น่าเป็นห่วง หลักสูตรพุทธศาสนา จากบางอาจารย์ สอนตายแล้วสูญ ( หลักสูตร ม.1- ม.6)

๒.
ขอไม่พูดเรื่องมหาปเทสละกันครับ
ผมจะบอกว่าคนที่อ้างพระพุทธเจ้าน่ะเป็นพระสงฆ์ที่ควรสึกไปซะ
เหมือนเวลานักเลงที่มีลูกพี่ แต่นักเลงคนนั้นไปเกะกะละลานคนอื่นเพราะคิดว่าตัวเองแน่ และสร้างความเดือดร้อนให้ลูกพี่ตัวเอง โดยอาศัยบารมี เพราะเมื่อนับถือจริงๆจะไม่ทำให้เดือดร้อน

 

...

 

...

 

...

 

พอดีคนที่ตกระกำลำบาก เป็นพวกไหนก็ดูก่อนจะพูดดีกว่ากระมังครับ
พุทธศาสนาที่แท้จริง... ตลกครับ...
พุทธศาสนาไม่มีแท้จริง คนที่พูดว่าแท้จริงคือคนที่พูดเพื่อหวังผล เพื่อให้สิ่งนั้นเป็นจริง...
คงเห็นว่าพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องมือหาประโยชน์ เพื่อให้สังคมเปลี่ยนแปลงตามใจตัวเอง มันก็โลภละครับ

 

...

 

...

 

1) ท่านที่ยังไม่ได้อ่าน ลองกลับไปอ่านกระทู้ตั้งแต่แรกดูครับ
ผมไม่โกรธหลวงพี่นะครับ ที่ไม่ฟัง แต่มองว่าเป็นกรรมเก่าของหลวงพี่ และเป็นการสร้างกรรมหนักอันใหม่ของหลวงพี่เอง
ผมไม่มีปัญญาพอ จะเปลี่ยนความคิดหลวงพี่หรอกครับ แต่สงสัยว่าคนๆเดียวค้านยังต้องฟัง แต่นี่ทำไม 244 คนค้านหลวงพี่ไม่สะกิดใจเลย หลวงพี่คิดว่าคนเหล่านี้ โง่กว่าหลวงพี่ทุกคนหรือ หลวงพี่คิดดีๆนะครับ
การย้ำเอาเหตุผลเดิมๆ มาพูดใหม่ เหตุผลที่หลวงพี่บอกมาทั้งหมดคิดว่าพวกผมไม่เข้าใจหรืออย่างไร

มันไม่ใช่แค่เรื่องเถียงกับหลวงพี่ชนะหรือไม่ชนะ
ซึ่งผมว่าไม่มีทางชนะหรอกครับ
หลวงพี่เล่นนับ 1 ไปถึง 10 พอหมดมุขแล้วก็กลับมาเริ่ม 1 ใหม่

ประวัติศาสตร์ พระไตรปิฎกถูกแก้ไข (ไม่น่าเชื่อถือ พิสูจน์ไม่ได้ แต่ก็อ้างแล้วอ้างอีก)
วิทยาศาสตร์ (ศาสตร์วัยอนุบาล ศาสตร์ของอัตตา ศาสตร์ของทุนนิยม)
พระไตรปิฎกว่าอย่างนี้ (ผมว่าหลวงพี่ไม่ได้อ้างพระไตรปิฎกหรอกครับ เป็นตำราที่แปลงแล้วโดยท่านพุทธทาสมากกว่า)

2)ถ้าจะสอนโดยไม่เชื่อพระไตรปิฎก ไม่ควรอ้างพระพุทธเจ้า ไม่ควรอ้างว่าเป็นพระธรรม และไม่ควรอ้างตัวว่าหลวงพี่เป็นพระสงฆ์ด้วย
(หลวงพี่ก็บวชโดยพระไตรปิฎกไม่ใช่หรือ พระวินัยที่ปฎิบัติก็มาจากพระไตรปิฎกไม่ใช่หรือ)
ควรจะเรียกว่าเป็น หลักจริยธรรม หลักการดำเนินชีวิต ปรัชญา อะไรก็ว่าไป คราวนี้หลวงพี่จะเผยแพร่ไปทั่วโลกก็ไม่มีใครค้านหรอกครับ
(หรือกลัวว่าหนังสือจะขายไม่ดี ถ้าไม่ได้อ้าง)

สงสัยอีกนิดนึงครับ ว่าหลวงพี่บอกว่าพระไตรปิฎกถูกแก้ไปเยอะมากไม่คิดว่าพระวินัยถูกแก้ไปด้วยหรือ แล้วหลวงพี่เลือกปฏิบัติพระวินัย เฉพาะข้อที่เห็นด้วยเท่านั้นรึเปล่า


3) ทางแก้ ผมว่าเห็นด้วยกับหลวงพี่ครับ ว่าเราควรจะล่ารายชื่อแล้วร้องเรียนไปที่มหาเถระสมาคม เพราะไม่เพียงแต่หลวงพี่คนเดียวที่เผยแพร่คำสอนแบบนี้ พระที่มีความคิดแบบนี้อีกมากมายที่ไม่เปิดเผยตัว ยังสอนคนแบบนี้อยู่เรื่อยๆ ถึงแม้ไม่มีคนสอน ก็มีหนังสือ เทป ของท่านที่เป็นต้นเหตุของมิจฉาทิฐิเหล่านี้ เต็มร้านหนังสือไปหมด คนสนใจจะปฏิบัตธรรม ยังต้องเสี่ยงว่าจะได้หนังสือที่เป็นสัมมาทิฐิ หรือมิจฉาทิฐิ มาอีก กรรมของใครของมันจริงๆครับ

 

ตอบข้อข้องใจ จาก เตชปญฺโญ ภิกขุ

เจริญพรมายังทุกท่านที่เข้ามาอ่านข้อความในกระทู้<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
จากปัญหาที่เกิดความไม่เข้าใจกันอยู่นี้ อาตมาสรุปได้ว่า เกิดมาจาก <o></o>
๑ .ความเชื่อที่แตกต่างกัน <o></o>
๒. ความเห็นที่แตกต่างกัน <o></o>
ความเชื่อที่แตกต่างกันก็สรุปอยู่ที่ว่า<o></o>
๑ .ฝ่ายหนึ่งเชื่อพระไตรปิฎก กับอีกฝ่ายหนึ่งเชื่อในความคิดเห็นของตนเอง<o></o>
๒.ฝ่ายหนึ่งเชื่อในครูอาจารย์ของตนเอง กับอีกฝ่ายหนึ่งเชื่อในความรู้ของตนเอง<o></o>
ส่วนความเห็นที่แตกต่างกันนั้นก็สรุปอยู่ที่ว่า<o></o>
ฝ่ายหนึ่งเห็นว่ามีตัวตนที่หมายถึงจิตใจหรือวิญญาณของคนเรานี้ไปเกิดใหม่ได้ไม่รู้จักจบสิ้น(เป็นอมตะหรืออัตตา)กับอีกฝ่ายหนึ่งที่เห็นว่าไม่มีตัวตน(อนัตตา)ที่จะไปเกิดใหม่ได้<o></o>
สรุปว่า ต้นตอของปัญหาจะอยู่ที่ว่าจะมีตัวตนจริงหรือไม่มีตัวตนจริงนี่เอง ซึ่งความเชื่อเรื่องตัวตนนั้นก็จะอ้างพระไตรปิฎกกับครูอาจารย์เป็นหลัก โดยเรื่องตัวตนนั้นแม้จะไม่มีของจริงมายืนยัน แต่ก็ท้าให้ไปลองปฏิบัติเอาเองจึงจะเห็นแจ้ง ดังนั้นจึงควรยุติการโต้แย้งในเรื่องตัวตนนี้เสีย จะเหลือก็แต่เรื่องไม่มีตัวตน(อนัตตา)ที่ว่าต้องหาเหตุผลและความจริงมายืนยันให้ได้ ถ้าทำได้ปัญหาทั้งหมดก็จะยุติลงด้วยดี.<o></o>
เตชปญฺโญ ภิกขุ<o></o>

 

ตอบข้อข้องใจ จาก เตชปญฺโญ ภิกขุ

เจริญพรมายังทุกท่านที่เข้ามาอ่านข้อความในกระทู้นี้<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
เหตุผลที่ว่าทุกสิ่งเป็นอนัตตา(ไม่ใช่อัตตาหรือไม่ใช่ตัวตน)นั้นก็ต้องไปศึกษากฎสูงสุดของจักรวาลที่ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลอยู่(เทียบได้กับพระเจ้า) ที่ชื่อว่า

 

ตอบข้อข้องใจ จาก เตชปญฺโญ ภิกขุ

เจริญพรมายังทุกท่านที่เข้ามาอ่านข้อความในกระทู้นี้<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
จากกฎอิทัปปัจจยตานี้แสดงให้เราได้เข้าใจกฎไตรลักษณ์(อนิจจัง,ทุกขัง,อนัตตา)ได้อีกทีหนึ่ง และนี่คือเหตุผลที่แสดงว่าแท้จริงมัน

 

...

 

เข้าใจความหมายของ"อนัตตา"ผิดแล้วละครับ
เพราะชาตินั้นเปลี่ยนไปตามสังสารวัฏ มันจึงเป็นอนัตตา

(๑) หมวดเห็นว่าเที่ยง ( สัสสตวาทะ) ๔
๑. เห็นว่าตัวตน ( อัตตา) และโลกเที่ยง เพราะระลึกชาติได้ ตั้งแต่ชาติได้ ตั้งแต่ชาติเดียว จนถึงแสนชาติ.
๒. เห็นว่าตัวตน และโลกเที่ยง เพราะระลึกได้เป็นกัปป์ ๆ ตั้งแต่กัปป์เดียวถึง ๑๐ กัปป์.
๓. เห็นว่าตัวตน และโลกเที่ยง เพราะระลึกชาติได้มากกัปป์ ๆ ตั้งแต่ ๑๐ กัปป์ถึง ๔๐ กัปป์.
๔. นักเดา เดาตามความคิดคาดคะเนว่า โลกเที่ยง.

เอาเป็นว่าผมปล่อยละกันอยากอวดภูมิก็ตามสบายครับ

 

เพราะดูท่าว่าจะไม่เข้าใจว่าถ้าไม่ได้วิชาของผู้เป็นอาจารย์ตัวเองก็ไม่สามารถรู้ได้เหนืออาจารย์
คิดว่าตัวเองรุ้...
เมื่อคิดว่ารู้ก็อวดภูมิ...
อนิจจัง...

 

ตอบข้อข้องใจ จาก เตชปญฺโญ ภิกขุ

เจริญพรมายังทุกท่านที่เข้ามาอ่านข้อความในกระทู้นี้<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
ขอตอบปัญหาของ คุณโยมToutou<o></o>
1. ท่านคิดอย่างไรกับคำกล่าวที่ว่า ". วัฏฏสงสาร เป็นภัยอันใหญ่หลวง"- วัฏฏะสงสาร หมายถึงการที่จิตเวียนว่ายอยู่ในลักษณะวงกลม ๓ ประการ คือ ๑.กิเลส

 

๔) หมวดพูดซัดส่ายไม่ตายตัวแบบปลาไหล ( อมราวิกเขปิกะ) ๔
๑. เกรงว่าจะพูดปด จึงพูดปฏิเสธว่า อย่างนี้ก็ไม่ใช่, อย่างนั้นก็ไม่ใช่ , อย่างอื่นก็ไม่ใช่ , มิใช่ ( อะไร) ก็ไม่ใช่.
๒. เกรงว่าจะยึดถือ จึงพูดปฏิเสธแบบข้อ ๑.
๓. เกรงว่าจะถูกซักถาม จึงพูดปฏิเสธแบบข้อ ๑ .
๔. เพราะโง่เขลา จึงพูดปฏิเสธแบบข้อ ๑ และไม่ยอมรับหรือยืนยันอะไรเลย.

 

(๕) หมวดเห็นสภาพบางอย่างเป็นนิพพานในปัจจุบัน ( ทิฏฐิธัมมนิพพาน) ๕
๑. เห็นว่าการเพียบพร้อมด้วยกามคุณ ๕ เป็นนิพพานอย่างยอดในปัจจุบัน. ๒, ๓, ๔, ๕ เห็นว่าการเพียบพร้อมด้วยฌานที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ ที่ ๔ เป็นนิพพานอย่างยอดในปัจจุบัน.

 

(๓) หมวดเห็นว่ามีสัญญาก็มิใช่ ไม่มีสัญญาก็มิใช่ ( เนวสัญญีวาทะ) ๘
เห็นว่าตั้งแต่ข้อ ๑ ถึงข้อ ๘ ข้างต้น คือตนมีรูป จนถึงตนมีที่สุดก็มิใช่ ไม่มีที่สุดก็มิใช่ ทั้งแปดประเภทนี้ ตายไปแล้ว มีสัญญาก็มิใช่ ไม่มีสัญญาก็มิใช่.
ทั้งสามหมวดนี้ รวมเรียกว่า อุทธมาฆตนิกา แปลว่า พวกที่มีความเห็นเกี่ยวกับสภาพเมื่อตายไปแล้วจเป็นอย่างไร.

 

ในที่สุดได้ตรัสสรูปว่า สมณพราหมณ์ทุกพวกที่ทิฏฐิความเห็นความเห็นต่าง ๆ รวม ๖๒ ประการเหล่านี้ ย่อมได้เสวยอารมณ์ เพราะอาศัยอายตนะสำหรับถูกต้อง ๖ อย่าง ( คือตา, หู , จมูก, ลิ้น, กาย, ใจ,), เพราะเหตุที่เสวยอารมณ์จึงเกิดตัณหาความทะยานอยาก, เพราะเหตุที่มีความทะยานอยาก จึงมีความยึดมั่นถือมั่น, เพราะเหตุที่มีความยึดมั่นถือมั่น จึงมีภพ คือความมีความเป็น, เพราะเหตุที่มีความมีความเป็น ( ภพ) จึงมีชาติ คือความเกิด , เพราะเหตุที่มีความเกิด จึงมีความแก่ ความตาย ความเศร้าโศก คร่ำครวญ ความไม่สบายกายไม่สบายใจ และความคับแค้นใจ. สมณพราหมณ์เหล่านั้น ย่อมติดอยู่ในข่ายแห่งความเห็นทั้งหกสิบสองนี้เหมือนปลาติดข่ายฉะนั้น.
ส่วนตถาคตเป็นผู้ถอนตัญหาอันจะนำให้เวียนอยู่ในภพได้แล้ว กายยังดำรงอยู่ตราบใด ก็มีผู้แลเห็นเมื่อกายทำลายไปแล้ว ก็ไม่มีผู้แลเห็น.

 

ตอบข้อข้องใจ จาก เตชปญฺโญ ภิกขุ

เจริญพรมายังทุกท่านที่เข้ามาอ่านข้อความในกระทู้นี้<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
ขอตอบปัญหาของ คนไม่ธรรมดา บรรพต อ. สักนิด น่าสนใจดีจากคำถามที่ว่า <o></o>