เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

สมควรแก่ ศิษย์ หลวงพ่อ ทรง และ พระนักธรรมจริงๆ

มีรางวัลให้น่ะครับ

 

สาธุครับพี่พี ได้วันนี้ เพราะ พ่อ แม่ หลวงพ่อทรง ครูบาอาจารย์ทั้งหมดจริงๆครับ

คอแขวนพระนักธรรม กระเป๋าใส่สีผึ้งหลวงปู่บุญศรี ปากว่าคาถาตาพระอินทร์ สามอย่างนี้ใช้ด้วยกัน รับรองผล ใช้มา 7 ภาคการศึกษา ไม่มีคำว่าผิดหวัง ไม่ได้ผล ครับ

ปล.อาจารย์ที่ปรึกษาเคยถามผมครั้งนึง ว่า ...เทอ เล่นของหรือเปล่า ....(ผมฮาน้ำตาไหล บอกในใจตรงๆว่า 555)

 

กราบหลวงพ่อทรงครับ

ดีใจด้วยตั้น
กับรางวัลของชีวิต
แต่มันแค่เริ่มต้นของชีวิตนะ
หนทางยังอีกไกล
น้องเอ๊ย.....

 

อาจารย์ของแม่ "ต่อไปนี้ไม่ต้องมา ดูแลแม่ ไปดูแลอาจารย์ของแม่" ​

 

แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีน่ะ ....อาจารย์

 

ถ้าอาจาร์เข้าใจแบบนั้น

ผมเล่นของมาตั้งแต่ชั้นประถมครับ....เหอๆ ตอนเรียนปริญญา น่ะ เพียบ...คริๆ

ดีว่าผมไม่ได้ ชอบ สักเท่านั้น ถ้าชอบ ที่ว่างจะเหลือแค่ลูกตา...เหอๆ

เคยอ่านพวกนักโทษ ติดคุก แม้แต่ไข่ก็ยังสัก ที่เล็บก็ลงของ คงเหลือแต่ลูกตาจริงๆน่ะแหละ

 

มีคนท่านปรามาสว่า พระอะไรใส่แล้วเรียนเก่งว่ะ....เหอๆๆ

อีกหน่อยนายกประเทศสารขัณฑ์ ก็ห้อยพระนักธรรมมาตั้งแต่ยังเด็ก

ของที่ใส่แล้วเรียนดี ยังมีอีกชนิดที่หายาก คือ ตะกรุด อ้อป่อง ไม่แน่ใจชื่อ นานไปมันลืม ผมหาแท้ๆมา หลายสิบพ.ศ. แล้วยังไม่เจอตัว

เป็นตะกรุด และ คาถาที่พวก หมอรำ ใช้ จะทำให้ ครูขึ้น จดจำแม่เพลงได้ มากและ แม่น เป็นที่นับถือ ทั่วไป ของเขาดีและครูแรงจริง

แนวเดียวกับพระนักธรรม ที่จะ ทำให้ครูขึ้น เรียนพระธรรม พระบาลี ได้ดี สอบมหาเปรียญได้ ซึ่งยากมาก สวดพระปาติโมกข์ได้คล่องปรื๋ย มีท่านผู้มีบุญอยู่ สองสามท่าน ที่เข้ามาอ่านกระทู้เหรียญบินนี้ ท่องพระปาติโมกข์ได้ คล่องแคล่ว คนธรรมดา อย่าไปหวัง สัก ๓ หน้า ๕ หน้าก็จอดสนิท

ที่วัดหน้าต่างใน มีพระหลวงพ่อ ชาวฟิลิปปินโนแท้ ท่านเบื่อ ใน ลาภ ยศ ความวุ่นวาย ท่านแอบมาบวชใช้ชีวิตเงียบๆ สามารถท่องพระ ปาติโมกข์ ได้ คล่อง ลงพระอุโบสถ ทุก กึ่งเดือนท่านจะเป็น คนขานพระปาติโมกข์ พระไทยนั่งฟังกัน หลายวัดมารวมกัน เพราะหาคนสวดพระปาติโมกข์ยาก

ก่อนท่าน ล่ะสังขาร ท่านบอกวันตายเสร็จ

ของดีในพระพุทธศาสนามีมาก ซ่อนเร้นกาย อยู่เงียบๆ แบบหลวงตาเล็ก ไม่สุงสิงใคร มีสติทุกลมหายใจ มีปัญญาดีเลิศกว่าคนธรรมดา พอล่ะสังขารก็ไปเงียบๆ สังเกตุพฤติกรรม ทุกอย่างก้าว ทำแต่ความดี สมถะ ไม่เบียดเบียนสุงสิงกับใคร

ดีใจได้ พวกเรา พี่น้อง มาเกิดไม่ผิด ดินแดน และ ผิดศาสนา บุญเก่าที่ทำมาน่ะครับ ไม่งั้น โน่น ไปเกิดกลางป่า อาฟริกา หรือ บอร์เนียว หรือ ที่ที่ มี มิจฉาทิฐิ ฆ่าฟันกันตลอด

กราบ ๆ ๆ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ล้านๆกราบครับ

 

ไปเขียนไว้ กระทู้ อื่น ก็อบมายืนยันความดีและ เทิดทูน ของหลวงพ่อคูณ

Quote:
Originally Posted by ปปปปป View Post
หลวงพ่อท่านเมตตาพี่พี มากนะครับ แถมให้เยอะเลย ^^

ไม่ได้แถมแค่นี้ หลวงพ่อ คูณ มี อนาตังคญาณแจ่มใสมาก และ ของจริง ท่านบอกอะไร หลายครั้ง มาก และ ไม่มีพลาด นอนมาไม่ต้องลุ้น

คนไปขอหวยท่านเพียบ แต่ท่านใบ้ให้กัน ก็ตามวาระ แต่ถ้าไปเงียบๆและ มีลาภ ตรงๆไม่ต้องกลับ ไม่ต้องตีความ และ การทำมาหากิน การเดินทาง ถ้าท่านทักบอก เตรียมตัวทำตามไว้ได้ ไม่มีทางพลาด

ที่จริงท่านมีของดี หลายอย่าง อย่างแรกเลยคือ น้ำมนต์ คนทั่วไปไม่ทราบ จะไปของนั้น ขอนี่ เครื่องรางของขลังเพราะขายได้ แต่ที่สุดๆคือน้ำมนต์ ท่านจะทำให้เป็นถัง และ พอคนเริ่มมาก ท่านทำเป็นบ่อซีเมนท์ไว้ ใครไปตักอาบได้ ผมไปที่วัด หลังจากกราบท่านเสร็จ ผ้าขาวม้า อาบน้ำมนต์ในบ่อ บ่อนี้ ตอนหลังคนมากจริงๆ เขาทุบบ่อทิ้งไป ท่านคงทำไม่ไหว

อีกอันคือ ก้นบุหรี่ ขี้โย ดีกว่าพระเครื่องซ่ะอีก ครบเครื่อง ศิษย์ รุ่นเก่าห้อยก้นขี้โยเลี่ยมทอง ห้าอัน เห็นกับตามาแล้ว

และ ท่านเป็นอาจารย์ตะกรุดน่ะครับ หลวงพ่อคูณต้องตะกรุด ท่านจารตะกรุด สร้างวัด และ ผมถามท่านว่า ที่หลวงพ่อมั่นใจจริงๆคืออะไร ท่านบอกว่าตะกรุดทองคำท้องแขนนี่แหละ ยุคนั้นท่าน ลงเอง เสกทุกวันจนมั่นใจ เสกถึงสามเดือนยังมี วนกันไป คนม้วนตะกรุด คือ หลวงพี่ นุช ( มาบวชทีหลัง ตอนหลังหายหน้าไป )

ยุคสมัยอยู่วัดในโคราช (ผมยังไปไม่ทัน ) ท่านตอกให้คนล่ะดอกเท่านั้นพอ แต่พอย้ายกลับมาวัดบ้านไร่ใหม่ๆ ( ยุคที่ผมเริ่มไปหา กูฏิยังหลังไม้อันเดิม) ใครจะตอกเกินท่านไม่ว่าอะไร เพราะจะเอาเงินไปสร้างวัด ตอกเกิน ๙ ดอกก็มี ตอกฝังที่คอก็มีน่ะครับ ตอก ๑๖ ดอกก็มี รูเดียวฝังสองดอกครับ

ใช้ของหลวงพ่อคูณต้องตะกรุดครับ ย้ำต้องตะกรุดครับ เป็นของที่ท่านมั่นใจที่สุด เรียกว่าทำกับมือ ผมได้ยินท่าน ยืนยันเอง ว่าตะกรุดเด้อๆ ๆ

พวกพระเครื่อง พระกริ่ง และ เหรียญมาทีหลัง หลังจากความเจริญเข้ามา ท่านจารไม่ไหว และ ควาามต้องการหลายหลายขึ้น ให้ทันกับคนที่แห่กันมา ทำเหรียญมา กี่หมื่นก็ตาม เสกทีเดียว เอาออกแจกถึงทันคน มานั่งจารตะกรุดไม่ทันครับ ขนาดนั้นยังมีของมาขอท่านเสกทุกวัน กองกันเต็มศาลา เรียกว่าเสกรายวันล่ะครับ แล้วเอาออกจำหน่าย ของใครของมัน วัดใครวัดมัน ท่านเมตตาหมด

พวกตะกรุด ผ้ายันต์ ผ้ารอยเท้า ขนาดตอนนั้นมีพระ หลวงพ่อทอง ลูกศิษย์ท่านช่วยกันจาร ก็ไม่ทัน คนมาวันล่ะเป็นหมื่นๆคน

กราบ ๆ ๆ หลวงพ่อคูณครับ

 

ควรเป็นตุ๊กตาที่ทำจากปูน เรซิ่น โลหะ หรืออะไรจึงจะเหมาะกับความชอบความถนัดหรือธาตุของหลวงพ่อแม้นท่านครับพี่

 

เอาที่เราสดวกครับ

แต่ถ้าถามผมต้องแกะจากไม้ครับ

 

คุณพ่อผมตอนยังมีชีวิตอยู่
เมื่อ 28 ปีก่อนขับบีเอ็มรุ่นเก่ามาก ทั้งตัวมีเหรียญหลวงพ่อคูณรุ่นแรกเหรียญเดียว ชนเสาไฟฟ้าหักครึ่งท่อนที่หลังสวนสวนลุม รถยุบจนไม่คุ้มที่จะซ่อม
ชนเสร็จ คุณพ่อผมใช้เวลามุดออกมาจากรถนานมาก (น่าจะมีคนเห็นเหตุการณ์มาช่วยงัดรถ) พอออกมาได้ คุณพ่อผมเดินวนรอบรถ แต่ไม่มีแผล ไม่เป็นอะไรเลย
จากนั้นหลวงพ่อคูณ ไม่เคยห่างออกจากคอท่าน จนท่านเสีย น้องชายผมใกล้บ้านพ่อมากกว่าจิ๊กเหรียญนั้นไปเรียบร้อย
ประสบการณ์ทางแคล้วคลาดชัดเจนมากครับ
กราบกราบกราบกราบกราบ หลวงพ่อคูณ
เวลาผมกราบพระสงฆ์ตัวเป็น ๆ ใช้กราบห้าครั้งได้ไหมครับพี่

 

ปกติ เขาทำกัน สาม ครับ

การไหว้ห้าครั้งมาจาก การเมตตาสอน ของท่าน สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ( เจริญ ) วัดเทพศิรินทร์ พระอาจารย์ของท่านเจ้าคุณ นรฯ


ไหว้ 5 ครั้ง

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถระ)

วัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร ต.วัดเทพศิรินทร์ อ.ป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพฯ

คัดลอกจาก www.konmeungbua./saha/Lungpu_armpan/Lungpu_armpan.html



ในวันหนึ่งกับคืนหนึ่ง ไม่ว่าเวลาไร ตามแต่เหมาะต้องไหว้ให้ได้ 5 ครั้งเป็นอย่างน้อย ในคราวเดียวนั้น ถ้ามีดอกไม้ธูปเทียนก็บูชา ถ้าไม่มีก็มือ 10 นิ้วและปากกับใจ ควรไหว้จนตลอดชีวิต คือ

ครั้งที่ 1 พึงนั่งกระโหย่งเท้าประณมมือว่า

นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส ฯ 3 หน แล้วว่าพระพุทธคุณ คือ

อิติปิโส ภควา อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน สุคโต โลกวิทู อนุตฺตโร ปุริสทมฺมสารถิ สตฺถา เทวมนุสฺสานํ พุทฺโธ ภควาติ ฯ

หยุดระลึกถึงพระปัญญาคุณทรงรู้ดีรู้ชอบสิ้นเชิง พระบริสุทธิคุณทรงละความเศร้าหมองได้หมด พระกรุณาคุณทรงสงสารผู้อื่นและสั่งสอนให้ปฏิบัติตามของพระพุทธเจ้า จนเห็นชัดแล้วกราบลงหน 1 ฯ

ครั้งที่ 2 ว่าพระธรรมคุณ คือ

สฺวากฺขาโต ภควตา ธมฺโน สนฺทิฆฐิโก อกาลิโก เอหิปสฺสิโก โอปนยิโก ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญญูหีติ ฯ

หยุดระลึกถึงคุณพระธรรมที่รักษาผู้ปฏิบัติตามไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว จนเห็นชัดแล้วกราบลงหน 1 ฯ

ครั้งที่ 3 ว่าพระสังฆคุณ คือ

สุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ อุชุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ ญายปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ สามีจิปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ ยทิทํ จตฺตาริ ปุริสยุคานิ อฏฐปุริสปุคฺคลา เอส ภควโต สาวกสงฺโฆ อาหุเนยฺโย ปาหุเนยฺโยทกฺขิเนยฺโย อญฺชลิกรณีโย อนุตฺตรํ ปุญฺญกฺเขตฺตํ โลกสฺสาติฯ

หยุดระลึกถึงคุณ คือ ความปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง ปฏิบัติถูก ปฏิบัติชอบ ของพระอริยสงฆ์ จนเห็นชัดแล้วกราบลงหน 1 ฯ

นั่งพับเพียบประณมมือตั้งใจถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะไม่ถือสิ่งอื่นยิ่งกว่าจนตลอดชีวิต ว่าสรณคมน์ คือ

พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ

ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ

สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

ทุติยมฺปิ พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ

ทุติยมฺปิ ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ

ทุติยมฺปิ สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

ตติยมฺปิ พุทธํ สรณํ คจฺฉามิ

ตติยมฺปิ ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ

ตติยมฺปิ สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

ครั้งที่ 4 ระลึกถึงคุณมารดาบิดาของตน จนเห็นชัดแล้ว กราบลงหน 1 ฯ

ข้า ฯ ขอ กราบไหว้คุณท่านบิดาและมารดา

เลี้ยงลูกเฝ้ารักษา แต่คลอดมาจึงเป็นคน

แสนยากลำบากกายไป่คิดยากลำบากตน

ในใจให้กังวลอยู่ด้วยลูกทุกเวลา

ยามกินพอลูกร้องก็ต้องวางวิ่งมาหา

ยามนอนห่อนเต็มตาพอลูกร้องก็ต้องดู

กลัวเรือดยุงไรมดจะกวนกัดรีบอุ้มชู

อดกินอดนอนสู้ ทนลำบากหนักไม่เบา

คุณพ่อแม่มากนักเปรียบน้ำหนักยิ่งภูเขา

แผ่นดินทั้งหมดเอามาเปรียบคุณไม่เท่าทัน

เหลือที่ จะแทนคุณ ของท่านนั้น ใหญ่อนันต์

เว้นไว้ แต่เรียนธรรม์ เอามาสอนพอผ่อนคุณ

สอนธรรมที่จริงให้ รู้ไม่เที่ยงไว้เป็นทุน

แล้วจึงแสดงคุณ ให้เห็นจริงตามธรรมดา

นั่นแหละจึงนับได้ ว่าสนองซึ่งคุณา

ใช้ค่าข้าวป้อนมาและน้ำนมที่กลืนกิน ฯ

ครั้งที่ 5 ระลึกถึงคุณของบรรดาท่านผุ้มีอุปการคุณแก่ตน เช่น พระมหากษัตริย์และครูบาอาจารย์ เป็นต้นไป จนเห็นชัดแล้วกราบลงหน 1 ฯ

ข้า ฯ ขอนอบน้อมคุณแด่ท่านครู ผู้อารี

กรุณาและปรานีอุตส่าห์สอนทุก ๆ วัน

ยังไม่รู้ ก็ได้รู้ ส่วนของครูสอนทั้งนั้น

เนื้อความทุกสิ่งสรรพ์ดีชั่วชี้ ให้ชัดเจน

จิตมากด้วยเอ็นดูอยากให้รู้เหมือนแกล้งเกณฑ์

รักไม่ลำเอียงเอนหวังให้แหลมฉลาดคม

เดิมมืดไม่รู้แน่เหมือนเข้าถ้ำเที่ยวคลำงม

สงสัยและเซอะซมกลับสว่างแลเห็นจริง

คุณส่วนนี้ควรไหว้ ยกขึ้นไว้ ในที่ยิ่ง

เพราะเราพึ่งท่านจริงจึงได้รู้ วิชาชาญ ฯ

(บทประพันธ์สรรเสริญคุณมารดาบิดา และ ครูบาอาจารย์ของ ท่านอาจารย์ จางวางอยู่ เหล่าวัตร วัดเทพศิรินทราวาส

ลิขสิทธิ์เป็นของ ท่านเจ้าคุณพระโศภนศีลคุณ (หลวงปู่หลุย พาหิยาเถร) วัดเทพศิรินทราวาส)

ต่อไปนี้ไม่ต้องประณมมือ ตั้งใจพิจารณาเรื่อง และร่างกายของตนว่า จะต้องแก่ หนีความแก่ไปไม่พ้น จะต้องเจ็บ หนีความเจ็บไปไม่พ้น จะต้องตาย หนีความตายไปไม่พ้น จะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น มีกรรมเป็นของตัว คือ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เป็นอนิจจังไม่เที่ยง ไม่แน่นอน เป็นทุกข์ลำบากเดือดร้อน เป็นอนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของตน ฯ ครั้งพิจารณาแล้ว พึงแผ่กุศลทั้งปวงมีการกราบไหว้เป็นต้นนี้ อุทิศให้แก่ท่านผู้มีคุณมีมารดาบิดา เป็นต้น ตลอดจนชั้นสูงสุด คือพระมหากษัตริย์ ทั้งเทพยดามนุษย์และสัตว์ทั้งหลายว่า จงเป็นสุข ๆ อย่ามีเวรมีภัยเบียดเบียนกันและกัน รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด ฯ

การไหว้ 5 ครั้งนี้ ถ้าวันไหนขาด ให้ไหว้ใช้ 5 ครั้งในวันรุ่งขึ้น ถ้านั่งกระโหย่งเท้าไม่ได้ ก็นั่งพับเพียบ ถ้าไม่ได้ ก็นอนไหว้ เมื่อยกมือไม่ขึ้น ก็ปากกับใจ ถ้าทำได้อย่างนี้เป็นเครื่องพยุงตนให้เป็นคนดี ไม่ให้เป็นคนชั่ว และให้ตั้งอยู่ในที่ดี ไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว ถ้าผู้ใดประพฤติได้เสมอตลอดชีวิต ผู้นั้นจะอุ่นใจในตัวของตัวเอง มีความเจริญงอกงามไพบูลย์ยิ่ง ๆ ขึ้นเสมอทุกคืนทุกวัน คุ้มครองป้องกันภยันตรายปราศจากความเสียหายที่ไม่เหลือวิสัย และ ตั้งตัวได้ในทางคดีโลกและทางคดีธรรม เต็มภูมิเต็มขั้นของตน ๆ ทุกประการ จบเท่านี้ ฯ

 

***ท่านอ.พี ขอรับ กระผม มีแต่ ตะกรุดโทน ของท่าน ใช้แทน ตะกรุดใต้ ท้องแขนได้ใหมครับ***

 

***กราบ อนุโมทนาบุญทุกๆอย่างด้วยครับ***

 

***เห็นแล้ว มีความสุขใจ จริงๆเลยครับ***

 

อ่านมาถึงจุดนี้ ขออนุญาติฉายซ้ำถึงความแตกต่าง
ระหว่างพระนักธรรม "พิมพ์วัด vs พิมพ์ศูนย์" ครับ

 

ตะกรุดโทนจะไปแนวบู๊น่ะครับ ท่านรุ่งรวย จะไปแนว คงกระพัน แคล้วคลาด มหาอุด

เอาไว้ใช้เฉพาะกิจ

 

ดึงรูปมาเลยครับพระนักธรรม เป็นพระหลักร้อยกลางๆ พ.ศ. นี้ คนที่ปรามาสไว้ เขาไม่มีขาย ถ้ามีคงขายเพลิน ไม่มาเบรคพระตัวเองขาย

ใครมีมาขาย วางปุ๊ป มีคนปิดปั้บ ทันที ผม search ไปดู ยังไม่ทัน

มีคน ( ในนี้แหละ ) โทรมาหาผม ขอเหมา ๑๐๐ องค์ จะตุนไว้ ให้ราคาหลักหมื่น

ผมตอบแบบสุภาพ ว่า no .....แหะๆ

วันข้างหน้าจะเป็นพระหลักชุดหนึ่งของหลวงพ่อทรงครับ ประสบการณ์ ชัดเจน มีเอกลักษณ์มากครับ

 

***รับทราบ ครับ ท่าน อ.พี***

 

​