ปกิณกธรรมช่วงบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม วันนวมินทรมหาราช วันที่ ๑๒ - ๑๔ ตุลาคม ๒๕๖๗

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันเสาร์ที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๖๗​

อาตมาช่วงนี้มีแต่งานกับงาน..! เพราะฉะนั้น..พวกเราจะมาหวังว่าหลวงพ่อจะต้องมาค่อย ๆ จำจี้จ้ำไช "โปรดด่าหนูต่อไป" ก็รอไปเถอะ ตัวใครตัวมันจ้า ชี้ทางออกบอกทางถูกให้แล้วไม่รู้จักเดิน ก็ปล่อยแม่งกองไว้ตรงนั้นแหละ..!

เคยเห็นฝรั่งเลี้ยงลูกไหม..? แม่จูงลูกให้เดินตาม ลูกไม่เดิน จะให้อุ้มใช่ไหม ? ถ้าลูกไม่เดิน แม่ก็ปล่อยให้นั่งอยู่ตรงนั้นแหละ แล้วแม่ก็เดินไปเลย เด็กพอเห็นแม่ไม่มารับจริง ๆ เด็กก็ลุกวิ่งตามไปเอง..!

ส่วนคนไทยไม่ใช่อย่างนั้น อาตมาเคยเจออยู่บ้านหนึ่งอายุ ๑๐ กว่าขวบแล้ว ยังไล่ป้อนข้าวอยู่เลย ถ้าเป็นอาตมาก็จะปล่อยไปอย่างนั้นสักสองวัน เท่านั้นแหละเดี๋ยวก็ตะกายไปหากินเอง ไม่หิวก็ให้รู้กันไปสิ..! ทำไมต้องไปเครียดด้วยว่าลูกไม่กินข้าว หิวขึ้นมามีหรือจะไม่กิน..!

เดี๋ยวทำพิธีบวชเนกขัมมะให้เสร็จสรรพเรียบร้อย ก็จะได้เริ่มปฏิบัติธรรมช่วงเช้ากัน

 

ก่อนทอดผ้าป่าสมทบกองทุนเล่าเรียนหลวง วันอาทิตย์ที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๗​

ใครจะร่วมทอดผ้าป่าสมทบกองทุนเล่าเรียนหลวงอีกบ้าง ? ต้องบอกว่าเป็นมหาธรรมทาน เพราะว่าในหลวงท่านสนับสนุนการศึกษาพระสงฆ์ทั้งประเทศเลย

อาตมารับผ้าป่าตรงนี้เสร็จ ก็ต้องวิ่งไปคุมห้องสอบนักธรรมชั้นตรี (สนามหลวง) ต่อ ตอนนี้หวัดกำลังกิน เพราะว่าเมื่อครู่นี้ตอนสวดพระพุทธมนต์ถวายในหลวงรัชกาลที่ ๙ ด้วยความที่อยู่หัวแถวก็เลยต้องเอาหน้ากากออก..เป็นมารยาท ก็คือถ้าหากว่าเป็นงานหลวงไม่ควรใส่หน้ากาก ถ้าใส่ต้องใส่ทั้งหมด คราวนี้อาตมภาพใส่อยู่คนเดียวก็เลยต้องเอาออก ปรากฏว่าหลวงพ่อสมจิตร (พระครูสุจิณบุญกาญจน์) ที่นั่งถัดไปกำลังเป็นหวัดเลย..เรียบร้อย..!

บอกแล้วว่าอาตมาเป็นคนไม่มีภูมิคุ้มกัน เดินผ่านใครที่เป็นหวัดหรือเป็นโรคติดเชื้อจะติดทันที แต่เป็นเรื่องอัศจรรย์มากคือไม่ติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ อยู่อย่างเดียว ขนาดช่วยดูแลรักษาพยาบาลคนเป็นไข้ติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ก็ไม่ติด ตรวจอย่างไรก็ไม่ติด ไม่แน่ใจว่าเชื้อหลบหรือเปล่า ? ก็ตรวจ ๔ - ๕ วันติดกัน ผลก็ออกมาว่าไม่เป็น..!

เดินเข้าไปในเขตโรงพยาบาลสนาม พยาบาลเขาโวยวายเสียลั่น "หลวงพ่ออย่าเข้าไป เดี๋ยวติดเชื้อ..!" อาตมามั่นใจ สิบระลอกผ่านมายังไม่ติดเลย อาจจะเป็นเพราะว่าในเรื่องของกรรมส่วนนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเชื้อไวรัสโควิด ๑๙

 

(ญาติโยมเอาต้นผ้าป่าเข้ามา) มีของที่ไหนบ้างจ๊ะ ? ชุมชนคุณธรรมริมฝั่งแควน้อยมาหรือยัง ? ชุมชนคุณธรรมวังท่าขนุนมาแล้ว ยังไม่เห็นหน้าประธานจีจี้ (นางมณี เทพวงษ์) ประธานชุมชนคุณธรรมพัฒนาทองผาภูมิเลย เหลือ ๒๖ นาที ถ้ามาไม่ถึงจะทิ้งให้ร้องไห้..ไม่ต้องทอดผ้าป่า..!

พวกเราทำงานกันแค่มีแรงนะ แก่ ๆ กันไปทุกวันแล้ว ทำประโยชน์ให้สังคมได้มากเท่าไรก็เอาเท่านั้น ก็แปลกนะ..พระเรายิ่งแก่ก็ยิ่งขลัง อย่างอื่นพอแก่แล้วหมดราคา พระเหมือนกับเครื่องลายคราม ยิ่งแก่คนยิ่งใช้..!

เรี่ยวแรงก็หมดไปทุกวัน งานก็เยอะขึ้นทุกวัน นี่ตั้งใจว่าพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุนเสร็จจะไม่ทำอะไรแล้ว จะเก็บเงินอย่างเดียวให้เจ้าอาวาสรูปต่อไป ไม่อย่างนั้นถ้าไม่เก็บเงินไว้ให้ เจ้าอาวาสรูปต่อไปร้องไห้แน่เลย แต่ก็บอกเอาไว้แล้วว่า ใครเป็นเจ้าอาวาสถัดไป ให้ใช้อำนาจเจ้าอาวาสยกเลิกกฎข้อที่ "ห้ามบอกบุญ ห้ามเรี่ยไร" ไม่อย่างนั้นแล้วเดี๋ยวได้นั่งเหี่ยวคาวัด..!

ที่โยมเห็นอยู่บนโต๊ะชิดผนังฝั่งนั้นก็คือผ้าไตรกฐิน ที่มีเจ้าภาพเขาจองไว้แล้ว ไตรละ ๑,๐๐๐ บาทเท่านั้น ที่กองอยู่ตรงนั้นตอนนี้ก็น่าจะ ๒ ล้านกว่าบาท ยังไม่ทันจะทอดกฐินเลย เรารู้ยอดเงินแล้ว เรื่องของสื่อโซเชียลถ้าดีก็คือดี ไม่ว่าจะอยู่ใกล้ไกล ขนาดอยู่ต่างประเทศ เขาก็ทำบุญกันได้

 

แต่ที่ไม่ดีก็คือสื่อสมัยนี้ชอบเสี้ยมให้คนทะเลาะกัน เอาอาตมาไปชนกับคุณแพร์รี่บ้าง ไปชนกับคนตื่นธรรมบ้าง แต่ต้องขอบคุณเขานะ เพราะระดับคุณแพรรี่นี่เขาเป็นระดับท็อปของอินฟลูเอนเซอร์ ต้องมากล่าวถึงหลวงพ่อวัดท่าขนุน ถ้าจ้างให้เขาโฆษณานี่หลายตังค์นะ อันนี้ไม่ต้องจ้าง เขาพูดถึงตั้งหลายวันแล้ว

เวลาลูกศิษย์ถาม อาตมาก็จะชี้แจงว่าอะไรถูก อะไรผิด อะไรควร อะไรไม่ควร แต่คราวนี้สิ่งที่เราพูดไป ถ้าสำหรับคนที่เขามั่นใจว่าครูบาอาจารย์ของเขาถูก เขาจะไม่ฟังเรา และเห็นเราเป็นศัตรู แล้วก็จะมีองครักษ์พิทักษ์ขึ้นมา พอองครักษ์เขาโผล่ขึ้นมาด่าเรา คนของเราก็ดันโง่เข้าไปด่ากลับ โอ๊ย..เวรกรรม..!

ใครแช่ง ใครชัง ช่างเถิด
ใครชู ใครเชิด ช่างเขา
ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา
ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ

ทำไม่ได้กัน..! สอนมากี่ปีก็ทำไม่ได้..มันน่าทุบนัก..!​

 

(โยมถามถึงคนตื่นธรรม) ตื่นไม่จริง หลายต่อหลายอย่างที่เขาสอนตีกันมั่วไปหมด..! แล้วไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องสอนไปด่าไป แต่ว่าคนสมัยนี้ถ้าไม่มีคำพูดแรง ๆ รู้สึกว่าเขาจะไม่ชอบกัน จนต้องใช้ยาแรง

เพราะฉะนั้น..เราจะเห็นว่า หลวงตาสิ้นคิด หรือไม่ก็คนตื่นธรรม จะใช้คำแรงกัน คราวนี้เราต้องเข้าใจว่าพวกคำแรง ๆ นี่เหมาะสำหรับคนหยาบ คนหยาบก็คือคนที่กำลังใจต่ำ ในเมื่อกำลังใจต่ำ เขาก็ชอบความหยาบ แต่ก็น่าสงสารตรงที่ว่าทำไมคนหยาบถึงได้เยอะแท้..!

 

คณะรวมใจภักดิ์ ของท่านอาจารย์วิชชุ อารมณ์ดี ร่วมผ้าป่าทุนการศึกษา ๒๐,๐๐๐ บาท

เราทำ ๒๐ บาทก็ได้เท่ากัน เรื่องของศรัทธาไม่ได้มากน้อย สำคัญตรงที่ว่าเราทำเพื่ออะไร เรื่องการให้ทานพระพุทธเจ้าสอนให้เราเสียสละ พวกเราส่วนหนึ่งเสียสละแรงกายแรงใจเพื่อส่วนรวมมาเต็มที่แล้ว เรื่องของกำลังทรัพย์อาจจะน้อยกว่าเขา แต่ใจเราก็สละออก

เหมือนอย่างกับว่าถ้าเรามีหนึ่งร้อยบาท เราทำบุญยี่สิบบาท ก็เป็น ๒๐ เปอร์เซ็นต์นะ คนที่มีเป็นพันล้าน ทำบุญหนึ่งล้าน ก็เป็น ๐.๑ เปอร์เซ็นต์ เปรียบเทียบกับเราของเรา ๒๐ เปอร์เซ็นต์แล้ว ของเขายังไม่ถึง ๑ เปอร์เซ็นต์เลย เพราะฉะนั้น..การให้ทานสำคัญที่กำลังใจในการสละออก ไม่ได้สำคัญที่จำนวนมากน้อย

อาตมภาพมีโยมจำนวนมากเลยที่ปวารณาเอาไว้ว่า "สร้างหนี้ไปตามใจชอบ ถึงเวลาแล้วจะเคลียร์ให้" อาตมาไม่ไปยุ่งกับเขาเลย คนประเภทนี้ถ้าเขาทำบุญ เขามักจะชอบทำคนเดียว ตอนที่สร้างเกาะพระฤๅษีเขาก็ไปเดินดู อันนี้ก็ป้ายชื่อคนโน้น ป้ายชื่อคนนี้ เป็นเจ้าภาพ ถึงเวลาเขาถาม "แล้วของผมอยู่ที่ไหน ?" บอกไปว่า "ของคุณทั้งเกาะนี่แหละ..!" พอถึงเวลาติดหนี้ไว้เท่าไร เขาช่วยจ่ายให้ทั้งหมด..!

 

พอมาที่วัดท่าขนุนก็เลยเลิกระบบติดป้ายชื่อ ขี้เกียจให้ถามหา คุณบุหงา แก้วบัวดี ร้านประเสริฐจำหน่ายวัสดุก่อสร้าง ถวายประตูบานใหญ่มา เขาบอกว่า "หนูขออนุญาตเป็นเจ้าภาพ" อาตมาบอกว่า "ได้..แต่ไม่ติดชื่อให้นะ" ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวคนอื่นถามว่าของเขาอยู่ตรงไหนอีก ที่วัดท่าขนุนนี่ขนาดชื่อเจ้าอาวาสยังไม่ค่อยจะได้เห็นเลย

พวกเราทำบุญแล้วก็พยายามทำแบบอุเบกขา ก็คือทำแล้วปล่อยวางให้ได้ เพราะว่าทาน..ที่สำคัญที่สุดก็คือได้ทำ ในเมื่อได้ทำแล้วท่านจะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของท่านเถิด อาตมาเจอคนบางคน ถึงเวลามาตามเช็ค "ของที่ถวายไปได้ใช้หรือเปล่า ? ตอนนี้อยู่ที่ไหน ?" เวรกรรม..ไม่รู้ตอนนี้ไปวัดไหนแล้ว..! คือบางทีของที่ถวายมาถ้าเห็นวัดอื่นเขาจำเป็นกว่า อาตมภาพก็ถวายต่อไปเลย

ดังนั้น..ญาติโยมที่ถวายรถวัดท่าขนุน อาตมาถึงได้บอกเอาไว้ว่า ขออยู่สามข้อ ข้อที่ ๑ ถ้าให้คนอื่นห้ามโกรธกัน ข้อที่ ๒ รับผิดชอบในการต่อทะเบียนและเข้าศูนย์ให้ด้วย คืออาตมาจะใช้อย่างเดียว ถ้าจะให้ต้องรับได้ ข้อที่ ๓ ถ้าหากว่าเห็นคนอื่นใช้ร่วม อย่าไปโกรธเขา เพราะว่าถวายวัดอื่นไปหลายคันแล้ว..!

 

ตอนช่วงที่เป็นกรรมการตรวจหมู่บ้านศีล ๕ ช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ไปทั่ว ๒๓ จังหวัด ไปถึงแล้วส่วนใหญ่โดนเจ้าหน้าที่ไล่ให้ไปจอดที่อื่น ต้องดึงป้ายออกมาให้ดูว่า "กูเป็นกรรมการนะ มีหน้าที่มาให้คะแนนมึง..!" คือเขาพอมองเห็นว่าไม่ใช่รถตู้หรู ๆ ก็ไล่อย่างเดียวเลย..!

เรื่องของรถยนต์ก็คือเราใช้งาน ใช้งานอย่างไร ? ก็คืออำนวยความสะดวกให้เรา ไม่ใช่หรู ถ้าหรูเกินไปไม่น่าจะใช่พระแล้ว..! ตอนแรกโยมเขาจะถวายรถยี่ห้อเลกซัส อาตมาบอกไปว่า "แพงเกินไป" ถามไปว่า "ราคาเท่าไร ?" เขาบอกว่า "ซื้อสดราคา ๓ ล้าน ๕ แสนบาท" ก็บอกกับโยมว่า "เอารถโตโยตา ฟอร์จูนเนอร์ มาก็แล้วกัน" ซื้อรถฟอร์จูนเนอร์ ๓ คัน รวมแล้วใช้งานได้สัก ๑๕ ปี ในขณะที่เทียบราคาแล้ว ได้รถเลกซัสแค่คันเดียวที่ใช้งานได้ ๕ ปี ที่แน่ ๆ ก็คือตอนนี้อาตมภาพใช้งานรถฟอร์จูนเนอร์มาครบสิบปีแล้ว

รถคันละสามล้านห้านี่เอามาขี่ไปตัวเกร็งไป เมื่อไรเขาจะมาชนเราก็ไม่รู้ ? วันก่อนมีคนมานำเสนอรถตู้หรู ๔ ล้าน ๕ แสนบาท บอกว่า "หลวงพ่อ..น่าซื้อมาก" อาตมภาพตอบไปว่า "เออ..มึงซื้อไปเหอะ กูไม่เอาหรอก" คือรถแพงขับแล้วเครียด อะไรก็ได้ ก็แค่อยู่ไปกินไปเท่านั้นเอง ให้คนอื่นเราให้ดี ๆ ของตัวเองใช้อะไรก็ได้

บางทีเขาเห็นจีวรขาด มีรอยปะ เพื่อนบอกว่า "เดี๋ยวกูถวายหนึ่งชุด" อาตมภาพตอบกลับไปว่า "กูมีเยอะกว่ามึงอีก..!" เพียงแต่ของเก่ายังใช้ได้อยู่ พวกน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) จะรู้ดี ถ้าจะเปลี่ยนของใหม่ ของเก่าต้องหายไปก่อน แล้วถ้าของเก่าหายนี่ต้องโดนด่าก่อน ก็คือถ้าของเก่ายังอยู่ อาตมภาพจะใช้ของเก่าไปก่อน แล้วก็ต้องมีคนยอมโดนด่า ขโมยของเก่าไปแล้วเอาของใหม่มาวาง ถึงจะได้ใช้แทน แต่รถยนต์นี่ขโมยไม่ได้แน่ ถ้าขโมยเดี๋ยวแจ้งความจับเลย..!