ธรรมะ จาก hi5

ความดี ๔ ระดับ

http://dhammahi5.blogspot.com/





















เมื่อพูดถึงความดี..
ทุกคนก็คงเข้าใจเป็นอย่างดีแล้วว่า..
ความดี..คือ...ความอ่อนน้อมทางกาย...
ความดี..คือ...ความอ่อนหวานทาง...
ความดี..คือ...ความอ่อนโยนทางใจ...
ความดี..คือ...ความงดงามทั้งกาย วาจา และจิตใจ...
ความดี..คือ..คุณธรรมที่น้อมนำให้เราเป็นคนดี..(ความดีคู่กับคุณธรรม)..
ความดี..คือ..สภาพของความรู้สึกแสดงความปลาบปลื้มเป็นสุขให้กับผู้กระทำ..

ถ้าจะถามว่า..
ระหว่างความดีกับความชั่วอะไรจะทำได้ง่ายกว่ากัน ???

หลายต่อหลายเหตุผล...แล้วแต่เราจะตอบ..
แต่มีพระพุทธพจน์ของพระพุทธเจ้าของเราตรัสไว้ว่า..
>>>

 

ธรรมะไฮโซ...สู่..ธรรมะ Hi5




























พวกเราคงเข้าใจความหมาย ๒ คำนี้เป็นอย่างดีว่า

Hi (ไฮ) interjection (คำอุทาน)
>>>…คำอุทานทักทายหรือเสียงร้องความสนใจ


Hi-Fi (ไฮ’ไฟ) noun (คำนาม)
>>>…เครื่องรับส่งคลื่นวิทยุที่มีประสิทธิภาพสูงและชัด

Solo (โซโล) การแสดงเดี่ยว เพลงบรรเลงเดี่ยว

Hi-so เมื่อนำคำ ๒ คำมารวมกัน...
>>>….หมายถึง การแสดงออกที่เรียกร้องความสนใจ
>>>….ด้วยการแสดงตัวตนอย่างมีประสิทธิภาพภาพสูง
>>>….และเข้าถึงสื่อทันสมัย ล้ำหน้า รวดเร็ว ชัดเจน

ตามความหมายได้พวกเราเข้าใจกัน..
ถ้าจะมองในรูปแบบของธรรมะ...ธรรมะไฮโซ..ธรรมะ Hi5””
ก็ดูกิ๊บเก๋..ดูเท่ห์...ดูดี...

ดูแล้วทันสมัย.. น่าศึกษา...น่าสนใจ...ว่างั้น..
พูดแบบวัยภาษาคนรุ่นใหม่ก็คือ...โดนใจ...วัยจ๊าบ..

จะเห็นได้ว่า...
>>>…ธรรมะน่าสนใจ...ทันยุคทันสมัย...
>>>…ตลอดใช้ทุกสถานการณ์..และใช้ได้ตลอดเวลา...
>>>…โดยเฉพาะเวลาที่เรามีความทุกข์...
+ + + เราจะเห็นธรรมะ...และเข้าใจธรรมะได้ดี...
+ + + ดังที่ได้กล่าวแล้วว่า....

+ + + ทุกข์กระทบ...ธรรมกระเทือน...

แต่ถ้าเวลาเรามีทุกข์...แล้วกิเลสกระเทือน...ใจหวั่นไหว...
นั่นยังใช้ไม่ได้...จะต้องใช้ธรรมะแก้ไข...

บางคนเมื่อยังไม่ทุกข์..ไม่เจอปัญหา..ก็ไม่ค่อยจะสนใจธรรมะ..
เห็นว่า..ธรรมะ..เป็นธรรมะโลโซ...คือ..มันเก่า...ล้าสมัย...
และคิดว่า...ธรรมะคงช่วยอะไรเราไม่ได้...
จึงต้องไปแสวงหาความสุขภายนอก...
เช่น..ดื่ม..กินเที่ยว..ร้องรำอำเพลง..ต่าง ๆ..
แล้วแต่ว่าสถานการณ์จะพาไป....
แต่เมื่อกลับมา...ก็ยังทุกข์เหมือนเดิม...
บางครั้ง...ก็ยิ่งทำให้ทุกข์มากขึ้นอีก...

เมื่อใดก็ตามที่เวลาเรามีปัญหา...
เกิดความทุกข์กาย ไม่สบายใจ...
>>>…ถ้าเห็นว่า...ธรรมะ...เป็นธรรมะไฮโซ...
>>>…เมื่อนั้นเราก็จะพบความจริงว่า...ธรรมะช่วยแก้ปัญหาเราได้...
>>>…ธรรมะเป็นสิ่งสำคัญต่อชีวิต...

>>>...ต่อการดำเนินชีวิตของเราได้เป็นอย่างดี..

ถ้ามีคนเรียกเรา...ไฮโซ...หรือ..โลโซ...
ถ้าเราไม่หวั่นไหวต่อทุกข์
>>>…เมื่อเวลาทุกข์กระทบ ธรรมกระเทือน...
>>>…นั่นเรียกว่า...ธรรมะไฮไซ...เกิดขึ้นในจิตใจเราแล้ว...

แต่ถ้าเมื่อใดเราหวั่นไหวต่อทุกข์..
เมื่อเวลาทุกข์กระทบ กิเลสหวั่นไหว.. กิเลสกระเทือน..
>>>…นั่นเรียกว่า..ธรรมะโลโซ...คือใช้ธรรมะน้อยไปนิด...
>>>…ไม่รู้เท่าทันกิเลส...กิเลสมันมีกำลังมากกว่า....

บางครั้งร่ำรวยแสนจะร่ำรวย...
เกิดปัญหาทุกข์กระทบ กิเลสกระเทือนหวั่นไหวตลอดเวลา...

>>>…เพราะได้เรียกตนเอง และเข้าใจตนเองว่า... ไฮโซ...
>>>…แต่ใช้ธรรมะเป็น...ธรรมะโลโซ...

ถ้าเรียกตนเอง และเข้าใจว่าตนเองเป็น... ไฮโซ...
>>>…และใช้ธรรมะเป็น...ธรรมะไฮโซ...
>>>…นั่นแหละจึงจะชื่อว่า...รู้ธรรมะ

>>>...และเข้าใจธรรมะอย่างแท้จริง...

ไม่ว่าจะเป็นคนรุ่นใหม่หรือรุ่นเก่า...
ถ้ารู้อย่างเข้าใจที่จะนำ..ธรรมะไฮโซ..มาสู่..ธรรมะ Hi5
ก็ต้องมาอ่านธรรมะดี ธรรมะดัง ธรรมะสดใส

สำหรับวัยจ๊าบ....ต้องธรรมะ Hi5



บทความโดย...ชายน้อย..

 

กำลังใจที่มองไม่เห็น..(แต่รับรู้ได้ด้วยความรู้สึก)..




































เรื่องราวในชีวิตของคนเรา...
ถ้าจะเปรียบกับหนังสือ...
>>>…ก็คงจะเป็นหนังสือชีวิตเล่มใหญ่...
>>>…บางคนใช้เวลาเขียน 10 ปีบ้าง 20 ปีบ้าง..
>>>…หรือบางคนใช้เวลาเขียนตลอดเวลาและชั่วชีวิต....


เพราะมีหลายเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา..
+ + ดีบ้าง – ไม่ดีบ้าง...
+ + สุขบ้าง – ทุกข์บ้าง...
+ + ดีใจบ้าง – เสียน้ำตาบ้าง...
+ + ประสบความสำเร็จบ้าง – ผิดหวังบ้าง...

ถ้าหากจะเปรียบชีวิตเหมือนละคร..
ก็คงจะเป็นโรงละคร..โรงใหญ่...ที่มากไปด้วยผู้แสดงบทต่าง ๆ
>>>…ในบางครั้ง...
>>>…เราต้องแสดงบทเป็นพระเอก – นางเอก...
>>>…หรือบางเวลา...
>>>…เราต้องแสดงบทเป็นผู้ดีบ้าง – ผู้ร้ายบ้าง...
>>>…ขึ้นอยู่กับว่า...ผู้กำกับจะให้เราแสดงอย่างไร ?

จะเห็นได้ว่า...
^-^ ในบทละครแห่งชีวิตของเรา...
^-^ ก็ได้ถูกจารึก – ขีดเขียน ไปตามบทบาทสมมุติ
^-^ ที่โลกแห่งภาพมายาได้หลอกล่อ..ภาพจินตมายา..ลงในจิตวิญญาณของเรา...

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม...
>>>…โลกแห่งภายมายาก็ได้แสดงบทบาทต่าง ๆ
>>>…ให้เราได้เรียนรู้...และเข้าใจ...
>>>…ว่าโดยสัจธรรมแล้ว...
>>>…สิ่งต่าง ๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นภาพจินตมายา..ที่เกิดขึ้นในจิตใจเรา...

ถ้าภาพจินตมายามาในรูปแบบของกำลังใจ...
จินตภาพนั้นก็จะปรากฏรูปขึ้นอย่างแจ่มชัดในความรู้สึกของเรา...

ดังนั้น..
+ + + การสร้างกำลังใจให้บังเกิดขึ้นในจิตใจของเรา..
+ + + ก็สามารถทำได้โดยวิธีการง่าย ๆ คือ...
+ + + การหลับตา...แล้วปลูกพลังแห่งความรู้สึกในแง่บวก...
+ + + ปรับทัศนคติในการคิดดี คิดในแง่บวก...
+ + + และบอกความรู้สึกดัง ๆ ให้ปรากฏในความรู้สึก..+ + + ในส่วนลึกของจิตใจ...


ด้วยการบอกกับตนเองว่า...
ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจ....
>>>…คำว่า...แพ้...
>>>…คำว่า...ทำไม่ได้...
>>>…คำว่า...ไม่มี..ไม่เป็น..ไม่ได้...
>>>…ไม่มีอยู่ในหัวใจของฉันเลย...

แล้วกำมือแน่นประทับไว้ที่หัวใจเรา...
พร้อมหลับตา...เบา ๆ ..บอกความรู้สึกเช่นนี้...ให้หัวใจของเราได้รับรู้
และรับทราบตามความเป็นจริง...
โดยที่เราใช้หัวใจพูดด้วยเสียงดัง ๆ ให้ปรากฏจินตภาพภายในจิตใจของเรา...ว่า...
>>>…ฉันต้องทำได้....
>>>…ฉันต้องทำได้แน่นอน...
>>>…ฉันต้องทำได้อย่างดีที่สุดแน่นอน....

ทุกครั้งที่เราบอกกับด้วยตัวเอง...
ด้วยความรู้สึกแห่งพลังใจที่เต็มเปี่ยม...
จินตภาพเหล่านั้น...ก็จะปรากฏในจิตใจของเสมอ...และตลอดเวลา...
ดังที่เราเข้าใจว่า...กำลังใจที่มองไม่เห็น..(แต่รับรู้ด้วยความรู้สึก)...นั่นเอง...

บทความโดย...ชายน้อย..

 

พระพุทธบารมีแห่งพระพุทธองค์

พระพุทธบารมีแห่งพระพุทธองค์
ทำให้พบความสวัสดีทั้งชีวิตนี้และชีวิตหน้า
พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว
..ไม่ได้หายไปไหน..
..พระพุทธบารมียังคงปกปักรักษาโลกอยู่..
..คนในโลกยังรับพระพุทธบารมีได้..
..มิได้แตกต่างไปจากเมื่อทรงดำรงพระชนม์อยู่...
..เพียงแต่ว่าจำเป็นต้องเปิดใจออกรับ..
...มิฉะนั้น..ก็จะรับไม่ได้...

..การเปิดใจรับพระพุทธบารมีไว้คุ้มครองรักษาตน...
..ไม่ยากลำบาก..
..ไม่เหมือนการเข็นก้อนหินใหญ่ที่ปิดปากถ้ำ..
..เพียงน้อมใจนึกถึงพระพุทธเจ้าให้จริงจังอยู่เสมอ..
..ก็จะรับพระพุทธบารมีได้..
..จะมีชีวิตที่สวัสดี..มีสุข..สงบได้..
​

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
His Holiness The Supreme Patriarch of Thailand.​

​

 

เมื่อพบจุดจบ...จึงเห็นจุดเริ่มต้น...





















หลายต่อหลายคน...
ที่มักประสบกับปัญหาชีวิตเหล่านี้...
>>>…เคยท้อ
>>>…เคยผิดหวัง
>>>…เคยเศร้า
>>>…เคยร้องไห้...เสียน้ำตา...
>>>…เคยเป็นทุกข์...

>>>...อยากจบชีวิต..ด้วยวิธีการต่าง ๆ..

แต่คุณทราบหรือไม่ว่า...
เมื่อพบจุดจบ...

จะทำให้เราเห็นจุดเริ่มต้นในชีวิตที่ดีกว่า...
ถ้าเราได้พิจารณาอย่างมีสติ...
>>>…หยุดคิดสักนิด...
>>>…เพื่อให้เวลากับสติ....
>>>…ได้พิจารณาความเป็นไปของชีวิต...
>>>…และได้อยู่กับตนเอง...

หลายต่อหลายครั้ง...
>>>…ที่เรามักมองข้าม

>>>...จุดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของชีวิต...
หลายต่อหลายครั้ง...
>>>…ที่เราปล่อยให้วัน เวลา

>>>...และโอกาสผ่านไป...
>>>…โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย...
นอกจาก...
>>>…เป็นทุกข์กับสิ่งที่ผิดหวัง..
>>>…ท้อแท้กับสิ่งที่ทำผิดพลาด...
>>>…และเสียใจ...เป็นทุกข์...

>>>...กับการกระทำของตนเอง...

จุดเริ่มต้นของชีวิต..
เราจะค้นพบก็ต่อเมื่อ...

>>>…เราเจอจุดจบของปัญหา...

เมื่อเจอปัญหา...
เมื่อเจออุปสรรค...
>>>…เชื่อหรือไม่ว่า...
>>>…เรากำลังจะพบทางออกของชีวิต..
>>>…และพบทางออกของปัญหา...

เพียงแค่...
>>>…เราหยุดมองต้นตอของปัญหาสักนิด..
>>>…อย่าที่จะเอาตัวของตัวเราเอง

>>>...ไปอยู่... “ในปัญหา”...
>>>…จงหยุดและแยกตัวออกมาจากปัญหา...
>>>…และทำตัวของเรา..
>>>…เป็นเพียงแต่ผู้ดู...ผู้อยู่...

>>>...และรู้อย่างเข้าใจ...

วิธีง่าย ๆ เมื่อเจอปัญหา คือ..
>>>…จงหยุด..เพื่อเริ่มต้น...
>>>…และเรียนรู้ที่จะใช้สติแก้ปัญหาอย่างเข้าใจ...
ทุกครั้งที่เจอปัญหา...
>>>…อย่าที่จะพยายามกระโดดข้ามปัญหานั้น..
>>>…เพราะปัญหามีไว้ให้แก้...ไม่ใช่มีไว้ให้หนี...
>>>…เพราะยิ่งหนี...ยิ่งเจอ..และยิ่งทุกข์...
>>>…แต่จงเปลี่ยนตัวปัญหา...เป็น....ตัวปัญญา...
>>>…โดยใช้สติ...หยุดคิดสักนิด...ด้วยสติพิจารณา...

 

~ ~ อยากให้คุณอ่านเรื่องนี้...วันละ ๓ รอบ ~ ~























เรื่องราวที่เราส่งมาให้คุณนี้...ช่างงดงาม..
ขอใช้เวลาแค่ ๓๗ วินาที
เพื่อคุณจะได้อ่านเรื่องนี้
แล้วความคิดของคุณจะเปลี่ยนไปชั่วกาล

ชาย ๒ คน ป่วยหนักทั้งคู่
นอนอยู่ที่โรงพยาบาลในห้องเดียวกัน

ชายคนแรก..
ได้รับอนุญาตให้ลุกนั่งได้

วันละ ๑ ชั่วโมงในช่วงบ่าย
เพื่อช่วยระบายของเหลวในปอด
เตียงของเขาอยู่ริมหน้าต่าง...
ซึ่งมีเพียงบานเดียวในห้องนั้น..

ชายอีกคนหนึ่ง...

หมอให้นอนราบตลอดเวลาอยู่บนเตียง...

ชายทั้งสองคนที่ร่วมห้องกัน
ก็ได้คุยกันถึงเรื่องของชีวิตของตน
พวกเขาเล่าให้กันฟังถึงเรื่องภรรยา...

เรื่องครอบครัว..เรื่องบ้าน..
เรื่องการงาน...เรื่องสมัยถูกเกณฑ์ทหาร...
เรื่องที่ไปเที่ยวที่ต่าง ๆ ในวันพักร้อน...

ทุกวันในช่วงบ่าย...
ชายที่นอนเตียงริมหน้าต่าง...
จะบรรยายให้เพื่อนร่วมห้องฟังว่า...
มีอะไรเกิดขึ้นภายนอกบ้าง...
ชายคนที่ต้องนอนราบอยู่....
ก็รู้สึกดีขึ้น...
จากเวลาแค่ ๑ ชั่วโมง..

ที่เพื่อนที่นอนริมหน้าต่างบรรยายให้ฟัง..
ว่า...มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง...
>>>…มันทำให้เขารู้สึกเหมือนว่า

>>>...เขาได้ดำเนินชีวิตตามปกติ...
>>>…โลกของเขาดูกว้างขวางขึ้น..

>>>...และมีชีวิตชีวาขึ้น....
>>>…จากกิจกรรมหลากสีสันของชีวิต..

>>>...ที่ดำเนินไปในโลกภายนอก....

ชายที่ได้รับโอกาสให้ลุกนั่ง...
บรรยายให้ชายที่ต้องนอนราบตลอดเวลา...

เห็นภาพว่า...
>>>...หน้าต่างที่มองออกไป...

>>>...เห็นทะเลสาบที่สวยงาม...
>>>...ฝูงเป็ด..และ...

>>>...หงส์ลอยล่องอยู่บนน้ำ...
ในขณะที่เด็ก ๆ แล่นเรือใบจำลอง...
คู่รักวัยเยาว์เดินจูงมือกัน...

มีดอกไม้สีสัน..สวยงาม..เบ่งบานอยู่รอบ ๆ...
และเห็นตึกรามทันสมัยของตัวเมืองอยู่ไกล....

ในขณะที่ชายนอนริมหน้าต่าง...

บรรยายให้เพื่อนฟัง...
ถึงรายละเอียดต่าง ๆ ด้านนอก....
ชายที่นอนราบอยู่ก็หลับตาลง....

จินตนาการให้เห็นภาพตามไป....

ยามบ่ายของวันที่อบอุ่นวันหนึ่ง...
ชายที่นอนอยู่ริมหน้าต่างได้เล่าว่า....
ชายอีกคนไม่ได้ยินเสียงของวงดนตรีนั้นเลย...
เสมือนเขาสามารถได้รับฟัง...

และแลเห็นได้จากคำบรรยาย...
ที่พรรณนาได้อย่างละเอียดลออ...

ของเพื่อนที่อยู่ริมหน้าต่าง...

วันเวลา...เป็นสัปดาห์...

เป็นเดือน....ผ่านไปเช่นนั้น...

เช้าวันหนึ่ง....
เมื่อจะเข้าไปดูแลคนไข้...
พยาบาลเวรเช้า...ได้พบร่างที่สงบนิ่งไร้ชีวิต...

ของชายที่นอนริมหน้าต่าง...
เขาได้จากไปอย่างสงบนิ่งขณะนอนหลับ...
เธอเศร้าใจมาก....

และได้แจ้งให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายฌาปนกิจมารับศพของเขาไป...

เมื่อการจัดการศพผ่านไปเรียบร้อย....
ชายที่เป็นเพื่อร่วมห้องได้เอ่ยปาก...ขอย้ายเตียง...
ไปนอนที่ริมหน้าต่างแทนเพื่อนผู้จากไปของเขา...

ชายผู้ซึ่งต้องนอนราบกับเตียงเป็นเวลานาน...

ได้พยายามยันร่างกายของเขาขึ้นด้วยศอก...

แม้มันจะเจ็บปวดและยากลำบาก...
ด้วยความกระหายที่จะมองเห็นโลกภายนอก....

ด้วยตาของเอง....

และ...เมื่อเขายันกายขึ้นมองผ่านหน้าต่างไปได้...
เขากลับเห็นเพียงแค่....
>>>“....ผนังตึกว่าง ๆ....”<<<< ด้วยความข้องใจ...
เขาได้ถามพยาบาลผู้ดูแลเกี่ยวกับเพื่อนร่วมห้อง...
ผู้เพิ่งจากไป...
ผู้ซึ่งได้พรรณนาถึงความงามของโลกภายนอก...

ที่อยู่นอกหน้าต่างนั้นให้เขาฟัง...

นางพยาบาลเล่าว่า....
>>>…“ชายผู้เพิ่งจากไปนั้น...ที่แท้..เป็นคนตาบอด...
>>>…ไม่สามารถแม้แต่จะมองเห็นว่า...

>>>...มีผนังว่างเปล่านอกหน้าต่างบานนี้...”

ที่เขาเล่าให้คุณฟังถึงโลกภายนอกที่สวยงามนอกหน้าต่าง....
>>>…อาจเพราะ....แค่อยากให้กำลังใจคุณ...”

เรื่องนี้บอกเราว่า...

>>>…ยังมีเรื่องราวอีกมากมายในโลก...
>>>…ที่เราสามารถทำให้คนอื่นมีความสุข...
>>>…ไม่ว่า...

“....เราจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม...”

การแบ่งปันเรื่องทุกข์ใจให้คนอื่นรับรู้..
อย่างมากก็ลดความทุกข์ของเราไปครึ่งหนึ่ง....
แต่ถ้าแบ่งปันความสุข...
ที่เรามีให้คนอื่น...
>>>…เราก็สุข...เขาก็สุข...
>>>…ความสุขก็จะเป็น ๒ เท่า...

ถ้าอยากรู้สึกว่า...รวย...
จงอย่านับแต่เงินและทรัพย์สินที่มี...
แต่จงนับสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข...

ที่เงินไม่สามารถซื้อหาได้...เข้าไปรวมด้วย...

 

งานเปิดตัว..Dhamma Hi5

















งานเปิดตัวธรรมะครั้งยิ่งใหญ่...

นับเป็นครั้งแรกของประวัติศาสตร์โลก..

กับ..Dhamma Hi5


ชีวิตนี้สำคัญนัก...จงเลือกให้ดีเถิด...
ชีวิตนี้น้อยนัก..
พึงใช้ชีวิตนี้อย่างผู้มีปัญญา..
ให้เป็นทางไปสู่ชีวิตข้างหน้าที่ยืนนาน..
ให้เป็นสุคติที่ไม่มีกาลเวลาหาขอบเขตมิได้...
โดยยึดหลักสำคัญ คือ..
ความกตัญญูกตเวทีต่อมารดาบิดา..
ต่อสถาบันชาติ..ศาสนา..พระมหากษัตริย์..
ให้มั่นคงอยู่ทุกลมหายใจเข้าออกเถิด...

ชีวิตนี้น้อยนัก..
แต่...ชีวิตนี้สำคัญนัก..
เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ...เป็นทางแยก..
จะไปสูงไปต่ำ...จะไปดี..ไปร้าย..
เลือกได้ในชีวิตนี้เท่านั้น..
พึงสำนึกข้อนี้ให้จงดี..
แล้วจงเลือกเถิด..เลือกให้ดีเถิด....

พระพุทธเจ้าทรงมีพระคุณใหญ่ยิ่งอย่างที่สุด..
>>>..ทรงมีพระคุณต่อโลก..
>>>..ต่อศาสนิกชนของโลก..
พระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์...
>>>..ที่ทำให้พุทธศาสนิกชนเป็นคนดีมีธรรมะนั้น..
>>>..มิได้เป็นคุณเฉพาะพุทธศาสนิกชนเท่านั้น...
>>>..แต่เป็นคุณไปทั่วถึง...คนดีคนเดียว...
>>>..ให้ความร่มเย็นเป็นสุขได้อย่างกว้างไกล...
เช่นเดียวกับคนไม่ดีเพียงคนเดียว..
ให้ความทุกข์ความร้อนได้มากมาย...

พระพุทธศาสนาสร้างพุทธศาสนิกชนที่ดี
ก็เท่ากับพระพุทธศาสนาได้สร้างความร่มเย็นเป็นสุข
>>>..ให้แก่โลกด้วยเหมือนกัน...
>>>..พึงมีกตัญญูกตเวทีต่อพระพุทธเจ้า..
>>>..คิดดี..พูดดี...ทำดี..
ให้เป็นไปดังที่ทรงแสดงสอนไว้...
>>>..จะหนีกรรมเท่าได้ทัน..
>>>..และจะสร้างชีวิตในชาติใหม่ในภายหน้า..

>>>..ให้วิจิตรงดงามเพียงใดก็ได้...

จากบทความธรรมะข้างต้น...
ข้าพเจ้าจึงปรารถนาอย่างแรงกล้า...

>>>..ที่ตอบแทนคุณของพระพุทธศาสนา...
>>>..ต่อแทนคุณของพระพุทธเจ้า..
ข้าพเจ้าจึงตั้งปณิธานเพื่อสืบสานธรรมะ
>>>..ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า...
>>>..ศาสดาเอกของโลก..


โดยให้ชื่อว่า...Dhamma Hi5


ในสโลแกนที่ว่า...
>>>..ธรรมะดี..ธรรมะดัง...ธรรมะสดใส
>>>..ธรรมะสำหรับวัยจ๊าบ..ต้องธรรมะ Hi5”

โดยการรวมของกลุ่มนักเรียน...
>>>..มัธยมศึกษาปีที่ ๖ ห้อง ๑, ๒, ๓
>>>..ปีการศึกษา ๒๕๕๑
>>>..โรงเรียนมัธยมวัดสิงห์

>>>..เขตจอมทอง กรุงเทพมหานคร
ได้ก่อให้เกิดการรวมตัวครั้งยิ่งใหญ่...

>>>..เป็นแรงบันดาลใจ

>>>..ในการทำเว็บไซด์ Dhamma Hi5 ขึ้น...

จากแนวคิดที่ว่า...
>>>..วัยรุ่น วัยใส ไม่ห่างไกลธรรมะ
>>>..ธรรมะดี...ธรรมะดัง...ธรรมะสดใส
>>>..ธรรมะสำหรับวัยจ๊าบ..ต้องธรรมะ Hi5

ก็จึงขอเชิญกลุ่มเยาวชน...รวมพลัง..
>>>..คนน่ารัก..วัยรุ่น...วัยสดใส..
>>>..ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของสมาชิก..
>>>..และทีมงานของเราได้....

ผู้ก่อตั้ง...
>>>..ชายน้อย...

ก่อตั้งเมื่อ :::
>>>..วันศุกร์ ที่ ๑๙ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๑
>>>..เข้าสู่กึ่งพุทธกาลพอดี...