ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

จะตามมาเอง



หลายปีมาแล้ว มีพระภิกษุรูปหนึ่งได้มาบวชปฏิบัติธรรมอยู่ที่วัดสะแก ก่อนที่จะลาสิกขาเข้าสู่เพศฆราวาส ท่านได้นัดแนะกับเพื่อนพระภิกษุที่จะสึกด้วยกัน ๓ องค์ว่า

'เพื่อความเป็นสิริมงคลก่อนสึก พวกเราจะไปกราบให้หลวงปู่พรมน้ำมนต์และให้พร'

ท่านได้เล่าให้ผู้เขียนฟังว่า ขณะที่หลวงปู่พรมน้ำมนต์ให้พรอยู่นั้น ท่านก็นึกอธิษฐานอยู่ในใจว่า

"ขอความร่ำรวยมหาศาล ขอลาภขอผลพูนทวี มีกินมีใช้ไม่รู้หมด จะได้แบ่งไปทำบุญมากๆ"


หลวงปู่หันมามองหน้าหลวงพี่ ที่กำลังคิดละเมอเพ้อฝันถึงความร่ำรวยนี้ ก่อนที่จะบอกว่า

"ท่าน ที่ท่านคิดน่ะมันต่ำ คิดให้มันสูงไว้ไม่ดีหรือ แล้วเรื่องที่ท่านคิดน่ะ จะตามมาทีหลัง"

 

นอกเรื่องนิดหน่อยครับ บอกบุญร่วมสร้างตู้พระธาตุ และ รวบรวมพระธาตุต่างๆครับ แวะมาร่วมบุญกันนะครับ ผู้ปราถนานิพพานทุกท่านครับ

ขอเชิญร่วมบุญสร้างตู้พระธาตุ และ ร่วมส่งพระธาตุเพื่อมาประดิษฐาน ณ วัดมิ่งเมือง จ.เชียงราย




ร่วมบุญสร้างตู้พระธาตุ และ ร่วมส่งพระธาตุเพื่อมาประดิษฐาน ณ วัดมิ่งเมือง จ.เชียงราย<!-- google_ad_section_end -->

 

จากผู้ไม่ยอมกราบพระ กลายมาเป็นศิษย์ใกล้ชิดหลวงปู่ดู่



โดย พี่สิทธิ์

นายอู๋ หรือ เฮียอู๋ เป็นชื่อของหนึ่งในโยมอุปัฏฐากของ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ เฮียอู๋เป็นคนอำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นผู้มีบุคลิกภาพเปิดเผย จริงใจ ตรงไปตรงมา พูดเสียงดังฟังชัด มักมีเรื่องต่างๆ มาเล่าให้หมู่คณะฟังอย่างสนุกสนาน

เดิมทีเดียวนั้น เฮียอู๋เป็นผู้มีทิฏฐิมานะค่อนข้างรุนแรง มีอคติกับพระสงฆ์องค์เจ้า เหตุที่มากราบนมัสการหลวงปู่ดู่ได้ก็เพราะ ไม่อาจทนต่อการคะยั้นคะยอของญาติที่ต้องการให้เฮียอู๋มาถวายสังฆทานกับหลวงปู่ เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้บุพการีที่จากไป

โดยที่เฮียอู่เองจะพยายามพูดเลี่ยงว่าเสียเวลา(ทำมาหากิน) เมื่อเฮียอู๋มาถึงวัดแล้ว ก็ยังไม่ยอมกราบหลวงปู่ พอญาติพูดชวนให้กราบหลวงปู่

เฮียอู๋ก็ตอบว่า "ผมเคารพแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้น ผมไม่เคารพพระสงฆ์"

ซึ่งก็ไม่ทราบได้ว่า เฮียอู๋จะเคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีอะไรในอดีตที่ผ่านมา จึงมีภาพที่ไม่ดีของพระสงฆ์จึงพูดแบบเหมารวมเช่นนั้น

เฮียอู๋นับว่าโชคดีอย่างมหาศาลที่ไม่ได้ตายไปพร้อมกับมิจฉาทิฏฐิเช่นนั้น ด้วยความเมตตาและปัญญาของหลวงปู่ในที่สุด มิช้านานเฮียอู๋ก็มีจิตใจที่อ่อนโยนลง ค่อย ๆ บังเกิดเกิดศรัทธา และยอมลงใจให้กับหลวงปู่ชนิดเต็มร้อย

หลวงปู่เคยพูดไว้ประโยคหนึ่งซึ่งทำให้เฮียอู๋และภรรยาไม่เคยลืมเลือน คือประโยคที่ว่า

"ตาอู๋ ถ้าข้าไม่ตายซะก่อน ข้าจะเอาแกให้ดีให้ได้"

เฮียอู๋คอยดูแลรับใช้อุปัฏฐากหลวงปู่ด้วยความเคารพนบนอบ และให้ความยำเกรงในองค์หลวงปู่ กล่าวคือเมื่อท่านให้ความเมตตา เฮียอู๋ก็ไม่เคยแสดงอาการที่เรียกว่า "ลามปาม" ครูอาจารย์ รวมทั้งไม่เคยวางตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของหลวงปู่แต่อย่างใด จึงสมเป็นแบบอย่างโยมอุปัฏฐากที่ดีอีกท่านหนึ่ง

เฮียอู๋คนนี้เองที่นำเรื่องที่ไม่เคยมีใครทราบมาเล่าให้ข้าพเจ้าฟัง ขณะที่เล่าไป น้ำตาแกก็ไหลออกมาด้วย แกเล่าให้ฟังว่า

'จะหาใครที่จะขี้เกรงใจเท่าหลวงปู่เราเป็นไม่มี'

ครั้งหนึ่งท่านอาพาธ แค่ท่านจะขอให้แกไปซื้อยาจากร้านค้าใกล้ ๆ วัด มาให้ท่าน ท่านยังต้องคอยให้เฮียอู๋เสร็จธุระ แล้วเอ่ยปากขอร้องแกอย่างเกรงใจเป็นที่สุด ...โถ ครูบาอาจารย์อันเป็นที่เคารพรักอย่างสูง กับเรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้ ทำไมท่านต้องเกรงใจผมด้วย(เฮียอู๋นึกในใจ)

แต่เรื่องที่สะเทือนใจเฮียอู๋มากที่สุด ก็คือการที่ได้พบความจริงตอนขอโอกาสทายาถวายท่านที่บริเวณก้น เพราะเฮียอู๋เพิ่งได้มาเห็นว่าที่ก้นของหลวงปู่เต็มไปด้วยแผลหรือฝี ที่มีร่องรอยการอักเสบและแตกซ้ำๆ เพราะความที่ท่านต้องนั่งรับแขกทุกวี่ทุกวันบนไม้กระดานแข็ง ๆ เป็นเวลานับสิบ ๆ ปี เฮียอู๋ทายาไปก็อดที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้

เฮียอู๋ได้ทำหน้าที่รับใช้หลวงปู่อยู่หลายปี โดยเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเสียส่วนมาก มิได้แสดงอาการเป็นเจ้าข้าวเจ้าของครูบาอาจารย์ หรือเป็นนายหน้าแต่อย่างใดเลย อีกทั้งยังระมัดระวังทรัพย์สินของสงฆ์เป็นที่สุด

เฮียอู๋ยังได้เล่าให้ฟังว่า หลวงปู่เป็นผู้ที่มัธยัสถ์มาก ในช่วงบ่าย ๆ ที่ญาติโยมกลับไปหมดแล้ว หลวงปู่จะเดินไปหยิบหนังยางที่ตกหล่นบนพื้นเอามาแขวนรวมไว้ที่ตะปู เพราะท่านเห็นว่ายังใช้ประโยชน์ได้ ซึ่งลูกศิษย์ที่มาหยิบเอาไปใช้ก็มักไม่รู้ว่า ใครเป็นผู้หยิบมารวมไว้ให้ได้ใช้กัน

เฮียอู๋เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า

"คุณรู้ไหม หลวงปู่รักเอ็นดูพวกคุณขนาดไหน เวลาคณะของพวกคุณจะเดินทางมาสนทนาธรรม หรือ พักค้างปฏิบัติธรรมที่วัด หลวงปู่จะทราบล่วงหน้า และสั่งให้ผมเก็บผลไม้ไว้ให้พวกคุณรับประทาน เพราะกลัวพวกคุณจะหิว รวมทั้งให้จัดหามุ้งรอท่าไว้ให้"

เฮียอู๋ไม่เพียงทำหน้าที่โยมอุปัฏฐากที่ดีเยี่ยมเท่านั้น เฮียอู๋ยังทำหน้าที่ศิษย์ที่ดีเยี่ยมไม่แพ้กัน

แม้หลวงปู่จะจากไปแล้ว เฮียอู๋ก็ยังคงมาดูแลที่กุฏิหลวงปู่อยู่เสมอๆ สลับกับการไปช่วยงาน หลวงปู่สังวาลย์ วัดป่าสามัคคีธรรม จ.สุพรรณบุรี ไม่ว่าจะทำหน้าที่ขับรถพาพระไปบิณฑบาตทุกเช้า แล้วก็ซ่อมอุปกรณ์เครื่องใช้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฟอร์นิเจอร์เก่าที่มีคนมาถวายให้วัด เฮียอู๋แสดงอาการแพ้ยูรีเทนให้เห็นก็ตอนทำหน้าที่นี้(ซึ่งอาจเป็นปัจจัยอันหนึ่งที่เร่งอาการมะเร็งของเฮียอู๋)

ตอนรู้ตัวว่าเป็นมะเร็งนั้น เฮียอู๋ก็เร่งการปฏิบัติ และหากมีโอกาสก็จะไปพบหลวงปู่สังวาลย์ ซึ่งท่านจะเมตตาเป่าไล่ตั้งแต่หน้าอกและท้องของเฮียอู๋ หลวงปู่สังวาลย์ท่านเมตตาเฮียอู๋มากๆ เฮียอู๋ก็เคยกล่าวกับภรรยาว่า ได้อาศัยน้ำมนต์หลวงปู่ดู่กับการเป่าของหลวงปู่สังวาลย์ทำให้ไม่เจ็บปวดทรมานมาก และก็ปรากฏเป็นจริงเช่นนั้น เพราะเฮียอู๋ไม่เคยต้องรับการฉีดมอร์ฟีนเลยกระทั่งเสีย

ชีวิตเฮียอู๋ได้รับการกล่าวขานจากทั้งแพทย์และพยาบาล ในช่วงที่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลในอยุธยา เพราะจากภาพ X-ray นั้น สภาพอวัยวะภายในของเฮียอู๋ แย่มากๆ ลิ้นหัวใจก็เปิด แผลฉีกขาดในช่องท้องก็เต็มไปหมด แพทย์และพยาบาลก็ไม่รู้จะอธิบายได้อย่างไรว่า ทำไม่เฮียอู๋จึงยังมีชีวิตรอดและสามารถพูดคุยกับพวกเขาได้

เฮียอู๋บอกกับแพทย์พยาบาลที่นั้นว่า

"ผมจะไม่ตายที่นี่หรอก ผมเตรียมที่ที่ผมจะตายไว้แล้ว"

ใน ๒-๓ วัน สุดท้าย แกบอกคนที่มาเยี่ยมว่า แกขอบใจ แต่ขอเวลาแกปฏิบัติเพื่อเตรียมจิตจะเป็นประโยชน์ที่สุดกับแก ภรรยาของเฮียอู๋เล่าให้ฟังว่า เฮียอู๋พอใจที่แกสามารถปฏิบัติยกจิตขึ้นเหนือเวทนาได้

สุดท้ายเฮียอู๋ได้เดินทางไปละสังขารที่วัดป่าสามัคคีธรรม ด้วยการจากไปที่เป็นแบบอย่างของนักปฏิบัติธรรม คือ องอาจกล้าหาญ และมีสติสมบูรณ์ ไม่มีอาการทุรนทุรายใดๆเลย ลมหายใจของเฮียอู๋ค่อยๆ สงบลงๆ กระทั่งหมดลมหายใจ

หลวงปู่สังวาลย์ ท่านพยากรณ์ตั้งแต่ยังไม่เผาเฮียอู๋ว่า

"เมื่อเผาแล้ว กระดูกจะเป็นพระธาตุ"

ซึ่งเรื่องพระธาตุนี้ หลวงปู่ดู่เคยบอกว่า

ตั้งแต่โสดาบันกระดูกก็สามารถแปรเปลี่ยนเป็นพระธาตุได้

แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ภายหลังการฌาปนกิจศพเฮียอู๋

ปรากฏว่ากระดูกของเฮียอู๋มีสีสันที่เด่นคือ สีออกอมเขียว

พระสงฆ์ลูกศิษย์ของหลวงปู่สังวาลย์ก็คว้ามับเอาไปจำนวนหนึ่ง อัฐิที่เหลือนั้น หลวงปู่สังวาลย์ท่านให้สร้างเจดีย์บรรจุที่หน้าพระอุโบสถวัดป่าสามัคคีธรรม คู่กันกับอัฐิของนายเจริญ มัคคทายกของวัดที่อัฐิเป็นพระธาตุเช่นกัน

พี่ดาผู้ภรรยาเล่าว่า ภายหลังเฮียอู๋จากไปไม่นาน หลวงปู่สังวาลย์ ก็มรณภาพ แต่เธอได้ฝันเห็นหลวงปู่สังวายล์อยู่คราวหนึ่ง ในฝันนั้น เธอเรียนถามหลวงปู่ถึงคติที่ไปของสามีเธอ เพราะเธอยังไม่เข้าใจเรื่องอัฐิธาตุนัก

หลวงปู่ตอบว่า

"เขาไม่มาเกิดแล้ว เขาจะมาเกิดอีกทีก็พร้อมกับพระพุทธเจ้าองค์ข้างหน้าโน้น"

เธอถามว่า "หมายถึง พระศรีอริยเมตไตรย หรือเจ้าคะ"

หลวงปู่ตอบว่า "อือ"

เรื่องราวของเฮียอู๋นับว่าเป็นแบบอย่างของนักปฏิบัติธรรมคนหนึ่ง ผู้เตรียมตัวเผชิญต่อพญามัจจุราชอย่างอาจหาญ สมเป็นศิษย์ของหลวงปู่ดู่ หลวงปู่สังวาลย์ และสมเป็นศิษย์พระตถาคตเจ้าโดยแท้

 

ให้รู้จักบุญ



การทำบุญทำกุศลนั้น โปรดอย่านึกว่าจะต้องหอบข้าวหอบของไปใส่บาตรที่วัดทุกวัน หรือบุญจะเกิดได้ก็ต้องทอดกฐินสร้างโบสถ์ สร้างศาลา และอื่นๆ อย่างที่เขาโฆษณาขายบุญกันทั้งทางวิทยุ หนังสือพิมพ์ และใบเรี่ยไรกันเกลื่อนกลาด จนรู้สึกว่าจะต้องเป็นภาระที่จะต้องบริจาคเมื่อไปวัดหรือสำนักนั้นๆ เป็นประจำ

บทสวดมนต์ชื่อ พระพุทธชัยมงคลคาถา ที่ขึ้นต้นด้วยพาหุงมีอยู่ท่อนหนึ่ง ซึ่งกล่าวถึงพระพุทธเจ้าทรงชนะมารคือกิเลสว่า

"ทานาทิธัมมามวิธินา ชิตวา มุนินโท" แปลว่า

พระพุทธเจ้าผู้ทรงเป็นจอมปราชญ์ ทรงชนะมารคือกิเลสด้วยวิธีบำเพ็ญบารมีธรรมคือความดี มีการบริจาคทานเป็นต้น

พระพุทธเจ้าทรงสอนการทำบุญทำกุศล ด้วยการให้ทาน รักษาศีล และสวดมนต์เจริญสมาธิภาวนา ให้ทานทุกครั้ง ให้ทำลายความโลภ คือกิเลสทุกครั้ง รักษาศีล เจริญภาวนาเพื่อทำลายความโกรธ ความเห็นแก่ตัว ให้ใจสะอาด ใจไม่เศร้าหมอง มองเห็นบาปคุณโทษได้ทุกครั้ง ทำได้ดังนี้จึงชื่อว่า

"ทำตามพระพุทธเจ้า"

 

ท่านที่เข้ามาอ่านแล้วได้น้อมนำธรรมะของท่านไปปฎิบัติผมต้องขออนุโมทนาด้วยครับ

 

ผีลองดี



ครั้งหนึ่งหลวงปู่ดู่เดินทางไปเรียนวิชาทำธง ที่วัดตะเขง จังหวัดสระบุรี เพราะหลวงปู่แด่เป็นผู้สั่งให้ไปเรียน เมื่อไปถึงหลวงปู่ที่วัดท่านบอกว่า

หลวงปู่ "ผมแก่แล้วตาไม่ค่อยดี นิมนต์กลับไปเรียนกับอาจารย์แด่ท่านเถิด เออ คุณผ่านมาตรงช่องเขามีใครเขาหยอกคุณหรือเปล่า"

หลวงปู่ดู่ "มีครับแต่ไม่เป็นไร"

หลวงปู่ "ขากลับไปเถอะ ไม่มีอะไร"

หลวงปู่ดู่เล่าให้ฟังว่า

"เดินไประหว่างช่องเขา มีคนปาก้อนหินลงมาก้อนเบ้อเร่อ ถูกข้าคงตาย แต่ข้าไม่กลัว มีคนเขาเดินผ่านมาทางนี้ ผีพวกนี้มักปาแกล้งลงมา ขากลับก็ไม่มีอะไรจริงๆ ตกลงไม่ได้เรียนต้องกลับมาหาอาจารย์แด่"

 

ใครมีประสปการณ์อะไรอีกก็แวะมาเล่ากันนะครับผม เรื่องการปฎิบัติธรรมก็ดีครับ จะได้เป็นกำลังใจแก่ท่านอื่นๆต่อไปนะครับผม

 

"...ธรรมะ นั้นอยู่ฟากตาย
ไม่ปฎิบัติ เป็นเถ้าเสียดีกว่า..."​

 

สังขารที่แม้หมดลมก็ยังคงนิ่ม



โดย พี่สิทธิ์

ถือเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาสำหรับคนทั่ว ๆ ไป ที่เมื่อหมดลมหายใจแล้วจะยังคงมีเนื้อหนังที่นิ่มหรือยืดหยุ่น

การสังเกตดูสังขารของหลวงปู่หลังมรณภาพ ได้กระทำอย่างเป็นทางการประมาณ ๒ ครั้ง คือครั้งแรกเมื่อท่านมรณภาพไปได้ ๔๘ ชั่วโมง ซึ่งครั้งนั้น คุณหมอที่อยุธยาเป็นผู้มาตรวจดู และเอ่ยว่า

เป็นเรื่องอัศจรรย์ที่คนที่เสียชีวิตมานานถึง ๔๘ ชั่วโมง จะสามารถงอหรือพับข้อพับต่าง ๆ ได้ อีกทั้งไม่มีอาการที่เลือดตกหรือไปคั่งที่ด้านล่าง ถือเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาสำหรับคนทั่วไปจริง ๆ

การสังเกตสังขารของหลวงปู่ครั้งที่ ๒ กระทำในคราวก่อนวันพระราชทานเพลิงศพไม่นาน ซึ่งนั่นหมายความว่าหลวงปู่ละสังขารมาแล้วเกือบ ๑ ปี แต่ปรากฏว่า เนื้อที่บริเวณน่องของท่านก็ยังมีความนิ่มและยืดหยุ่นอยู่ จึงยังความประหลาดใจ พร้อม ๆ กับความปลื้มปีติแก่ศิษย์ผู้อยู่ในเหตุการณ์เป็นอย่างมาก

บันทึกเล่าเรื่องราวเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย เพื่อผู้ที่ไม่ทันสังขารของหลวงปู่จะได้พอกพูนศรัทธาให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

 

การเสกพระของหลวงปู่ดู่



โดย พี่สิทธิ์

การเสกพระของหลวงปู่นั้น ยากที่จะมีใครรู้จริงว่าท่านใช้คาถาใด เพราะเวลาท่านเสกก็เห็นท่านนั่งเข้าที่ สงบนิ่ง ดูว่ามุ่งใช้จิตที่ทรงฌาน อธิษฐานจิตมากกว่าเรื่องของการบริกรรมคาถาใด ๆ เพราะจิตที่ "ได้" แล้ว ก็คงไม่ต้องอาศัยการบริกรรมช่วย

เหมือนอย่างที่ท่านกล่าวรับรอง หลวงปู่เกษม เขมโก ว่า แค่ยกถาดบรรจุพระเครื่อง ผ่านหน้าหลวงปู่เกษม พระในถาดก็ศักดิ์สิทธิ์แล้ว เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องมานั่งปรกนาน ๆ

พูดถึงการใช้คาถากำกับการอธิษฐานพระนั้น หลวงปู่สี วัดสะแก นับว่าเป็นผู้ที่มีความสามารถพิเศษในการตรวจเช็คว่าพระเครื่องนั้น ๆ ครูบาอาจารย์ผู้อธิษฐาน ใช้คาถาใดกำกับการอธิษฐาน

หลวงน้าสายหยุด เล่าให้ฟังว่า เวลาลูกศิษย์หลวงปู่สีนำพระเครื่องครูบาอาจารย์ท่านอื่นมาให้หลวงปู่สีพิจารณา ท่านนำมากำดูแล้ว ไม่นานท่านก็จะสามารถบอกได้ว่า ครูบาอาจารย์ท่านนั้น ใช้คาถาใดกำกับ ...แต่และแล้ว หลวงปู่สีก็มาสะดุดกับวัตถุมงคลของ พ่อท่านคล้าย ที่อยู่ทางใต้ หลวงปู่สีเอาพระของท่านพ่อคล้ายมากำอยู่หลายวัน ก็ยังไม่อาจทราบได้ ท่านรู้สึกแปลกใจมากและยังไม่สามารถพบคำตอบได้

จนกระทั่งวันหนึ่ง ท่านก็ได้คำตอบที่คลายความสงสัย นั่นก็คือ พระของพ่อท่านคล้ายนั้น มิได้ศักดิ์สิทธิ์เพราะคาถาใด ๆ เลย หากแต่ศักดิ์สิทธิ์เพราะท่านพูดว่าขอให้ศักดิ์สิทธิ์ เพียงเท่านั้นเอง โดยมิต้องใช้คาถาใด ๆ เลย ...สมแล้วที่ผู้คนพากันยกย่องท่านว่า "พ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ์"

สำหรับหลวงปู่ดู่ ดูเหมือนท่านจะมุ่งที่พลังสมาธิจิตเป็นสำคัญ เรียกว่ายังจิตของผู้เสกให้เข้าถึงฌานอันละเอียดก่อน แล้วจึงค่อยอธิษฐาน อย่างไรก็ดี หลวงปู่ท่านก็กล่าวยกย่องว่า

"ทุก ๆ คาถา ไม่ว่า ๗ ตำนาน ๑๒ ตำนาน ล้วนแต่ดี ๆ ทั้งนั้น สามารถนำมาใช้ได้ทุก ๆ บททีเดียว"

 

เหมือนผมเลยครับ อยากดีให้หายอยากเหมือนที่ท่านพูดไว้จริงๆครับ