โลกันต์มหานรก

#โลกันต์มหานรก


มีภพของเทวโลก พรหมโลก ภพสวรรค์ ภพของโลกมนุษย์ ภพของนรก เหมือนวงกลม ๓ วงมาชนกัน แล้วก็เกิดช่องว่างตรงกลาง
นั่นแหล่ะ โลกันต์มหานรก มันนอกนรกหรือเปล่าหล่ะ มันนอกโลก...นอกโลกนรก นอกโลกมนุษย์
นอกโลกพรหมเทวดา
เขาเอาไว้บรรจุใครหล่ะ...?
พวกอกตัญญู พวกไม่รู้คุณบิดามารดา ลบหลู่ดูถูกคุณพระรัตนตรัย บิดามารดา พ่อแม่ผู้มีพระคุณ
...โอ๊ย ยาวนาน ลงไปเลย..แต่อย่ามาเรียกพระอาจารย์นะ...ไม่ไปด้วยนะ มันลึกมาก และระยะเวลามันมากกว่าอเวจีมหานรกเสียอีก
พระคุณหลวงพ่อบอกว่า ประมาณไม่ได้ว่า ต้องใส่ศูนย์กี่ตัว แล้วคนที่ตกไปด้วยกรรมของการอกตัญญูเนี่ยะ เขาเรียกว่ากรรมเย็น
บทลงโทษของนอกนรกขุมนี้นี่นะ ไม่มีความร้อน
คนที่รังเกียจความร้อน..น่าไปนะ เพราะมันเย็นมาก
มันเย็นจนกระดูกนี่แตกร้าวเป็นผุยผงได้เช่นกัน เย็นจริง ๆ
กรรมอย่างอื่น การฆ่าสัตว์มันก็มาด้วยโทสะ
การด่าก็โทสะ มันเป็นกรรมร้อน ความร้อนนี่เขาเอาไปเผาไฟ
นรกชั้นต้น ๆ จนถึงอเวจีมหานรก เขาเอาไปเผาไฟทั้งนั้น อยู่ที่ว่าไฟจะแรงมากน้อยเท่าใด..
อเวจีนี่ร้อนแล้วดิ้นไม่ได้ ท่านเทวทัตอยู่นะ...ใครไปเจอก็ลองถามแล้วมาเล่ากันบ้างนะ
โลกันต์มหานรก มืด...มืดแบบเป็นคล้าย ๆ ถ้ำ
มีหินเป็นปากถ้ำ พื้นถ้ำนี่เป็นน้ำ เย็นมาก เย็นชนิดที่ว่าเราตกไปนี่ร่างกายจะแหลกสลายทันทีเลย
มันเย็นขนาดนั้นนะ เป็นน้ำกรด เย็น ๆ เฉย ๆ ไม่พอนะ..เป็นน้ำกรด
พระบาลีเขียนไว้ชัดเจนนะ แล้วคนที่เขาได้มโนมยิทธิ เขาเห็นกันชัดเจน
สัตว์นรกพวกนี้นี่ เขาจะมองไม่เห็นกันหรอก มันมองไม่เห็นมันมืดหมด เขาก็จะปีนป่ายไปตามผนังถ้ำนี่ หิวก็หิว ต่างคนต่างป่ายกันไปนะ...พอจับโดนตัวกันเข้า ก็นึกว่าเป็นของกิน ก็กระชากลากถูกัน ทะเลาะกันแล้วเอาเนื้อเอาหนังนี่มากินบรรเทาความหิว
พอมันหมดแรงก็ตกลงไปในน้ำเย็นที่เป็นน้ำกรดนี่ เผาไหม้ เราเป็นแผลนี่แสบมากจนเนื้อหนังกระดูกนี่ละลาย
ทีนี้ เราเป็นสัตว์นรกนี่ เราตายเลยไม่ได้ พอละลายแล้วมันก็เกิดขึ้นมาใหม่ พอเกิดขึ้นมาใหม่ก็ว่ายหนี หนีน้ำกรดขึ้นผนังถ้ำมาได้ก็ปีนป่ายไป
ใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ แล้วไม่สามารถที่จะรับบุญกุศลจากลูกหลานที่ทำให้ได้...ไม่มีทางเลย เพราะตกนรกนี่รับบุญไม่ได้ทุกกรณีเลย เว้นไว้เสียแต่ว่าเป็นเปรตจำพวกที่ ๑๒ รับบุญได้
พระพุทธเจ้าตรัสรู้ครั้งหนึ่ง จะมีแสงแว๊บเข้ามาในถ้ำนี้ ให้เหล่าสัตว์นรกนี่ได้โมทนาบุญ
ก่อนหน้านี้ได้พูดไว้แล้วว่า การเกิดของพระพุทธเจ้าเป็นอย่างไร...ยากไหม ?
โอ้โห..ยากมาก...แสงนั้นแว๊บเดียว เหมือนแสงแฟลช..แต่นับเวลาไม่รู้ว่ากี่ล้าน ล้าน ล้าน ล้าน ล้าน ล้านปี
อ่าว..ใครอยากลงไป..ก็บอกวิธีให้แล้วนะ บอกให้เรียบร้อยแล้ว อันนี้เขาเก็บพวกอกตัญญู
เราไปสวรรค์ ไปพรหม ไปพระนิพพานกันดีกว่านะ
▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎



#พระธรรมเทศนา
สวดพระคาถาเงินล้าน ๑๓ กันยายน ๒๕๖๓ ตอนที่ ๓๗
#พระอาจารย์เอกลักษณ์ #ปญฺญาคโม
#วัดพุทธพรหมยาน

ขอบคุณภาพจาก :
INTERNET

 

บุพการี และ ผู้มีพระคุณ ย่อมรวมไปถึงทุกชีวิตท่ี่ท่านเหล่านั้นมีคุณต่อเรา ทั้งทางตรงและทางอ้อม ยิ่งมีคุณต่อเรามาก และ หากหลงไปเนรคุณ ให้ร้ายท่าน แรงอกุศลกรรมสะท้อนกลับ
มันน่ากลัว

 

"ชาติ กับ พระมหากษัตริย์"

จงตั้งอยู่ในความกตัญญูรู้คุณโดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ชาติ" มีความสำคัญมาก ถ้าชาติต้องสลายไปเราจะมีความสุขได้อย่างไร ดูอย่างประเทศลาว ประเทศเขมร คนในชาติช่วยให้ข้าศึกเข้ามายึดประเทศได้ ผลสุดท้ายเขาก็ตายไปเสียมาก ที่เหลืออยู่ก็ต้องหนีเข้ามาอยู่ในประเทศไทย
อันนี้จำไว้นะลูกหลานที่รัก ใครเขามายุแยงตะแคงแสะว่าการปกครองอย่างนี้ไม่ดี อย่างนั้นดี อย่าเชื่อเขา ดีหรือไม่ดีมันอยู่ที่คน
“ประเทศเราปกครองด้วยกษัตริย์มีอำนาจมาตลอดกาล เราก็ทรงความอิสรภาพเป็นชาติเอกราชมาได้ มันไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงแก้ไข”
สมัยที่กษัตริย์มีพระราชอำนาจเต็มที่ แต่ความจริงมันเป็นแต่เพียงชื่อเท่านั้น เวลานั้นก็มีการที่จะทำอะไรต้องประชุมมุขมนตรี เสนาข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ความจริงประเทศไทยของเราปกครองแบบประชาธิปไตยมานาน พระมหากษัตริย์มีอำนาจแต่เพียงในนาม ทุกสิ่งทุกอย่างต้องปรึกษาหารือกัน
ถ้าลูกหลานที่รักไม่มั่นใจ จงหาหนังสือ “จดหมายเหตุของหลวงอุดม” ถ้าสมัยนี้พอหาอ่านได้เอามาอ่านดูก็จะรู้สาเหตุว่า งานทุกอย่างที่พระราชาทำไปไม่ได้สั่งโดยพลการ ต้องประชุมขุนนางก่อน แล้วคนที่เข้ามาประชุมก็เป็นคนที่มีความรู้ มีประสบการณ์ในการงานทุกอย่างมาแล้ว
…”มีกำลังช่วยกันรักษาชาติเข้าไว้ไทยจะมีความสุข ความสามัคคีเป็นสำคัญ อย่าเชื่อคนอื่นเขา เราอยู่กันสุขสบายในลัทธิมานานแสนนาน ไม่ต้องการอย่าไปหาลัทธิการให้เป็นทาส แล้วถูกเขาไล่เข่นฆ่าอย่างลาว อย่างเขมรเลย"


พระราชพรหมยาน,ธัมมวิโมกข์ (2527),42,72-73
Facebook : นิตยสารธัมมวิโมกข์ วัดท่าซุง

 

• จะไปนรก หรือ สวรรค์ เชิญเลือก •


เราเลือกได้ตอนเป็นมนุษย์นี่เหละนะ
ว่าจะไป นรก (ทุคติภูมิ) เสวยความเจ็บปวดเผ็ดร้อนทุกข์ทรมาน อย่างยาวนาน หรือจะไป สวรรค์ (สุคติภูมิ) เสวยความสุข เบาสบาย อย่างยาวนาน
นรกคือที่ไปของคนที่ ทำแต่ความชั่ว ไม่เกรงกลัวต่อบาป จิตใจต่ำ
สวรรค์ คือที่ไป ของมนุษย์ ผู้ทำแต่ความดี จิตใจสูง
ครั้งหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ทรงช้อนดินเล็กน้อย ไว้ในปลายเล็บของพระองค์ แล้วตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายมา ตรัสถามว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะคิดเห็นเป็นไฉน ระหว่างดินเล็กน้อย ที่เราได้ช้อนขึ้นไว้ในปลายเล็บของเรา กับดินในแผ่นดินใหญ่ในมหามหาปฐพี ที่เธอเห็นนี้ อันไหนจะมากกว่ากัน
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลพระพุทธเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ดินในแผ่นดินใหญ่นี้ มีมากกว่าดินเล็กน้อย ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงช้อนไว้ในปลายเล็บ อย่างเทียบกันไม่ได้เลย แม้เพียงส่วนเสี้ยวก็ตาม พระเจ้าข้า
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฉันใด สัตว์ที่ตายแล้วกลับมาเกิดในหมู่มนุษย์อีกมีน้อยมาก ซึ่งเทียบเท่ากับดินที่อยู่บนปลายเล็บของตถาคต
ส่วนใหญ่หมู่สัตว์ทั้งหลาย เกิดมาแล้วก็ก่อการเบียดเบียน สร้างความทุกข์ กาย ทุกข์ใจ ต่อตัวเองและ ผู้อื่น ไม่ชำระล้างจิตใจของตนเอง ไม่เข้าถึงพระสัทธรรม ขาดสติสัมปชัญญะ
เมื่อเราเกิดมาเป็นมนุษย์แล้วตั้งแต่เกิดจนตาย
สิ่งที่ดีก็ตาม สิ่งที่ไม่ดีก็ตาม ความสุข ความทุกข์
ดีใจ เสียใจ คับแค้นใจ อึดอัดใจ ความผูกโกรธ จองเวร ความพยาบาท อาฆาต ความมุ่งร้าย สร้างความสุข สร้างความทุกข์ กาย ใจ ให้ตนเอง และ ผู้อื่น มันถูกบันทึกไว้ในจิตใจของเรานะ เหมือนเมมโมรี่
ถ้าเราก่อการเบียดเบียน ทำให้ตนเอง และ ผู้อื่น เดือดร้อน ทุกข์กาย ทุกข์ใจ ก็เท่ากับว่าเราบันทึกสิ่งที่ไม่ดี เป็นพลังงานมืด เพิ่มความหนักให้กับตนเอง ยิ่งทำมากขึ้นทุกวันโดยขาดสติ จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปีๆ สะสมความหนักขึ้นไปเรื่อยๆ สุดท้ายเมื่อถึงเวลาสิ่งที่ตัวเองได้ทำสั่งสมมา มันให้ผล ก็จะเจ็บปวดทุกข์ทรมาน ยิ่งเจ็บปวดทุกข์ทรมาน ก็ยิ่งเพิ่มความหนักให้กับตนเองขึ้นไปเรื่อยๆ จนตายไปกับความหนักของตัวเอง เมื่อจิตออกจากร่าง ก็จมดิ่งๆๆๆ ลงไปเรื่อย ตามความหนักที่ตัวเองได้ทำไว้ ไปเป็นเปรตบ้างนะ อสูรกายบ้างนะ สัตว์เดรัจฉานทั้งหลายบ้างนะ ยิ่งทำกรรมกับพระพุทธศาสนาก็ยิ่งหนักมากนะ ลงไปสู่โลกันตนรก เสวยความเผ็ดร้อนอย่างยาวนาน กว่าจะได้ลอยขึ้นมานะ ท่านทั้งหลายลองคิดดู
ตรงกันข้ามผู้ที่ทำแต่ความดี ชำระล้างจิตใจของตนเองอยู่ตลอด จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี มีสติตั้งมั่น มีศีลธรรมประจำใจ ไม่ทำให้ตนเองและ ผู้อื่นเดือดร้อน ไม่เพิ่มความหนักให้กับตนเอง สร้างแต่เหตุที่ดี ก็จะเป็นการเพิ่มพลังงานที่บริสุทธิ์ ให้กับตนเอง เมื่อตายจากมนุษย์ จิตก็จะลอยขึ้น ตามความเบาของจิตก่อนออกจากร่าง ยิ่งเบามากเท่าไหร่ ชำระล้างจิตใจตนเอง ตอนเป็นมนุษย์มามากเท่าไหร่ ก็จะลอยขึ้นสูงเท่านั้น ไปสู่ สุคติภูมิ
โลกสวรรค์ ตามลำดับชั้นต่างๆ
และ ผู้ที่เข้าถึงพระสัทธรรม รู้แจ้งอริยสัจ 4
ก้าวเดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง ตามคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า ก็จะมีโอกาส ชำรำล้าง บาป และ อกุศลกรรม จนหมดสิ้นไปได้ เข้าถึงอมตะธรรม จนหลุดพ้นจากกองทุกข์ คือ พระนิพพาน ไม่ต้องกลับมาเวียนเกิด เวียนตายอีก
•ท่านทั้งหลายเลือกได้ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ขณะนี้
ปัจจุบันนี้ ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ รีบตัดสินใจ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เลือก • ขอฝากไว้เท่านี้
บทความธรรมะโดย
อมตะธรรม ประเทศไทย

 

เรื่อง โทษพระ ไปโลกันตนรก

"การโทษพระ การใช้คำว่า พระ คำเดียว ญาติโยมพุทธบริษัท ออกชื่อ เสียดีกว่าว่า พระองค์นั้นองค์นี้ทำไมจึงไม่ช่วยอันนี้มันบาปน้อยบาปเฉพาะส่วนบุคคล ถ้าใช้คำว่า พระ เฉย ๆ ยันพระพุทธเจ้าเลยนะ นั่นหมายความ โทษตั้งแต่พระสงฆ์ขึ้นไปทุกองค์ยันพระพุทธเจ้าทั้งหมด แม้แต่พระอรหันต์ที่นิพพานไปแล้วก็โทษท่านด้วยมันบาปหนัก

กรรมประเภทนี้จะเกิดขึ้นได้เพราะกำลังใจมืด คือ ไร้ปัญญา เมื่อกำลังใจมืด ตายแล้วก็ต้องไปอยู่ที่มืด นั่นที่ไหน ก็ตอบได้เลยว่า นั่นโลกันตนรก เป็นนรกพิเศษที่ยังไม่เข้า อเวจี ในที่ตรงนั้นมืดมากมองไม่เห็นกันแล้วไต่อยู่ข้างเขา มันเป็นถ้ำตอนข้างล่างมีน้ำกรด แต่มืดสนิทมองไม่เห็น มีเล็บเหมือนจอบ มีความคมกล้ามาก สัตว์นรกทุกตัวมีความหิวมาก ไต่เขา ให้แง่หินครูดตัวเป็นแผลทั้งตัว หินมันก็คม

เมื่อเจอะกันเข้าคิดว่าเป็นอาหาร เพราะมองไม่เห็นกัน ต่างคนต่างจิกเนื้อกินกัน จิกกันไป จิกกันมาไม่ช้าก็หล่น พอหล่นตุ๋มไปในน้ำ น้ำกรดละลายเนื้อมันก็แสบอยางจัด เจ็บอย่างจัด จนกว่าเนื้อจะหมดเหลือแต่กระดูก แต่ไม่ตาย เมื่อแสบมาถึงเนื้อค่อย ๆ เกิดมาทีละน้อย ๆ จนกระทั่งเต็มตัว แล้วว่ายเข้าไปหาฝั่ง

เมื่อชนฝั่งก็ขึ้นฝั่งใหม่ ก็ไปพบก้อนหิน ก้อนหินที่มีความคมจัดอีก มันก็บาดตัวทั้งวัน บางตัวทั้งตัว เมื่อเจอะกันเข้าก็กินกันแบบนั้นอีก อย่างนี้ใช้เวลาเป็นกัป ออกจาก โลกันตนรก แล้วจึงเข้า อเวจีมหานรก นี่มันหนักมากญาติโยมพุทธบริษัทนะ อย่าทำใจให้มันมืด

มีความเข้าใจไว้ด้วยว่า พระน่ะช่วยได้แต่เพียงคนที่มีศรัทธาแล้วตั้งใจทำความดีคือกฎของกรรมที่ทำมาในชาติก่อน จะแก้ไม่ได้ พระเองยังแก้ตัวเองไม่ได้ พระพุทธเจ้าเองก็ป่วย อาตมาเองก็ป่วยเป็นประจำ"

คำสอน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง
ที่มา : Facebook ธรรมคำสอนหลวงพ่อฤาษีลิงดำวัดท่าซุง

 

พระไตรปิฎก http://pratripitaka.com