ตุ๊กตาแก้ว

สวัสดีค่ะ ขอให้สนุกกับหน้าที่นะคะ

[IMG]

เอวันนี้วันหยุดของพี่หมอหรือเปล่าน๊า...ลืมอะ... อยากโทรหาตุ๊กจังเลย

[IMG]
สวัสดีครับ

อรุณสวัสดิ์คะ แวะเอาดอกไม้หายากมาฝากเช่นเคยคะ
[IMG]
[IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG]

ฝากเว็ปน่าสนใจมาแป๊ะไว้ให้เพื่อนๆค่ะ
http://www.firstbuddha.com/Buddha/title1.html

เพิ่งเข้าได้ชั่วคราว..หุๆๆ...แวะมาจองที่สวัสดีตอนเช้ามืด...ก่อนใครจ้า

[IMG]

เอาเมืองเยลลี่ มาฝากน้องซันซัน ครับ

---------->ฝันดีนะคะ

[IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG][IMG]

สวัสดีจร้า... มีดอกไม้มาฝาก (อีกแล้วว)
[IMG]

[IMG]

สาธุ
ขอบคุณค่ะ

[IMG]

เอาอาหารค่ำมาฝากเรียกน้ำย่อยจร้า.....
[IMG]

สายแระนะ ขอให้มีความสุขนะคะ

[IMG]

ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะซึ้งมาก

[IMG]

เลือดแม่เพื่อลูก

สมัยหนึ่ง ที่การคมนาคมทางบกและทางอากาศยังไม่สะดวก เวลาจะเดินทางไปไกลๆ ผู้คนส่วนใหญ่จึงนิยมโดยสารเรือเดินทะเล มีเรื่องเล่าว่า มีเรือขนส่งผู้โดยสารทางทะเลลำหนึ่ง ได้นำผู้โดยสารมีจำนวนนับร้อยมุ่งหน้าสู่ทะเลใหญ่ ซึ่งในการเดินทางครั้งนี้ปรากฏว่า เมื่อเรือไปถึงกลางทะเล เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็บังเกิดขึ้น ทันใดนั้นได้เกิดลมพายุพัดโหมกระหน่ำจนทำให้เรือถึงกับอับปางลง ในขณะที่เรือกำลังจะล่มนั้น ได้มีการถ่ายคนจากเรือใหญ่ลงสู่เรือเล็ก ด้วยความกลัวตายของคนในเรือต่างรีบเอาตัวรอด หาได้คิดถึงเสบียงอาหารหรือทรัพย์สินที่นำติดตัวมาไม่ คว้าสิ่งของได้เท่าที่จะหยิบติดมือไปได้เท่านั้น

ถึงแม้จะผ่านวิกฤติการณ์อันเลวร้ายมาได้ แต่เรือลำน้อยนี้ได้ลอยคว้างอยู่กลางทะเลอย่างไร้จุดหมายเป็นเวลาหลายวัน ทำให้คนที่อยู่ในเรือหลายชีวิตต้องพบกับความอดอยากหิวโหย เพราะเสบียงที่นำติดตัวมาซึ่งมีจำนวนเล็กน้อยได้หมดลง อีกทั้งน้ำที่มีอยู่โดยรอบก็ไม่สามารถนำมาดื่มเพื่อดับกระหายได้ ทำให้หลายคนต้องจบชีวิตลงกลางทะเลอย่างน่าเวทนา

ในจำนวนเรือที่ลอยละล่องเคว้งคว้างกลางทะเลนั้น มีเรือลำหนึ่งได้มีแม่กับลูกน้อยอาศัยมาด้วย แม้เธอจะผ่านพ้นภัยมรสุมมาได้อย่างปลอดภัย แต่ก็ต้องมาเผชิญกับความหิวโหยเช่นกัน ลำพังตนเองนั้นไม่เท่าไหร่ ห่วงแต่เพียงลูกน้อยที่ต้องมารับชะตากรรมอันเลวร้ายกับเธอด้วย ซึ่งตอนนี้ลูกน้อยกำลังร้องไห้เพราะความหิว เสียงร้องของลูกเปรียบเหมือนมีดที่กรีดลงกลางใจของผู้เป็นแม่ ซึ่งไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อให้ลูกได้คลายหิว สิ่งที่แม่ให้ลูกได้ในตอนนั้น มีเพียงน้ำนมจากอกที่ยังพอประทังความหิวให้ลูกได้

ความร้อนจากแสงแดดในตอนกลางวันแผดเผาผิวอันบอบบางของลูกน้อย ด้วยความรักความสงสาร ห่วงว่าลูกจะได้รับความทรมาน จึงได้ดึงชายเสื้อของตนขึ้นมาเป็นกำบัง ใช้แผ่นหลังเป็นหลังคาคุ้มแดดให้ลูกได้คลายร้อน ถึงแม้ในตอนนี้หลังแม่จะปวดแสบเพราะถูกแดดแผดเผา แม่ก็ยังทนได้ เธอทนต่อไปถึงแม้หนทางข้างหน้าจะมืดมนไร้จุดหมาย ผู้คนในเรือทยอยกันสิ้นใจไปทีละคนๆ เพราะความหิวโหย แต่เธอก็บอกกับตัวเองว่า เรายังตายไม่ได้เราจะต้องประคองชีวิตให้อยู่ต่อไปเพื่อลูกน้อย

เมื่อเห็นลูกมีอาการจะสิ้นใจเพราะขาดน้ำ จึงคิดว่าจะปล่อยให้ลูกตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้เป็นอันขาด จะต้องหาทางช่วยลูกให้รอดตายให้ได้ คิดดังนั้นเธอจึงพยายามควานหาสิ่งต่างๆ รอบตัวอีกครั้ง ก็ไม่พบสิ่งใดเลยที่จะนำมาประทังความหิวให้ลูกได้ เมื่อเอามือคลำไปในกระเป๋าก็พบของแข็งมีคมอย่างหนึ่งนั่นคือมีด เธอจึงได้หยิบมีดเล่มนั้นขึ้นมา เธอคิดว่านี่คงเป็นวิธีสุดท้ายที่ช่วยให้ลูกมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปได้

ในขณะที่ลูกกำลังร้องอยู่นั้น มือของเธอกำมีดแน่นแล้วรำพึงกับลูกว่า

ขอบคุณนะเจ๊สำหรับรูปพระสมเด็จองค์ปฐมงามมาก

ขอบคุณค่ะพี่
ส่งรูปสมเด็จองค์ปฐมไปแปะให้ถึงบ้านเลย

งดงามจับใจ อย่างที่เฮียปอฯ ว่าไว้จริงๆ

ซันขออนุญาตนำไปลงไปลงไว้ที่แกลอรี่ ด้วยนะคะ

หรือถ้า พี่ตุ๊กสะดวก ก็นำภาพไปแขวนไว้ที่แกลอรี่ ด้วยตนเองก็ได้ค่ะ

ขอบคุณค่า

เหรอเฮีย ตอนแรกบุษนึกว่าพระพุทธชินราชซะอีก แหะๆๆๆๆ

ค่ะคุณตุ๊ก บุษก็ขอร่วมอนุโมทนาในทุกคุณความดีกับคุณตุ๊กทุกประการค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

[IMG]

^ _ ^ สมเด็จองค์ปฐมงดงามจับใจจริง ๆ ครับ