ยกเลิกให้บริการ โทรเลข ตั้งแต่ 1 พฤษภาคมเป็นต้นไป

ยกเลิกให้บริการ โทรเลข ตั้งแต่ 1 พฤษภาคมเป็นต้นไป

http://hilight.kapook.com/view/23090

<CENTER>

​

นายสมพล จันทร์ประเสริฐ ที่ปรึกษาอาวุโส บริษัท กสท โทรคมนาคม จำกัด (มหาชน) หรือ กสท กล่าวว่า กสท กำหนดจะยกเลิกบริการโทรเลขตั้งแต่วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ.2551 เป็นต้นไป ส่วนสาเหตุที่ต้องยกเลิกบริการโทรเลข ว่า เนื่องจากปัจจุบันเทคโนโลยีพัฒนารวดเร็วจนเกิดบริการโทรคมนาคมต่างๆ ที่มีประสิทธิภาพ สะดวก รวดเร็วและสามารถเข้าถึงประชาชนได้หลายประเภทมากขึ้น เช่น โทรศัพท์มือถือและอีเมล์ ทำให้ประชาชนสามารถติดต่อสื่อสารกันได้สะดวกและคล่องตัวมากกว่าบริการโทรเลข ดังนั้น บริการโทรเลขจึงมีความสำคัญลดลงและส่งผลให้ยอดผู้ใช้บริการลดลงจนเกือบหมด
ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ กสท ตัดสินใจยกเลิกการให้บริการโทรเลข คือ การซื้อหาอุปกรณ์ระบบสื่อสัญญาณ อุปกรณ์เครื่องรับส่งโทรเลขและอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องในระบบการให้บริการ ที่หลายๆ อย่างไม่สามารถจัดซื้อ หรือ จัดหา อะไหล่มาซ่อมบำรุงได้ เนื่องจากเป็นอุปกรณ์ที่ล้าสมัยและบางชิ้นได้ยกเลิกการผลิตไปแล้ว ดังนั้น กสท จึงมีความจำเป็นที่จะต้องยกเลิกบริการโทรเลขดังกล่าว
ที่ปรึกษาอาวุโส กสท กล่าวอีกว่า ปัจจุบันนี้ มียอดผู้ใช้บริการโทรเลขเดือนละประมาณ 100 ฉบับ คิดเป็นรายได้ 5,000 บาทต่อเดือน แต่ กสท มีต้นทุนต้องจ้าง บริษัท ไปรษณีย์ไทย จำกัด หรือ ปณท ดูแลการให้บริการถึงเดือนละ 25 ล้านบาท จากเดิมที่ได้รับความนิยมสูงสุดในเดือน มีนาคม 2538 คือ มีผู้ใช้บริการโทรเลขขาเข้าสูงถึง 487,984 ฉบับ และขาออกอีกกว่า 500,000 ฉบับ ที่เมื่อเทียบสัดส่วนรายได้และรายจ่ายในลักษณะขององค์กรที่ต้องแข่งขันกันในเชิงธุรกิจแล้วก็ถือว่า ไม่คุ้มค่าหากยังต้องให้บริการต่อไป

ทั้งนี้การประกาศยกเลิกบริการโทรเลขดังกล่าว ถือเป็นการสิ้นสุดของการให้บริการด้านสื่อสารที่เคยทันสมัยและเริ่มขึ้นในช่วงต้นของรัชกาลที่ 5 หรือประมาณ พ.ศ.2418 มาจนถึงบัดนี้ สิริรวมอายุขัย ได้ประมาณ 133 ปี
หน่วยราชการที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลกิจการโทรเลขหน่วยแรกได้แก่ กรมกลาโหม ซึ่งเริ่มต้นด้วยการ ก่อสร้างเสาโทรเลข และโยงสายโทรเลขจากกรุงเทพฯไปปากนํ้า (สมุทรปราการ) ต่อมาใน พ.ศ.2426 พระบาทสมเด็จพระจุล จอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตั้งกรมโทรเลขขึ้นเพื่อรับช่วงงานจากกรมกลาโหม ทำให้ กิจการโทรเลขของ ประเทศไทยเริ่มพัฒนาอย่างรวดเร็ว
เสาโทรเลขยุคแรกมักสร้างคู่ไปกับทางรถไฟและเป็นผลให้การส่งโทรเลขในยุคแรกๆมัก ไปสู่พื้นที่ที่มีรถไฟไปถึงเท่านั้น จนกระทั่งรัชสมัยของรัชกาลที่ 6 รัชกาลที่ 7 จึงเปลี่ยนมาเป็นระบบวิทยุ สามารถส่งได้เกือบ ทุกพื้นที่และใน พ.ศ.2471 ก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครองไม่กี่ปีก็สามารถรับและส่งโทรเลข ติดต่อกับทวีปยุโรปโดยตรง ได้หลายประเทศ
ในทัศนะของชาวบ้านยุคก่อน โทรเลขก็คือ จดหมายอีกแบบหนึ่ง เป็นจดหมายข้อความสั้นๆ อ่านพอเข้าใจ แต่ไปได้ด่วนมาก... ส่งเช้าอาจจะถึงเย็น หรือเร็วกว่านั้น สำหรับผู้รับจะมีบุรุษไปรษณีย์ขี่จักรยานมาส่งให้... ข้อความเป็นตัวพิมพ์จะอยู่ในซอง พิเศษที่เรียกว่าซองโทรเลข
ใครที่ได้รับมาจะมือสั่นใจสั่น ไม่อยากเปิดออกอ่าน เพราะข่าวที่ส่งผ่านโทรเลขยุคโน้น มักไม่ใช่ข่าวดี ญาติเจ็บ ญาติเข้าโรง- พยาบาล ญาติเสียชีวิต ฯลฯ ต่อมาตอนหลังค่อย ยังชั่ว เมื่อผู้คนเริ่มคุ้น ทำให้ โทรเลขเริ่มมีข่าวดี เช่น คนเกิด ข้าราชการได้เลื่อนตำแหน่ง ญาติถูกหวย คนที่มีลูกไปเรียนหนังสือ ก็เริ่มคุ้นกับคำว่า "ส่งเงินด่วน" หรือไม่ก็ "ส่ง 2 เดือนล่วงหน้าจำเป็นจริงๆ"
เหตุที่ต้องเขียนสั้นๆ ใช้คำย่อๆ ก็เพราะไปรษณีย์ฯเขาคิดราคาค่าโทรเลขเป็นคำๆ...คำละ10 สตางค์ 25 สตางค์ 50 สตางค์ ในอดีต... จนมาถึงปัจจุบันนี้อยู่ที่คำละ 1 บาท สำหรับโทรเลขปกติ และ 2 บาท สำหรับโทรเลขด่วน
คนไทยมีนิสัยรักประหยัดอยู่แล้ว จึงใช้ถ้อยคำสั้นๆกระชับ และบางครั้งก็รู้กันเอง...อาทิ "มาอย่ามา...ไม่มารีบมา" เป็นต้น ข้อความนี้รู้กัน 2 คน ระหว่างสามีภรรยา ข้าวใหม่ปลามันที่แยกกันไปทำงานคนละจังหวัด... พนักงานโทรเลขความจริงไม่อยากรู้ความลับ แต่ก็ต้องรู้เพราะต้องพับข้อความโทรเลข ที่ไหลออกมาจากเครื่องไปใส่ซอง เดากันอยู่ตั้งนานกว่าจะตีโค้ดแตก... ว่าถ้อยคำเต็มๆของประโยคนี้ก็คือ "เมนส์มาเธออย่ามานะ... แต่ถ้าเมนส์ไม่มาละก็รีบมาเลย"
คุณ เสน่ห์ แพ่งสภา ผจก.ฝ่ายไปรษณีย์ นคร-หลวงใต้ บอกกับทีมงานซอกแซกว่า ในยุคหวยเฟื่องมากๆยุคก่อน มีการให้หวยและซื้อหวยทางโทรเลขกันเกร่อ จนต้องออกคำสั่งห้ามมีตัวเลขในโทรเลขช่วงใกล้ๆหวยออก
ในยุคที่การสอบเอ็นทรานซ์เป็นเรื่องฮิตของสังคมไทย ข้อความที่พนักงานโทรเลข จำเป็นต้องรับรู้ด้วยความใจหายก็คือคำว่า "เอ็นท์ฯไม่ติด" "พลาด" "ผมเสียใจ" "หนูเสียใจ" เพราะจากร้อยฉบับจะมีคำว่า "ไชโยหนูสอบติด" สัก 4-5 ฉบับเท่านั้น
ส่วนข้อความที่พนักงานแอบยิ้ม และมีความสุข ไปด้วยก็คือคำสารภาพรัก หรือคำบอกรักของหนุ่มๆ ที่คงใจไม่ถึงที่จะบอกสาวด้วยปากตัวเอง...จึงอาศัยโทรเลขเป็นสื่อ ก็ยังประหยัดจนได้ จะบอกรักผู้หญิงทั้งทีเขียนยาวๆหน่อยก็กลัวเปลืองเงิน มักเขียนสั้นๆว่า "ผมรักคุณ" หรือไม่ก็ "รักคุณ" ยอมเสียแค่ 3 บาท หรือ 2 บาทเท่านั้น เหล่านี้คือตัวอย่างของความสุข บางครั้งก็ความทุกข์ผ่านระบบโทรเลข ที่อยู่คู่เมืองไทยมากว่า 130 ปี
จากระบบที่ใช้เคาะวุ่นวายล่าสุดในการปรับปรุง ครั้งใหญ่ เมื่อ 2531 สามารถใช้ผ่านระบบดาวเทียมและเชื่อมต่อทั่วประเทศได้อย่างกว้างขวาง แต่ในที่สุดก็ต้องแพ้ให้กับสื่ออื่นๆ ดังที่กล่าวไว้แล้ว และจะต้องปิดตัวเองลง
เพื่อเป็นการระลึกอดีต และคุณประโยชน์ใหญ่หลวง ของระบบโทรเลขไทย บริษัทไปรษณีย์ไทย จำกัด จะจัด "นิทรรศการโทรเลขไทย" ขึ้น ณ ห้องโถง ไปรษณีย์กลาง บางรัก ระหว่างวันที่ 24-30 เมษายนนี้ เวลา 08.00-20.00 น.
ถ้ามีเวลาว่างก็อยากให้แวะไปดูกันด้วย จะได้ ไปสัมผัสกับอาคารไปรษณีย์กลาง บางรัก ที่เคยเป็น ศูนย์ใหญ่ของไปรษณีย์โทรเลขของประเทศไทย ที่สำคัญจะได้ไปส่งโทรเลขถึงใครก็ได้ (รวมทั้ง ตัวเอง) เพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก ก่อนที่ระบบนี้จะปิดตัวเองอย่างถาวร




ข้อมูลจาก

ภาพประกอบจากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐและrmutphysics.com ​

</CENTER>

 

"มาอย่ามา...ไม่มารีบมา"เป็นต้น ข้อความนี้รู้กัน 2 คน ระหว่างสามีภรรยา ข้าวใหม่ปลามันที่แยกกันไปทำงานคนละจังหวัด... พนักงานโทรเลขความจริงไม่อยากรู้ความลับ แต่ก็ต้องรู้เพราะต้องพับข้อความโทรเลข ที่ไหลออกมาจากเครื่องไปใส่ซอง เดากันอยู่ตั้งนานกว่าจะตีโค้ดแตก... ว่าถ้อยคำเต็มๆของประโยคนี้ก็คือ "เมนส์มาเธออย่ามานะ... แต่ถ้าเมนส์ไม่มาละก็รีบมาเลย"
..................................................................................
ชอบวรรคนี้ครับ สั้นๆ ได้ใจความดี

 

อ่านแล้วใจหาย ที่จะต้องปิดตัวลง

เคยใช้บริการนี้โดยอยากจะให้เพื่อนประหลาดใจ
โดยการส่งไปอวยพรวันเกิดเพื่อน ปรากฏว่าตกใจกันทั้งบ้านเลย
เพราะคิดว่า เป็นเรื่องด่วนที่ไม่ดี ตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้ส่งอีกเลย

ขอระลึกอดีต และคุณประโยชน์ใหญ่หลวง ของระบบโทรเลขไทยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ

 

เข้ากรุไปอีกอย่างแล้วนะครับ เสียดายจังเลย