เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

อยู่ครับ แต่คนที่เกี่ยวข้องเรื่องนั้น ตาย ไปหลายคนครับ ฉิบหายขายร้านไปก็มี เมียมันป่วยจะตาย ( คนร่วมมือกัน ) นอนโรงพยาบาล โทษน่ะครับ หลวงปู่ยังไปเยี่ยม ชวนผมไป แต่ผมไม่ไป ( ผมยังเป็นปุถุชน ผมบอกหลวงปู่แบบนั้น ว่าทำใจไม่ได้แบบหลวงปู่ ท่านยังบอกผมเลยว่า ขันติๆ ...แหะๆ )

แล้วก็ตาย (ห่า ) จริงๆ ตั้งแต่ตอนที่หลวงปู่ยังอยู่ ผมเรียนหลวงปู่ว่า

ถ้าหลวงปู่ไม่อยู่ที่นี่ ผมไม่มาเหยียบแถวนี้อีกน่ะครับ ( แต่ถ้าหลวงปู่ยังอยู่ พกปืนสองกระบอกก็มาครับ...แหะๆ ตอนนั้นมันหนุ่มอยู่...แหะๆ )

พวกผมเคยมีความพยายามจะย้ายหลวงปู่มาที่วัดใน กทม หรือ สระบุรี ผมไปสำรวจวัดเอง เกือบสำเร็จน่ะครับ ท่าท่างท่านก็จะเอาด้วย เตรียมสิบล้อจะไปขนของกันแล้ว แต่พวกนั้นพอเห็นหลวงปู่จะไปแน่ก็เงียบๆปากลง เพราะถ้าหลวงปู่ไม่อยู่จะหมดเส้นทางหากินลง จนมาพิพาทเรื่องที่ พวกผมเอาโฉนดมาได้ หลวงปู่ท่านพอใจที่เป็นเจ้าบ้านเอง เป็นวัด มีโฉนด และ ยืดเยื้อ มาจนท่าน ล่ะสังขารครับ

เป็น สี่ ห้า ปีที่ผมเหนื่อยมากที่สุดในชีวิต มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย ไม่รู้จะเล่าอะไรก่อนดี เจอมารมากมาย มากจริงๆ ล้อมตัวท่านไปหมด ไม่รู้ท่านอยู่ได้อย่างไร สี่สิบกว่าปี แต่ก็เจอ เทวดา เดินดินมากมายเหมือนกัน ที่มากราบไหว้ หลวงปู่ ที่มาสร้างวัด บางคนเป็นเพื่อนตายกันมาจนบัดนี้ครับ และที่สำคัญ มาเจอ พระแบบหลวงปู่ ที่ผมกราบไหว้สนิทใจ ติดดินได้ เรียกเป็นอาจารย์เต็มปาก องค์แรก และมีแค่องค์เดียวที่เป็นแบบนี้ ชีวิตผมคุ้มมากครับ ผมเดินทางในชีวิตที่มีเป้าหมายขึ้น ในตอนนั้น รู้ผิด รู้ถูกขึ้น ชีวิตก็มีแต่ขาขึ้นมาตลอด

และเจอแบบนี้อีก ถึงให้เป็นดงโจร ก็ไปอีกครับ ให้พกปืนสามกระบอก ก็ไปครับ...แหะๆ

 

การทำงานของกฎแห่งกรรม ย่อมยุติธรรมเสมอครับ
กรรมแม้ทำไว้เพียงน้อยนิด ก็ยังต้องรับโทษครับ ไม่มีเว้น
ไม่ว่าจะเป็นใคร..ก็ตาม ...สาธุ

 

เกี่ยวกับเรื่องตำรวจ ที่มาที่ไป ของเรื่องดังกล่าวมาจาก ว่าหลวง
ปู่บุญศรี ท่านเจ็บป่วยบ่อย ชาวบ้านที่ีดี น้ำใจประเสริฐก็มี เมื่อเกิดหลวงปู่เจ็บป่วย ประสาชาวบ้าน ก็ไม่มีเงิน ไม่มีสตางค์ ก็จะโทรศัพท์มบอก หรือรอคอย จนกว่าท่านพี เสาวภา หรือ พวกกรุงเทพฯ ขึ้นไปทีวัดจึงจะกล้านำหลวงปู่ไปโรงพยาบาล ทางโรงพยาบาลก็ไม่รู้ว่ารักษาแล้วจะได้เงินหรือเปล่า ข้าพเจ้าก็เลยขอทุน ท่านพี เสาวภา ไป ๒๐,๐๐๐ บาท ไปเช่าเหรียญกาญจาภิเษก และเหรียญ เสด็จประพาสยุโรป ครบ ๑๐๐ ปี ของสมเด็จพระปิยะมหาราช รัชกาลที่ ๕ จากนั้นนำโค๊ต แพโบสถ์น้ำ และโค๊ต ยันต์ปลายศิลป์ ประทับที่เหรียญ ขออนุญาต หลวงปู่บุญศรี ในการจัดสร้าง และท่านได้เมตตาอนุญาต เมตตาปลุกเสกให้อย่างดี เรียกชื่อ พระรุ่นนี้ว่า "รุ่นสารวัตรสร้าง"โดยมีเจตนาดังนี้
๑.เพื่อให้ศิษย์ที่ศรัทธา และเพื่อนฝูง สมัครพรรคพวกของข้าพเจ้าที่เป็นผู้พิพากษาก็ดี ตำรวจก็ดี อัยการก็ดี ทหารก็ดี เช่าบูชา (เมื่อปี ๒๕๔๐ หรือ ๒๕๔๑ ในราคา ๑๐๐ บาท หรือเป็นที่ระลึกให้กับผู้ืำทำบุญ เพราะบางรายก็ให้มาโดยศรัทธา ) นำรายได้เป็นค่ารักษาพยาบาลเมื่อหลวงปู่บุญศรี ฯ เจ็บป่วยเพื่อเป็นหลักประกันว่ามีค่ารักษาพยาบาลแน่นอนชาวบ้านหรือโรงพยาบาล มีหลักประกัน
๒.เพื่อเป็นค่าอาหาร โดยจ้างชาวบ้านทำอาหารมาถวาย หลวงปู่เป็นรายเดือน จ่ายเป็นรายเดือน หลวงปูบุญศรี ฯ อยากฉันอะไร ให้่ชาวบ้านทำมาตามนั้น
๓.จ้่างตำรวจให้มาตรวจตราที่วัด เดือนละ ๑,๕๐๐ บาท มีสมุดลงชื่อตำรวจที่มาตรวจ
การเปิดบัญชี ข้าพเจ้าเป็นผู้เปิดบัญชีในชื่อข้าพเจ้าเอง นำเข้าฝากเอง และเบิกจ่ายเอง เพื่อจะได้ไม่มีปัญหา ทำอย่่างนี้อยู่หลายปีทีเดียว จนกระทั่งหลวงปู่ละสังขาร มีเงินเหลือในบัญชีประมาณ ๑๐๐,๐๐๐ บาทเศษ ก็ตั้งใจว่าจะเลิกทำบุญแล้ว จะไม่ขอทำบุญอีก จนกว่าจะพบพระที่ดีเท่าหรือดีกว่าหลวงปู่บุญศรี ฯ ก็พอดีกลับลูกศิษย์ของหลวงปู่บุญศรี ฯ ท่านหนึ่งจำไม่ได้แล้ว ทำงานอยู่ธนาคารกรุงเทพ ฯ ต้องถามท่านพี เสาวภา จำไมไ่ด้แล้ว บอกให้ข้าพเจ้าไปช่วยเหลือ พระธุดงค์องค์หนึ่งเป็นศิษย์หลวงปู่สด บวชมาแต่เป็นเณร หลังจากหลวงพ่อสด ละสังขวร ท่านก็เข้าป่ามาโดยตลอด จนกระทั่งท่านตาบอด ไม่สามารถอยู่อาศัยในป่าได้ ชาวบ้าน

 

ฮั่น แน่ ท่าน อ.ช้าง....... กระผมกำลัง อินเลยครับ
โปรดเมตตากระผมด่วนเลยครับ อยากฟังตอนต่อไป ครับ นะ นะ
แล้ว ก็ โปรด เล่า เรื่อง ของหลวงพ่อ กอไผ่ ต่อด้วยนะครับ

 

รายการที่6 1320

 

๒.พระผงรูปเหมือน ฝัง ตะกรุดสาริกา ๘๙๙

 

สุดยอดครับพี่ โมทนาบุญนี้ด้วยครับ แต่ชาวบ้านลักษณะแบบนี้เดี๋ยวนี้ก็มีเยอะมากหากินกับพระ เคยได้ยินเกี่ยวกับหลวงพ่อเกษม เขมโกก็ประมาณนี้

 

เล่าให้จบ ด้วยจ้า อย่าค้าง เดี๋ยวมาเหนื่อย พี เสาวภาอีก บางเรื่องไม่อยากเล่า มันแก่แล้ว ...แหะๆ แก่แล้วแแก่เลย...เหอๆๆ

 

น่าเสียดาย...แหะๆ เบื่อแล้วเอามาฝากผมก็ได้ครับ...อิอิ

 

ขอเป็น หก กระบอก แล้วมีผมอีกคนได้ไหมครับ

 

พระรุ่นสารวัตรสร้าง

เกี่ยวกับเรื่องตำรวจ ที่มาที่ไป ของเรื่องดังกล่าวมาจาก ว่าหลวงปู่บุญศรี ท่านเจ็บป่วยบ่อย ชาวบ้านที่ดี น้ำใจประเสริฐก็มี เมื่อเกิดหลวงปู่เจ็บป่วย ประสาชาวบ้าน ก็ไม่มีเงิน ไม่มีสตางค์ ก็จะโทรศัพท์มบอก หรือรอคอย จนกว่าท่านพี เสาวภา หรือ พวกกรุงเทพฯ ขึ้นไปทีวัดจึงจะกล้านำหลวงปู่ไปโรงพยาบาล ทางโรงพยาบาลก็ไม่รู้ว่ารักษาแล้วจะได้เงินหรือเปล่า ข้าพเจ้าก็เลยขอทุน ท่านพี เสาวภา ไป ๒๐,๐๐๐ บาท ไปเช่าเหรียญกาญจนาภิเษก ๑,๐๐๐ เหรียญ และเหรียญ เสด็จประพาสยุโรป ครบ ๑๐๐ ปี ของสมเด็จพระปิยะมหาราช รัชกาลที่ ๕ จำนวน ๑,๐๐๐ เหรียญ จากนั้นนำโค๊ต แพโบสถ์น้ำ และโค๊ต ยันต์ปลายศิลป์ ประทับที่เหรียญ ขออนุญาต หลวงปู่บุญศรี ในการจัดสร้าง และท่านได้เมตตาอนุญาต เมตตาปลุกเสกให้อย่างดี เรียกชื่อ พระรุ่นนี้ว่า "รุ่นสารวัตรสร้าง"โดยมีเจตนาดังนี้
๑.เพื่อให้ศิษย์ที่ศรัทธา และเพื่อนฝูง สมัครพรรคพวกของข้าพเจ้าที่เป็นผู้พิพากษาก็ดี ตำรวจก็ดี อัยการก็ดี ทหารก็ดี เช่าบูชา (เมื่อปี ๒๕๔๐ หรือ ๒๕๔๑ ในราคา ๑๐๐ บาท หรือเป็นที่ระลึกให้กับผู้ทำบุญ เพราะบางรายก็ให้มาโดยศรัทธา ) นำรายได้เป็นค่ารักษาพยาบาลเมื่อหลวงปู่บุญศรี ฯ เจ็บป่วยเพื่อเป็นหลักประกันว่ามีค่ารักษาพยาบาลแน่นอนชาวบ้านหรือโรงพยาบาล มีหลักประกัน
๒.เพื่อเป็นค่าอาหาร โดยจ้างชาวบ้านทำอาหารมาถวาย หลวงปู่เป็นรายเดือน จ่ายเป็นรายเดือน หลวงปูบุญศรี ฯ อยากฉันอะไร ให้ชาวบ้านทำมาตามนั้น
๓.จ้างตำรวจให้มาตรวจตราที่วัด เดือนละ ๑,๕๐๐ บาท มีสมุดลงชื่อตำรวจที่มาตรวจ
การเปิดบัญชี ข้าพเจ้าเป็นผู้เปิดบัญชีในชื่อข้าพเจ้าเอง นำเข้าฝากเอง และเบิกจ่ายเอง เพื่อจะได้ไม่มีปัญหา ทำอย่างนี้อยู่หลายปีทีเดียว จนกระทั่งหลวงปู่ละสังขาร มีเงินเหลือในบัญชีประมาณ ๑๐๐,๐๐๐ บาทเศษ ก็ตั้งใจว่าจะเลิกทำบุญแล้ว จะไม่ขอทำบุญอีก จนกว่าจะพบพระที่ดีเท่าหรือดีกว่าหลวงปู่บุญศรี ฯ ก็พอดีกลับลูกศิษย์ของหลวงปู่บุญศรี ฯ ท่านหนึ่งจำไม่ได้แล้ว ทำงานอยู่ธนาคารกรุงเทพ ฯ ต้องถามท่านพี เสาวภา จำไม่ได้แล้ว บอกให้ข้าพเจ้าไปช่วยเหลือ พระธุดงค์องค์หนึ่งเป็นศิษย์หลวงปู่สด บวชมาแต่เป็นเณร หลังจากหลวงพ่อสด ละสังขวร ท่านก็เข้าป่ามาโดยตลอด จนกระทั่งท่านตาบอด ไม่สามารถอยู่อาศัยในป่าได้ ชาวบ้านแถวโคกสำโรง สองคนผัวเมีย มีที่ดินอยู่ประมาณ ๑๐๐ กว่าไร่ ไม่มีบุตร ไม่มีทายาท ได้ถวายที่ดินให้กับ พระตาบอด ๑๐ กว่าไร่ แต่ท่านตาบอดและอยู่องค์เดียวกลางไร่อ้อยร้าง ชาวบ้านแถวนั้นล้วนยากจน จึงได้นำไม้เก่า ๆ จากลังใส่อุปกรณ์ มาทำเป็นฝาผนัง และนำสังกะสีมาทำหลังคา กว้างประมาณ ๓ เมตร ยาวประมาณ ๔ เมตร มีเชือกผูกว่าทางไหน ไปห้องน้ำ ทางไปไหน ไปที่ใด ท่านก็คลำเชือกไปข้าพเจ้าเห็นครั้งแรก รู้สึกสลดใจ สงสาร น่าสังเวช นี่นะหรือ พระธุดงค์ ท่านทำเวรทำกรรมอะไรของท่านไว้ จึงต้องมารับเคราะห์กรรมเช่นนี้ ไอ้ที่ตั้งใจไว้ว่า จะไม่ทำบุญที่ไหน อีกแล้ว เบื่อแล้ว พอมาเจออย่างนี้ ก็เริ่มใหม่ พระที่ดี ๆ อย่างนี้ จะมาลำบากเช่นนี้ ไม่ได้ เริ่มเดินเครื่อง อันดับแรกหาทุนสร้างกุฎิ อันดับ ๒ หาทุนสร้างศาลาการเปรียญ อันดับ ๓ เนื่องจากท่านเป็นพระธุดงค์ อยู่ในป่าตลอด ๕๐ ปี พอถึงเวลาปริวาสกรรมจะมีพระป่ามาจำนวนมาก มากจริง ๆ ๑๐๐ กว่ารูป มาปักกลด ในป่าอ้อยร้าง ที่ตรงไหน ว่างก็ปักกลดเอา ที่นี้เมื่อเกิดเจ็บป่วยจะต้องเดินทางไปโรงพยาบาล สำนักสงฆ์แห่งนี้ อยู่ห่างไกลจากโรงพยาบาล ประมาณ ๔๐ กม. น่าจะเป็น โรงพยาบาลบ้านหมี่ พระธุดงค์ต้องลำบากในการเดินทาง หลวงพ่อพระตาบอดองค์นี้ จึงได้กล่าวกับข้าพเจ้าว่า อยากได้รถตู้เพื่อเป็นพาหนะ ในการนำพระธุดงค์ ไปโรงพยาบาล ข้าพเจ้าก็เลยนำเงินทั้งหมดที่อยู่ในบัญชีที่ได้จากการให้เช่าพระ “รุ่นสารวัตรสร้าง” ประมาณ ๑๐๐,๐๐๐ บาทเศษ รวบกับพรรคพวกจำชื่อไม่ได้แล้ว อยู่แถวสมุทรปราการ เป็นเถ้าแก่ ให้มาอีก ๑๐๐,๐๐๐ บาทเศษ มอบให้ทั้งหมดเพื่อใช้เป็นทุนในการไปซื้อรถตู้ ปัจจุบันนี้ รถคันนี้ยังอยู่ ยังใช้เป็นพาหนะในการรับส่งพระไปโรงพยาบาล ข้างรถหลวงพ่อเมตตา เขียนชื่อข้าพเจ้าเอาไว้ข้างรถ สำนักสงฆ์แห่งนี้ นับแต่ ๒ ผัวเมียถวายที่ดิน เมื่อปี ๒๕๔๔ หรือ ๔๕ ใช้เวลา ๕ ปี ขอก่อตั้งเป็นวัดแล้ว โดยใช้ชื่อ ๒ ผัวเมียตั้งเป็นชื่อวัด “ วัดใหม่สันติธรรม” อยู่ห่างจาก อำเภอโคกสำโรงไปประมาณ ๑๐ กม.วัดตั้งอยู่ กม.ที่ ๑๙๙ หลวงพ่อองค์นี้ชื่อว่า “หลวงพ่อเสงี่ยม โอภาสี” ถึงแม้ตาท่านบอด มองไม่เห็นแต่รู้ทุกอย่าง มีโอกาสก็ลองไปกราบไหว้ ยังมีชีวิตอยู่ อายุน่าจะประมาณ ๘๐ปี ใครก็ตามได้ทำบุญและเช่าพระรุ่น “สารวัตรสร้าง” ก็จะได้อานิสงค์ตามที่ได้บรรยายเอาไว้ พระรุ่นนี้ ข้าพเจ้าเห็นว่า น้องโจ หรือน้องสามารถ หรือ JLB มีจิตใจเป็นบุญกุศล จึงได้มอบให้ไว้เป็นที่ระลึก ข้าพเจ้าไม่เก่งเรื่องคอมพิวเตอร์ อยากให้น้องโจ ถ่ายภาพมาลงให้เพื่อน ๆ ดู เพื่อว่าไปเจอที่ไหน ก็จะได้รู้ ว่าที่มาที่ไป เป็นอย่างไร รุ่นนี้สร้างหลังจากรุ่น แพโบสถ์น้ำ เพราะรุ่นแพโบสถ์น้ำ หลังจากสร้างได้ ๓ เดือน ก็หมด รุ่นนี้มีเพียง ๒,๐๐๐ องค์ กับเศษอีกประมาณ ๒๐๐ องค์ หลวงปู่บุญศรี ปลุกเสกให้เป็นอย่างดี ด้วยเจตนาที่ดี ไปเจอที่ไหนเก็บเอาไว้ได้เลย

 

โมทนา บุญ กับ ท่าน อ.ช้าง ท่าน อ.พี ท่าน อ.โกศล และคณะของทุกๆท่าน ย้อนหลังในทุกบุญที่เคยทำมาตั้งแต่อดีตชาติ จนมาถึงปัจจุบันชาติเลยนะขอรับ
สาธุ สาธุ สาธุ
แล้วขอปูเสื่อนอนรอตอนต่อไปครับ ทั้งจากท่าน อ.ช้าง และ ท่าน อพี ด้วยครับ

 

เสด็จพ่อ ร.๕ รุ่น สารวัตร สร้าง

รุ่นนี้ปลุกเสกอย่างดีน่ะครับ หลวงปู่ท่านแถมมาให้หลายอย่าง

 

พูดถึง โจ(โฉ) ๆ ก็มาครับพี่ช้าง อิอิ
เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมได้รับเหรียญรุ่นนี้มาจาก ผู้ใหญ่ใจดี ท่านนึง กำลังคิดว่าจะ ถ่ายภามาลงให้ชมกัน
โดยผมตั้งใจว่า จะโพสต์เหรียญของ พระมหากษัตริย์ รัชกาลที่ 5 ในวันที่ 23 ตุลาคม ที่ผ่านมา แต่ยุ่งๆ เรื่องกั้นทำนบบ้านตัวเอง จึงไม่ได้โพสต์

อ่านมาถึง โพสต์ของพี่ช้าง จึงต้องรีบไปหาภาพที่เคยถ่ายไว้มาลงให้ชม

มี 3 เหรียญนะครับ ทั้ง ในหลวงรัชกาลที่ 9 และ พระมาหากษัตริย์ รัชกาลที่ 5 ทั้งเหรียญ 5 และ เหรียญ 1 บาท

 

เคยไปกราบหลวงปู่เสงี่ยม เมื่อประมาณ2-3 ปีที่แล้วครับพี่ช้าง
ได้ทำบุญถวายปัจจัยด้วย ท่านเป็นพระที่กราบได้สนิทใจองค์หนึ่งครับ
โมทนาบุญกับพี่ช้างด้วยครับ ที่ได้ร่วมบุญถวายรถให้ท่านสะดวกในการเดินทาง สาธุ

 

คุณโจ นี่มีของดีเพียบ หุ หุ

 

เซียนแถว ลพบุรี มาเปิดเผยตัวแล้ว อิอิ

 

แหะๆ......................

 

โคกสำโรงนี้อยู่แถวไหนหรอครับพี่

อยากสอบถามเส้นทางไว้สักหน่อย หากมีวาสนาพอจะได้ไปกราบท่านบ้างครับ

ขอบคุณครับ

 

ถ้าคุณก้องเดินทางจากอ.พระพุทธบาท ไปยังอ.เมือง ลพบุรี ถึงวงเวียนแรก (วงเวียนพระนารายณ์) ให้อ้อมวงเวียนไปทางขวา เข้าเส้นที่ไปวัดพระบาทน้ำพุ วิ่งไปเรื่อยๆ ครับ เส้นนี้จะเป็นค่ายทหารซะเป็นส่วนใหญ่ ดูตามป้ายบอกทางไปอ.โคกสำโรง แล้วตามที่พี่ช้างบอกไว้ล่ะครับ ถามทางจากคนที่อ.โคกสำโรงก็ได้ครับ คุณก้อง

บนเส้นทางเดียวกัน ตั้งแต่วงเวียนพระนารายณ์ถึงโคกสำโรง มีพระอริยสงฆ์ให้กราบอีก 2 องค์ องค์แรกคือหลวงปู่เรือง อาภัสโร และ อีกองค์หลวงปู่ฟัก ภัทธจารี วัดเขาวงพระจันทร์ ลองแกะรอยดูนะครับ (หลวงปู่ฟัก ได้ข่าวว่าท่านอาพาธ ไม่แน่ใจว่าท่านกลับไปวัดหรือยังนะครับ)