เรื่องเด่น เปลี่ยนใจที่เศร้าหมองด้วยสติปัฏฐาน

วันนี้ก็มีลูกศิษย์ มาส่งสภาวะการปฏิบัติ
แกก็บอกว่า เวลาแกอยู่ฐานกายนี่
มันไม่ได้รู้กายแบบปกตินะ
มันไปรู้แบบ ทั้งการทำงานของเลือดลม
การแตกดับของระบบในร่างกาย เต็มไปหมดเลย
.
จึงรู้สึก เหมือนจะเป็นตัวประหลาดขึ้นไปทุกที
เพราะมันไปรู้สึกอะไรแบบนั้น
.
ก็เลยบอกว่า การที่เราอยู่ฐานกายก็ตาม
มันก็ขึ้นอยู่กับ ความละเอียดของสติด้วย
ความละเอียดของจิต
ถ้าจิตยังมีความละเอียดน้อย
มันก็รับรู้ได้แบบหยาบๆ
เช่น การหายใจ การกระเพื่อม หน้าอกหน้าท้อง
.
ถ้าละเอียดขึ้นมาอีก
ก็จะรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจ ของชีพจร
.
ซึ่งจริงๆ มันมีอยู่แล้วไหม?
มันมีอยู่แล้ว
แต่จิตมันยังมีความละเอียดไม่พอที่จะรู้สึกได้
.
แต่เมื่อละเอียดขึ้นไป
แม้กระทั่ง เลือดลมที่สูบฉีดทั่วกาย ก็รู้สึกได้
ระบบสมอง ระบบประสาท ทุกอย่าง
มันรู้สึกได้หมด
.
บางทีอยู่ฐานกาย แต่ถ้าจิตมีความละเอียด
บางทีสภาวะมันจะมาก
บางที มันก็รู้สึกใช้ชีวิตยากเหมือนกันนะ
.
ก็คิดดูสิว่า ร่างกายคนเรามันประกอบด้วยอะไร?
มันไปเห็น รับรู้การทำงาน ของปอด
ของตับไต ของอวัยวะต่างๆ ได้
.
ถ้าละเอียดขึ้นไปอีก
มันจะรู้สึกได้ แม้กระทั่ง การแตกดับของเซลล์ต่างๆ
.
อย่างที่นักวิทยาศาสตร์ เค้าก็บอกอยู่แล้วว่า
ร่างกายคนเรา 50 กว่าเปอร์เซ็นต์ เกินครึ่ง
ประกอบด้วย จุลินทรีย์
มนุษย์เรา จุลินทรีย์สักครึ่งหนึ่ง
.
เพราะฉะนั้น ถ้าย่อยลงไป
มันเป็นแค่เรื่องของสสารต่างๆ
มีจุลินทรีย์ มีเซลล์ มีต่างๆ
มันไม่ได้มีความเป็นมนุษย์เลย ถ้าละเอียดลงไป
.
เพราะฉะนั้น คนที่จิตละเอียดมากๆ
แล้วอยู่ฐานกาย มันจึงบางทีก็รู้สึกเหมือน
มันผิดมนุษย์มนา หรือเปล่า?
สภาวะมันเหมือนเราใช้กล้องจุลทรรศน์
ที่มันละเอียดลงไปเรื่อยๆ
.
แม้กระทั่ง การแตกดับของเซลล์ก็รู้สึกได้
เลือดลม ระบบสมอง ระบบประสาท
ระบบการทำงาน อวัยวะต่างๆ
มันรู้สึกได้หมด
.
ก็เลยสอนวิธีของการปรับ ความละเอียด ของสติ
เหมือนเราปรับโวลุ่ม
พาฝึกกันเดี๋ยวนั้นเลย
.
ถ้าเร่งโวลุ่มละเอียดปุ๊บ มันก็ยิ่งเข้าไปสู่
ยิ่งละเอียดมาก ก็จะยิ่งรู้สึกแบบนั้นได้มาก
.
แต่พอค่อยๆ ลดโวลุ่มลงมา
ลดความละเอียดของสติลงมา
มันก็จะหยาบลงๆ จนถอนสมาธิ
ก็จะรู้สึกได้แค่เบาๆ สบายๆ
.
เพราะฉะนั้น เวลาฝึกหยาบ ก็คือ ฝึกเข้าฐาน ใช่ไหม
ฐานกาย ฐานเวทนา ฐานจิต ฐานธรรม
แล้วก็สลัดคืน สู่อมตธรรม
.
แต่เมื่อละเอียด ก็จะฝึกสิ่งที่เรียกว่า การปรับโวลุ่ม
หรือ ความละเอียด
ซึ่ง มันปรับได้ทุกฐานเลย
ฐานกาย ก็ปรับได้
ฐานเวทนา ก็ปรับได้
ฐานจิต ก็ได้
ฐานวิปัสสนาญาณ ก็ปรับโวลุ่มตรงนี้ได้ เช่นกัน
.
เมื่อความละเอียดเปลี่ยน สภาวะก็เปลี่ยน
ขึ้นอยู่กับ ความละเอียดของสติ ที่เราได้เข้าถึง
.
ก็จะพาฝึกการปรับโวลุ่มเช่นกัน
.
วิธีการฝึก จะใช้หลักการ เหมือนพาทำ
เหมือนเราพาขับรถ พาทำกับข้าว
ไม่ต้องมีทฤษฎีอะไรมากหรอก
พาทำเลย
.
ให้เรียนรู้ จากสิ่งที่ได้ทำ
พอเราได้ฝึกตามบ่อยๆ เดี๋ยวเราก็ทำเป็นเอง
.
เวลาปรับโวลุ่ม ก็เหมือนเราขับรถ
เวลาเราขับรถ เราต้องเหยียบความเร็ว
เร่ง ลด ความเร็ว
พอเราชำนาญ เราต้องมาคิดไหม
มันได้ดังใจ เป็นออโตเมติก
.
ความละเอียดของสติ ก็เช่นกัน
พอชำนาญปุ๊บ ก็ปรับได้อย่างใจ
อยากจะให้เร่งละเอียดเท่าไหร่ก็ได้
อยากจะให้มันลดก็ได้
.
ถ้าเรามีศักยภาพตรงนี้ปุ๊บ
มันจะทำให้เราบาลานซ์ โลก กับ ธรรม
ได้กลมกล่อมมาก
.
บางทีสภาวะละเอียดนี่
มันก็ใช้ชีวิตในโลกยากนะ
แต่ถ้าความละเอียด
ถามว่า ถ้ายังงั้น เราก็ไม่ต้องฝึกละเอียดเลย ดีไหม?
ก็อยู่แค่ระดับต้นๆ
.
มันก็ไม่สามารถพัฒนา จนหลุดพ้นได้นะ
.
แต่ว่า การเข้าถึงสภาวะละเอียด
แล้วเราสามารถ ปรับความละเอียดได้ชำนาญ
มันก็จะทำให้กลมกล่อม
โลกไม่ช้ำ ธรรมไม่ขุ่น
.
เพราะฉะนั้น ต่อไป ก็จะเรื่องการฝึก เข้าออกฐาน
แล้วจะเริ่มฝึกเรื่องของการปรับโวลุ่ม
.
ให้สังเกต สภาวะที่เกิดขึ้น
แล้วก็ค่อยๆ เอาไปฝึกตามนะ
.
พอชำนาญก็จะทำได้เป็นเหมือนกันทุกคนนะ
.
เราจะรู้ว่า ความละเอียดของสติ มันเปลี่ยน
สภาวะ มันก็เปลี่ยน
.
เหมือนกล้องจุลทรรศน์
ยิ่งคุณภาพของความละเอียดสูงเท่าไหร่
มันก็จะไปสัมผัส สิ่งที่ละเอียด ขึ้นไปๆ เท่านั้น
.
ความละเอียดของสติ ของญาณก็เช่นกัน
ซึ่งพื้นฐานตรงนี้ เราใช้ได้ทั้งในภาคของสมาธิ
แล้วก็ในภาคของ วิปัสสนาญาณ เลยนะ
.
โดย พระมหาวรพรต กิตติวโร
พระวิปัสสนาจารย์

 

ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่

โดย พระมหาวรพรต กิตติวโร


Facebook ช่องทางสื่อสารหลัก : https://www.facebook.com/duenjitpage/ Facebook ข่าวสารประชาสัมพันธ์ : https://www.facebook.com/duenjitfound... Youtube คลังวิดีโอ : https://www.youtube.com/duenjit Instagram คลังภาพ : https://www.instagram.com/duen_jit/ LineGroup สอบถามการปฏิบัติทั่วไป : https://line.me/ti/g2/SStK5q9sZl2eM77... LineOA ช่วยเหลือติดขัดสภาวธรรม : https://lin.ee/pXSQeyZ Website เดินจิต : https://www.duenjit.com/ #ให้กำลังใจ #เครียด #ซึมเศร้า

 

ยังมีโอกาสอยู่

https://fb.watch/2jktGlz5nI/

ที่พระพุทธองค์ ได้ตรัสไว้ว่า
"การที่เห็นโลกตามความเป็นจริง
แม้มีชีวิตอยู่เพียง วันหนึ่งคืนหนึ่ง
ก็ประเสริฐกว่า มีชีวิตมาร้อยปี แต่ยังหลับใหลอยู่"
.
ที่เราใช้ชีวิตอยู่ในโลก ทำสิ่งต่าง ๆ
มันก็เป็นเพียงของ ชั่วครู่ ชั่วคราว ของโลก
จริงๆ แล้ว มันก็ไม่ได้มีสาระอะไร
ทบทวนชีวิตที่ผ่านมา ทั้งชีวิตเรานี่
มันก็ของชั่วคราว
.
แล้วชีวิตบนมนุษย์โลก มันก็ไม่ได้ยืนยาวนานอะไร
บางคนอาจผ่านมาถึงวัยกลางคน
40 ปี. 50 ปี.
เหมือนจะผ่านอะไรมามาก
แต่ชีวิตบนมนุษย์โลก เมื่อเทียบกับชีวิตในวัฏสงสาร
มันช่างสั้นนัก
.
พระพุทธองค์ได้อุปมาถึง
ความสั้นของชีวิตของความเป็นมนุษย์
เปรียบเหมือน หยดน้ำ บนยอดหญ้า
กลางคืน น้ำค้างมันลง
พอรุ่งอรุณขึ้นมาก็เหือดแห้งไปเร็ว ฉันใด
เปรียบเหมือน หยดน้ำ ที่หยดลงกระทะที่มีความร้อนสูง
ย่อมเหือดแห้งไปเร็วฉันใด
.
ชีวิตมนุษย์ต่อให้เรายืนยาวนาน 70 ปี. 80 ปี.
ก็ช่างสั้นนัก
เมื่อเทียบกับชีวิตในวัฏสงสาร
มันยาวนานกว่ามาก
แต่สิ่งที่เราได้ทำไว้ ในช่วงที่เรามีชีวิต
มันกลับส่งผล สืบต่ออย่างยาวนาน
ไม่ว่า จะเป็นสิ่งที่ดี หรือ สิ่งที่ไม่ดี ก็ตาม
.
แต่ส่วนใหญ่แล้ว ชาวโลกก็ จะก่อการเบียดเบียน
ส่วนใหญ่ก็ เพิ่มความหนักให้แก่ตัวเอง เป็นส่วนใหญ่
มีส่วนน้อยที่ จิตใจดีงาม เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ก็จะเป็นวิถีจิต ที่ลอยขึ้นสูง
.
และมีส่วนน้อยขึ้นไปอีก
ที่จะได้มีโอกาสพบพระพุทธศาสนา
มีศรัทธาที่จะฟังธรรม ปฏิบัติธรรม
ตามคำสั่งสอนของ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เพื่อปลดแอกตนเอง
ออกจากวงจรแห่งวัฏสงสารทั้งปวง
.
โอกาสเช่นนี้ เป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่ง
แต่ปัจจุบัน ท่านทั้งหลาย ก็มีโอกาสอยู่
ก็ไม่รู้หรอกว่า จะมีโอกาสแบบนี้ไปอีกกี่วัน,
กี่เดือน, หรือ กี่ปี.
คืนนี้ เราล้มตัวนอน เราอาจจะจากโลกนี้ ไปเลยก็ได้
ความตาย เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเราทุกคนอย่างแน่นอน
.
แต่ตราบใด ที่เรายังมีชีวิตอยู่
มันคือโอกาสของพวกเราทุกคน
ก็พึงขวนขวาย เจริญสมณธรรม
เพื่อกระทำให้แจ้ง ซึ่งพระนิพพานได้
จะได้ไม่เป็นผู้ที่ร้อนใจ ในภายหลัง
เมื่อใด ที่จากโลกนี้ไป
จะร้อนใจภายหลังว่า...
รู้งี้ เราน่าจะทำให้มันเต็มที่...
มันก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว
.
เพราะฉะนั้น ในแต่ละวัน
อย่าปล่อยให้วัน เวลา ล่วงเลยไป
โดยที่ไม่ได้ฝึกหัด ปฏิบัติธรรม
ชำระตนเองให้หมดจดจากเครื่องเศร้าหมองต่าง ๆ
เรียกว่า แข่งกับภัย ที่จะเกิดขึ้น
ภัย คือ ความแก่
ภัย คือ ความเจ็บไข้ ได้ป่วย
ภัย คือ ความตาย มันเกิดขึ้นกับเราทุกๆ คน อยู่แล้ว
.
ก็ปฎิบัติเพื่อแข่ง กับ ภัยที่มันจะเกิดขึ้น
ไปรอ ทุกขเวทนามาก ไม่สบายมาก
ไปเร่งปฏิบัติ มันจะไม่ทันกาล
เพราะฉะนั้น ในทุกๆ วัน
พิจารณาว่า วันนี้ เรามีชีวิตอยู่แค่วันนี้
เราจะ ทำอะไร?
.
ครั้งหนึ่ง พระพุทธองค์ก็ตรัสถาม พระอานนท์ว่า
"ดูกร อานนท์ เธอระลึกถึงความตาย
วันละกี่ครั้ง?"
พระอานนท์ กราบทูลว่า
"วันละ 7 ครั้ง พระพุทธเจ้าข้า"
พระอานนท์ วันหนึ่ง ระลึกถึงความตาย 7 ครั้ง
แต่ พระพุทธองค์ ตรัสว่า
"ตถาคต ระลึกถึงความตาย ทุกลมหายใจ เข้าออก"
นี่ พระพุทธเจ้านะ
.
เพราะฉะนั้น ความตาย
เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ใน ทุกๆ ขณะจิต
แม้ขณะที่นั่งฟังตรงนี้
เราอาจจะตายตรงนี้เลย ก็ได้ ไม่ต้องรอไปนอนหรอก
ความตาย เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน
.
เพราะฉะนั้น การที่เรา มีสติ
ในทุก ลมหายใจ เข้าออก นี่แหละ
คือสิ่งที่เรียกว่า อยู่ในความไม่ประมาท
ความไม่ประมาท ก็คือ
ความเป็นผู้มี สติ-สัมปชัญญะ
เป็นผู้ตื่นอยู่เสมอ
........................................
ธรรมโดย พระมหาวรพรต กิตติวโร

 

https://fb.watch/2J9TuPc9FM/

 

ถาม : เวลากำลังใจตก เราจะรวบรวมกำลังใจที่มีให้กลับมาอย่างไร?
ตอบ : รีบวิ่งไปหาลมหายใจเข้าออกก่อนเลย ถ้าหากลมหายใจเข้าออกทรงตัว ความหมอง ความน้อยใจ เสียใจ หรือกำลังใจที่ตกลงไปจะคืนมา หลังจากที่คืนมาก็พยายามรั้งเอาไว้ด้วยสมาธิ แต่ถ้าหลุดเมื่อไรก็ไปอีก
ดังนั้น..อันดับแรก วิ่งเข้าไปหาเครื่องช่วยชีวิตเราก่อน ก็คือ ลมหายใจเข้าออก
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
(หลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน)
เก็บตกบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๔

 

พระธรรมนี่แหละ เป็นธรรมโอสถ
สามารถดับความเร่าร้อน
ความหิวกระหาย....
ความทุกข์ทรมานทั้งปวงได้
เมื่อโยมฝึกปฏิบัติไปเรื่อย ๆ
จนเห็นจิต เห็นใจของตนเอง
โยมจะพบสัจธรรมข้อหนึ่งว่า...
ทุกสิ่งทุกอย่าง.. ก็เกิดที่ใจของเรานี่เอง
ความเร่าร้อนต่าง ๆ
ความทุกข์ทรมานต่าง ๆ
ก็เกิดที่ใจนี่แหละ
และเมื่อทุกสิ่งเกิดที่ใจ.. ก็จบที่ใจ เช่นกัน
โยมไปดับความทุกข์จากสิ่งภายนอก
มันไม่ดับหรอก
เพราะว่ามันเกิดที่ใจ
มันก็ต้องจบที่ใจ เช่นกัน
เพราะฉะนั้น...การแก้ที่ใจ
การดับไฟในใจ ด้วยธรรมอันบริสุทธิ์
เป็นการแก้ที่ต้นตอของปัญหาที่แท้จริง
เพราะฉะนั้น..
ก็ฝึกตามอยู่เป็นประจำ ทุกเช้าทุกค่ำ
ส่วนในระหว่างวัน...
ก็พยายามเจริญสติในชีวิตประจำวันอยู่เนือง ๆ
สะสมกำลังสติ-สัมปชัญญะ
ถ้าท่านทั้งหลายพากเพียรอยู่อย่างนี้
ท่านทั้งหลายก็จะมีชีวิตที่สงบเย็น
มีความสุขขึ้น
ต่อให้โลกมันวุ่นวาย แต่ถ้าใจเข้าถึงธรรม
มีความสงบเย็น...
อยู่ที่ไหน ก็สงบเย็น มีความสุขได้
คำว่า "นิพพาน" หรือ "บรมสุข"
ไม่ต้องไปรอที่ไหนหรอกโยม
ปฏิบัติปัจจุบัน ก็เข้าถึงได้ในปัจจุบัน
ประจักษ์แจ้งแก่ใจได้ด้วยตัวของตัวเองนี่แหละ
................................
ธรรมบรรยายโดย พระมหาวรพรต กิตติวโร