สัมมาอะระหัง พองหนอ ยุบหนอ นะมะพะธะ ตลอดจนกระทั่งตัวบทพระคาถาใด ๆ ที่เราชอบใจก็ได้ทั้งสิ้น สำคัญตรงที่ต้องไม่ลืมลมหายใจเข้าออก

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
วัดท่าขนุน
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน วันศุกร์ที่ ๕ เมษายน ๒๕๖๒