ขอเชิญท่านที่มีความจงรักภักดีและเทิดทูนในสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

邆賧 เมืองหนึ่งของน่านเจ้า ทับศัพท์ภาษาไต ว่า เทิ๋งต๋าน แปลว่า ถวายตานก๋วยสลากพระภิกษุสงฆ์

เยว่ซี 越析 และ ม้งสุ่ย 蒙嶲 เป็นชื่อเมืองเก่าของเสฉวน เมืองนี้น่าจะมาจากชาวจ๊กก๊กที่แพ้ในศึกสามก๊กหลั่งไหลจากเสฉวนมาอยู่

เหมิงซี (蒙嶲), หล่างฉีอง (浪穹), เถิงถาน (邆賧), ซื่อหลาง (施浪) และเยว่ซี (越析))

 

การวิจารณ์ว่าดาราผอมไป เป็นแค่ค่านิยมคนในสมัยปัจจุบันที่ไปวิจารณ์อดีต. สมัยราชวงศ์หมิงร่วมสมัยกับอยุธยาตอนต้นถึงกลาง ผู้หญิงชาววังแทบไม่กินอะไรเลยเพื่อให้ผอม ต้องสวมชุดที่มีผ้าหลายชั้น ให้ออกมาสวยต้องแต่งตัวด้วยผ้าพริ้วๆแล้ว จะต้อง ดูพริ้วเหมือนเทพธิดาร่ายรำ ตัวไม่หนา ไม่ตัน ผู้หญิงหมิงในราชสำนักหรือในบ้านผู้ดีจึงตัวผอมบางเล็ก ๆ เพื่อให้แต่งตัวออกมาได้สวย รูปร่างบางๆเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพื่อให้เหงื่อไม่เยอะ ตัวจะได้หอมๆ นี่เป็นวิถีราชสำนักหมิง ดูตัวอย่างจากการใช้ชีวิตของตัวละครความรักในหอแดงได้ สาวชนชั้นสูง มักจะบอบบาง กระทบอากาศนิดหน่อยก็ป่วย วิ่งเอาหัวไปชนเสาก็ตายเพราะ บอบบางมาก ประเดี๋ยวก็ป่วย ๆ พระนางมณีจันทร์ป่วยเป็นลมบ่อยเพราะการที่ต้องคุมการกินอย่างเคร่งครัดเพื่อเตรียมการถวายตัวเป็นพระสนม (แต่ท่านจางเปลี่ยนแผนให้มาช่วยเผ่าไทด้วยกันที่สยามแทน ถ้าเข้าวังหลวงปักกิ่ง ท่านจางกลัวว่าจักรพรรดิเสินจงจะแกล้งพระนาง จึงตัดสินใจมาสยามเป็นความลับ ด้วยการปล่อยข่าวว่าตาย)

 

เครดิตFBเพจ : คิดต่าง

 

ตอนที่พาพระองค์ศรีออกจากคุก แผลตามตัวที่ถูกเฆี่ยนและจับแช่น้ำอุจจาระนั้นติดเชื้อ ท่านเป็นแผลเหวอะหวะมาก ขอบแผลเน่าเปื่อยยุ่ยแดงและเหม็นมาก ความก้าวหน้าทางการแพทย์ไม่พอที่จะยื้อชีวิตท่านได้ แต่บังเอิญหรือเทพจัดสรร เพราะน้ำที่นี่ใช้น้ำดื่มจากบ่อน้ำผุด หากจะทำปลาแห้งไม่ให้เป็นเชื้อราไว (เตรียมไว้เป็นเสบียงทัพต้องทำโดยเหมาปลามาทีละหลายๆลำเรือแล้วคนร่วมพันบนเกาะลงแรงแร่ปลาอย่างไว 1-2 วันเสร็จ ก่อนทาเกลือ จะเอาน้ำจากบ่อน้ำผุดมาล้างปลาเป็นรอบสุดท้ายก่อนทาเกลือ วิธีนี้ปลาแห้งจะเป็นเชื้อรายากเก็บได้นาน)

พระนางมณีจันทร์ใช้น้ำจากบ่อน้ำผุดนี้เช็ดตัวให้ลูก และเร่งให้คนไปเมืองจีนไปรับหมอจีนมารักษาพระองค์ศรีที่นี่ น้ำจากบ่อน้ำผุดช่วยรักษาแผลได้ดี ทั้งยาสมุนไพรและยาทา ประคบประหงมประมาณ 8 เดือน จึงเริ่มจะขยับแขนขากินข้าวด้วยตนเองได้

ปาฎิหารยิ์ที่สมเด็จพระนเรศเลือกเกาะนี้เป็นที่ตั้งเรือน ท่านว่าที่นี่เป็นเกาะศักดิ์สิทธิ์ ตอนนีเเกาะโดนผ่าออกเป็นสองเกาะ จึงดูไม่สวยงามเหมือนสมัยพระนเรศ แถมบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ก็กลายแม่น้ำไปแล้วเพราะขุดแม่น้ำเข้ามาผ่าน บ่อน้ำผุดนี้จึงหายไปแต่บริเวณก็คือใต้พระที่นั่งไอยสวรรค์ทิพยอาสน์

ข้อมูลจากอินเตอร์เนตเรื่องแร่ธาตในบ่อน้ำผุด

น้ำในสระที่เห็น มีสีน้ำเงินคราม เพราะเป็นน้ำที่มีแร่ธาตุต่างๆ หลายชนิด เช่น แคลเซียมคาร์บอเนต, แมกนีเซียม, แมงกานีส และ กำมะถัน เป็นต้น

 

สมัยที่พระนเรศไปถึงจีนเพื่อเจรจาขอซื้ออาวุธโดยเอาสินค้าแลกนั้น ท่านทรงมีพระโมลี ทรงไว้ผมแบบโบราณและมีมวยผมสูงอยู่ข้างบน แต่ไม่ทราบเหตุผลที่ทรงตัดพระเกษาสั้นเหมือนกัน อาจจะเพื่อให้เหมาะกับการออกรบ หรือท่านจะทรงไว้เตือนตัวเองให้เข้มแข็ง อย่ายอมตกเป็นเมืองขึ้นใครอีก เหมือนเยว่อ๋องโกวเจี้ยนคอยเตือนตัวเองด้วยการกินดีขมทุกวันเพื่อให้รู้รสชาติของความขมขื่น พระนเรศอาจจะทรงต้องการเตือนตนไม่ให้หลงไปกับลาภ ทรัพย์ สมบัติ ยศ ตำแหน่งกษัตริย์ หากไม่จำเป็น พระองค์ก็จะไม่รับราชสมบัติ เพราะพระองค์มีพระอัครมเหสีจากราชวงศ์ปาละ แต่ราชวงศ์อื่นที่อยู่ใกล้ชิดกรุงศรีฯเสียผลประโยชน์ แต่ที่ทรงยืนทรนงองอาจสู้ศึกได้เพราะความแข็งแกร่งของวงศ์ปาละของพระนาง มีความสามารถสูงที่จะหาอาวุธยุทโธปกรณ์สนับสนุนทัพได้และสมารถหาเงินและปัจจัยจำเป็นสำหรับบำรุงบ้านเมืองได้ ทำให้ทรงตัดสินใจรับราชสมบัติโดยมีพระนางมณีจันทร์เป็นอัครมเหสี เพราะทรงประเมินความมั่นคงแล้วเห็นว่าเพียงพอในการค้ำยันบ้านเมือง ไม่ต้องเอาราชวงศ์อื่นมาร่วมก็ยังได้ ทั้งละโว้ สุพรรณภูมิ และ ศรีธรรมโศกราช ต้องไปถวายตัวกับพระเอกาทศรถแทน (เท่าที่พอจะคะเนเอา น่าจะเพราะพระนางมณีจันทร์ทรงไม่ค่อยยอมให้พระนเรศทรงมีพระภรรยาหลายองค์ พระนางทรงยอมเท่าที่ต้องดำเนินนโยบายทางการเมืองเท่านั้น)

มองในแง่เจ้านางจากราชวงศ์เด่นๆทั้ง 4 ต้องมาถวายตัวกับพระเอกาทศรถแทนนั้น ย่อมจะถือได้ว่า พระเอกา มีความสมบูรณ์ในองค์ประกอบของกษัตริย์อยุธยามากกว่า ตรงนี้คงต้องยอมรับ. ที่พระนเรศทรงมีพระมเหสีจากราชวงศ์ปาละ(ราชวงศ์เก่าแก่ที่ร่วมก่อตั้งสยามประเทศมาตั้งแต่เจ้านางจากปาละแต่งกับพระเจ้าสิงห์นร (จีนเรียกว่าพระเจ้าสีนุโล แปลแบบแต้จิ๋วว่า สิงห์น้อย โซ่ยโน้ว แปลว่า เด็ก โล แปลว่า สิงห์ ภาษาโบราณ) ที่พระนเรศทรงมีพระมเหสีจากราชวงศ์ปาละ เพราะ พระมหาธรรมราชเป็นเพื่อนกับจางจวีเจิ้ง รู้จักกันที่กรุงศรีจากการที่จางจวีเจิ้งลาออกจากราชการมาวางเส้นทางการค้าในกรุงศรี ก่อนจางจวีเจิ้งจะกลับเข้ารับราชการรอบที่ 2 ที่กรุงจีนน่าจะรู้จักกันตั้งแต่สมัยสมเด็จพระจักรพรรดิ และทั้งสองต่างรู้จักประวัติศาสตร์ชนชาติไทของตนดี จึงสนิทกันมาก ... พระนางคงไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้มากนักในตอนนั้น ทำให้พระนางคิดว่า การแต่งงานมาเป็นมเหสีของพระนเรศไม่ค่อยเหมาะสมกับธรรมเนียมกรุงศรีฯ นี่เป็นสาเหตุที่พระนางจะทรงห้ามพระองค์ศรีไม่ให้ชิงบัลลังค์หลังโดนพระเอกาทำรัฐประหาร ด้วยมองว่าเชื้อสายไม่เหมาะสม. แต่ถ้าพระนางเข้าใจประวัติศาสตร์ได้มากกว่านั้น คงจะไม่ห้ามพระโอรส

บางทีที่ได้มาทราบเรื่องราวความเป็นมาของพระนาง ที่สงสัยมาเกือบ 15 ปี ว่า จะรู้ไปทำไมนั้น ตอนนี้ต้องถือว่า เริ่มเข้าใจแล้ว เพราะเรื่องราวประวัติความเป็นมาของพระนางสามารถโยงถึงอดีตสมัยน่านเจ้า สมัยราชจันทราแต่งกับราชวงศ์ปาละ เพื่อก่อตั้ง ราชวงศ์ กัมโพชะปาละ หรือที่เรารู้จักกันในอีกชื่อคือ ราชวงศ์ กัมโพช-สุริยวงศ์ นั่นเอง...

 

เจอรอยยิ้มปริศนาที่หาแล้ว เป็นรอยยิ้มของพระนิรันตรายแบบขอม ที่เจอที่ศรีมโหสถ เป็นรอยยิ้มปริศนาของพระที่วัดวรเชษฐ์ นอกเกาะ



พระลอยน้ำที่ไปติดหน้าวัดแม่นางกุย เป็นรอยยิ้มแบบนี้เหมือนกัน
หายสงสัยแล้ว ยุคพระนเรศ ท่านฟื้นฟูศิลปะขอมทวาราวดีขึ้นมาผ่านพระพุทธรูป

ยังติดในใจว่า พระนางมณีจันทร์อาจจะเป็นเจ้าภาพบูรณะวัดแม่นางกุย เพราะหน้าจั่ววัดเป็นรูปนารายณ์ทรงครุฑแสดงว่า เจ้าสร้าง อยู่ริมน้ำ ทำเลที่คนทั้งพระนครมองเห็นได้แบบนี้ ต้องคนมีศักดิ์ ถึงจะสร้างได้ ปี พ.ศ.2130 ทรงมีพระโอรส อาจจะทรงฉลองโดยการทำบุญสร้างวัด โดยให้นางกำนัลไปกำกับดูแลการสร้างแทนตัวพระนาง

กุย น่าจะมาจาก กู๊ย (สำเนียงแต้จิ๋ว) แปลว่าสูงศักดิ์ สูงส่ง

 

ปี สงครามยุทธหัตถี หลังปีครองราชย์ 2 ปี
พระนเรศ ทรงพระชนมายุ 37 พรรษา

พระนางมณีจันทร์ ทรงพระชนมายุ 26 พรรษา

พระองค์บัว พระธิดาองค์โต ทรงพระชนมายุ 7 พรรษา อวยพระยศเป็นสมเด็จเจ้าฟ้า เมื่อปี 2133 คราวที่พระบิดาทรงขึ้นครองราชย์ ที่สมเด็จเจ้าฟ้าพระสุวรรณขวัญเมือง

พระองค์ศรี พระโอรส ทรงพระชนมายุ 5 พรรษา ได้รับพระยศที่พระอุปราชตั้งแต่เล็ก ทรงทำเครื่องประกอบพระอิสริยยศขนาดจิ๋วทรงชื่นชมเอ็นดูพระโอรสมาก ตอนรับพระยศทรง 3 พรรษา กับเครื่องราชูปโภคจิ๋ว ดูน่ารักน่าเอ็นดู เหมาะสมกัน และทรงได้รับพระราชทานพระยศที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าพระมหาธรรมราชาธิราช ครองพิษณุโลก

พม่ายกไพร่พลมามากกว่าไทย เกือบ 2 เท่า

เมื่อกษัตริย์ทรงเครื่องทรงออกรบ ฝ่ายในทุกคน ต้องออกมาจากพระตำหนักของตนเอง มารวมกันที่ท้องพระโรงใหญ่ ทุกคนต้องก้มกราบส่งเสด็จออกศึกจนกว่าพระองค์จะลับตา พระองค์ออกนอกประตูวังไปจึงจะเงยหน้า แม้กระทั่งพระราชชนนี พระอัครมเหสี พระโอรส ธิดา พระญาติ ต้องมาถวายบังคมก้มหมอบกราบส่งเสด็จ อันเป็นแนวปฎิบัติของฝ่ายใน

ปีนั้นทุกคนกลัว กลัวว่าจะแพ้ กลัวพม่าจะมายึดเมือง ทุกคนฝากความหวังไว้กับพระนเรศ พระนางก็เช่นกัน ทรงคิดว่าหากพระสวามีแพ้ พระนางจะตายตาม โดยจะส่งลูกไปอยู่กับคนรู้จักในต่างแดน

 

จากสัมผัสที่ว่า เมื่อพระราชาตายในสนามรบ พระราชินีของพระองค์จะฆ่าตัวตายตาม วันนี้มีคนเอาสารคดีกึ่งหนังมาให้ดูว่า เมื่อพระราชา ราเชนทรวรมัน แห่งโจฬะ ตาย พระราชินีของพระองค์กระทำศักติ ฆ่าตัวตายตาม

คนโบราณมั่นคง ใจถึง โดยเฉพาะฝ่ายหญิง คงไม่กล้าตกอยู่ในมือของศัตรู เพราะจะโดนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีจนตายหรือถูกศัตรูข่มแหงทารุณจนต้องเลือกฆ่าตัวตายอยู่ดี

 

ที่มาของ จางเล่อจิงชิว เจ้าแคว้นหนองแส ในน่านเจ้า ก่อนจะยกอำนาจปกครองสูงสุดให้สีนุโลผู้เป็นลูกเขย แคว้นน่านเจ้า หรือชื่อแบบสันสกฤตคือ แคว้นเกาฑะ (อ่านว่า เกาดะ)

 

https://www.360doc.cn/article/73505834_1019866133.html แป๊ะไว้ก่อน รอแปล

คร่าวๆ สยาม มีเชื้อสายจากปยู ปยูตั้งชื่อเมืองหลวงว่า ทวาราวดี ก่อนจะลงมาทางใต้ แล้วตั้งทวาราวดี อีกครั้งในแผ่นดินไทยในปัจจุบัน


เมื่อวาน ค้นพบข้อมูลว่า สุวรรณภูมิคืออินเดียตะวันออก และอินเดียใต้ ในความหมายของคนสมัยราชวงศ์ถังค่ะ

 

ลายไทยลายหนึ่ง ที่เกี่ยวกับราชวงศ์ ที่อาจดัดแปลงจากดอกโบตั๋น อันหมายถึงชื่อของพระนางมณีจันทร์ ดัดแปลงเป็นลายพุดตาน สำหรับสร้าง พระที่นั่งพุดตานถมทอง และพุดตานกาญจนสิงหาส เป็นดอกไม้ชนิดเดียวที่มีโอกาศถูกสลักไว้บนเครื่องสูง รัชกาลที่ 1 พระองค์ท่านสร้างพระที่นั่งเหล่านี้ขึ้นมาใหม่ แต่ดำรงขนบเดิม คือแกะเป็นลายดอกพุดตานประดับพระที่นั่ง และยังประดับด้วยกระจกเพียง 2 สีเหมือนเดิม หลังสมัยพระนเรศลงมา มีพระเจ้าปราสาททองทรงสืบสานงานศิลป์ พระเจ้าปราสาททองยึดขนบประเพณีการใช้กระจกเพียงสองสี ประดับ คือสีน้ำเงิน และสีเขียว อันหมายถึงพระราชบิดาและพระราชมารดาของพระเจ้าปราสาททอง พระเจ้าปราสาททองทรงรักแม่มาก เทิดพระเกียรติสมเด็จพ่อและสมเด็จแม่สูงสุด โดยไม่ทรงแฝงสัญญลักษณ์ของตนเองไว้ในงานศิลป์เลย ทรงทำถวายให้พ่อกับแม่ทั้งหมด ที่สุดของหัวใจท่านแล้ว ถึงชีวิตคู่ของท่าน(พระเจ้าปราสาททอง) จะไม่ค่อยเต็มร้อย พระชายาบางองค์คิดทำร้ายพระเจ้าปราสาททอง แต่อย่างน้อยชีวิตวัยเด็กของท่านก็ทรงอบอุ่น สนุกสนานตามวัย ให้ทรงระลึกไว้เสมอ ทำให้มีพลังใจไม่ท้อแท้ต่อชีวิตเมื่อต้องเป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดิน เพราะวัยเด็กได้รับการปูพื้นฐานดีเยี่ยมทั้งความอบอุ่นในครอบครัว ความจริงใจของคนในครอบครัว ความรู้ความสามารถ และความภูมิใจในตัวพระราชบิดาและพระราชมารดา

ดอกพุดตาน ทำให้เห็นความกตัญญูของพระองค์ศรีหรือพระเจ้าปราสาททอง ที่สะท้อนบทบาทของพระนางมณีจันทร์ที่ทรงช่วยสมเด็จพระนเรศกู้อิสรภาพและค้ำบัลลังค์กรุงศรีอยุธยา ราชวงศ์ชั้นหลัง ไม่ลืมพระองค์และพระนาง

 

ข้าพเจ้าเห็นว่าพระทับทรวงของพระวิสุทธิกษัตริย์ สมเด็จแม่ของสมเด็จพระนเรศ ดุนเป็นลายพระมหาธาตุ เมืองพิษณุโลก ... ไม่สามารถหาหลักฐานมายืนยันได้ แต่เท่าที่เข้าใจ ดุนลายนี้ให้เกิดมงคล และไว้คอยรักษาพระวรกายของ พระราชมารดาสมเด็จพระนเรศวร

 

มีอีกเรื่องหนึ่ง ที่เพิ่งเข้าใจ คำว่า เจ้าขรัวมณีจันทร์ น่าจะเป็นคำเรียก ย่า ยาย ที่มียศ ศักดิ์ เป็นเจ้า
จึงเป็น "เจ้าขรัว" ช่วงปีท้ายๆในพระชนม์ชีพของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงมีหลานตา จากเจ้าแม่วัดดุสิต (พระองค์บัว หรือ เจ้าฟ้าสุวรรณขวัญเมือง) ทรงเป็นทูนกระหม่อมตา ส่วนพระนางจึงเป็นเจ้าขรัว

เรื่องนี้คืดออกเพราะชื่อเจ้าแม่วัดดุสิต พระนารายณ์เรียกพระองค์บัวที่เป็นเจ้าป้าว่า เจ้าแม่ ส่วนพระนางมณีจันทร์ ก็ต้องเป็น เจ้าขรัวย่า ของสมเด็จพระนารายณ์ เป็นขรัวย่า ที่มียศเป็นเจ้า หลานรุ่นใหญ่ ลูกเจ้าแม่วัดดุสิต กับลูกพระเจ้าปราสาททอง พระนางขอเลี้ยงให้ในฐานะ เป็น เจ้าขรัวยาย เจ้าขรัวย่า ทั้งหมด พระนางทรงชอบดูแลเด็กให้แข็งแรง สุขภาพดี เสื้อผ้าสะอาด เจ็บป่วยก็ทรงมียาสมุนไพรหายากจากต่างประเทศมารักษาให้. หลานๆ เรียกพระนางว่า เจ้าขรัว จนติดปาก ตอนนั้นพระเจ้าปราสาททองยังไม่ได้เป็นกษัตริย์ แต่พระอิสริยยศของพระนางก็ได้กลับมา หลานๆ จึงต้องใช้ศัพท์เจ้ากับพระนาง อาทิการเรียกชื่อย่ายาย ว่า เจ้าขรัว พระนางอยู่ไม่ถึงสมัยพระนารายณ์ประสูติ จึงเป็นหน้าที่ของเจ้าแม่วัดดุสิต ลูกสาวคนโตของพระนาง ดูแลในฐานะเจ้าป้า แต่พระนารายณ์รักเหมือนแม่ จึงทรงเรียกว่า เจ้าแม่

เจ้าฟ้าไชย ลูกพระเจ้าปราสาททอง จัดพิธีโสกัณฑ์ที่บางปะอิน เพื่อเป็นเกียรติแก่พระนาง เพื่อย้ำว่าที่บางปะอินแห่งนี้ มีเกียรติ มีศักดิ์ เสมือนด้วยวังหลวง พระเจ้าปราสาททองถวายเกียรติต่อพระมารดาของพระองค์อย่างสูงสุด ถ้าสมัยพระเจ้าปราสาททองเป็นพระกุมาร พระราชบิดาให้จัดพิธีโสกัณฑ์ในวังหลวง พระนเรศทรงถือว่าเป็นลูกเจ้าต้องเกิดในวัง เนื่องจากทรงทำพิธีมงคลที่วังสม่ำเสมอ ดวงพระวิญญาณบูรพกษัตริย์จะคุ้มครอง พระนางเคยขอกลับไปคลอดที่หอราชคฤห์ อยู่หลังย่านตลาดการค้านานาชาติ ที่ชื่อหอราชคฤห์เพื่อเป็นเกียรติกับตระกูลที่เคยเป็นเจ้าครองหนองแส สมัยโบราณนานมา ยุคสมัยพระเจ้าอโศกเคยให้เมืองหนองแสชื่อ กรุงราชคฤห์ราษฎร แปลว่าเมืองการค้านานาชาติราชคฤห์ ราษฎรแปลว่านานาชาติเผ่าพงศ์ บ้านบิดาของพระนางในกรุงศรีจึงชื่อ หอราชคฤห์. พระนางขอกลับไปคลอดที่บ้านบิดา พระนเรศทรงไม่อนุญาติ ท่านบอกลูกเจ้าลูกเชื้อต้องคลอดในวังจึงจะมีสวัสดิมงคล

 

เศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในกรุงราชคฤห์ในสมัยพุทธกาล คือ โชติกเศรษฐี จึงตั้งตำแหน่งเจ้ากรมท่าซ้าย เป็น โชดึกราชเศรษฐี พำนัก ณ หอราชคฤห์ ในเกาะเมืองอยุทธยา และให้เจ้ากรมท่าซ้ายดำรงตำแหน่งโกษาธิบดีไปด้วย คุมทั้งเจ้ากรมท่าซ้ายและเจ้ากรมท่าขวา และคุมการค้าการต่างประเทศ การทูตต่างประเทศ ทั้งหมด

โกษา แปลว่า เรือสินค้า

ตำแหน่งจุฬาราชมนตรี เจ้ากรมท่าขวา เป็นตำแหน่งทูตการค้าฝั่งตะวันตก ไม่ใช่ตำแหน่งทางศาสนา

 

หอราชคฤห์ สร้างขึ้นพร้อมวังจันทร์เกษม สักประมาณปี 2120 มีลักษณะเป็นหอเจ้าฟ้าราชวงศ์ฝ่ายเหนือ มีขั้นล่างเป็นตึกมีประตูสีขาวเปิดเข้าออกได้2 บาน ประตูนี้อยู่ใต้บันใดขึ้นชั้นสอง บันไดขึ้นได้จากทางซ้ายและทางขวาขึ้นไปบรรจบกันที่ชานพักตรงกลาง ชานพักนี้อยู่เหนือประตูสีขาวของชั้นล่าง จากชานพักนี้จะขึ้นไปชั้นสองด้วยบันไดไม้ จะมีซุ้มประตูชั้นสองพร้อมประตูไม้ปิดเปิด 2 บาน เมื่อเปิดเข้ามาจะเป็นโถงใหญ่สำหรับรับแขก คล้ายโถงของหอราชพฤกษ์อุทยานในเชียงใหม่ จากประตูชั้นสอง จะมีเรือนไทยปลูกบนพื้นชั้นสองเรียงไป 3 ห้อง ห้องละประมาณ 6 เมตร โดยหันหลังให้โถงใหญ่ มีระเบียงกว้างขวางอยู่หน้าแต่ละห้องพร้อมหลังคาเรือนไทยคลุมจนแสงอาทิตย์ไม่ตกถึงพื้นชั้นสอง ปลูกเรือนบนชั้นสองแบบเดียวกันนี้ทางด้านขวาของประตูชั้นสอง เรือนด้านขวาหันหลังให้หอกลาง โดยหอกลางไม่มีพนังห้อง เปิดโล่ง มีตั่งนั่งเป็นประธาน 1 ตัว และตั่งเรียงอีกข้างละ 3 ตัว พระนางอยู่เรือนปีกด้านซ้าย พระบิดาและพี่ชาย อยู่เรือนปีกด้านขวา ชั้นล่างเก็บดินดำ และลังบรรจุกระบอกปืนนำเข้า ยุทโธปกรณ์นำเข้าอื่นๆ ที่มากับสำเภา

 

ขอกราบสดุดีวีรกรรมของทหารกล้าไทย ตั้งแต่อดีตจนถึงป้จจุบัน