ไม่รู้จักกัน

ศีลเสมอกัน ธรรมเสมอกัน จึงคุยกันได้อย่างรู้เรื่อง เข้าใจ และเข้าถึงเหมือนกัน ถ้ายังไม่มีเหตุปัจจัยที่เสมอกัน อย่าเพิ่งคุยกันเลย เพราะการปรุงแต่งนั้นจะนำมาซึ่งบาปอกุศล

 

รูปขันธ์ นามขันธ์ ผู้นำแห่งจิตวิญญาน มีหน้าที่แก้ไข ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง จิตวิญญานที่ยังไม่สมบูรณ์ให้สมบูรณ์ สมบูรณ์พร้อมเพื่อปลดปล่อยภาระอันหนักอึ้งอันจะนำให้จิตวิญญานนั้น จมดิ่งสู่ห้วงมหันตภัย

คำพูดวกวนของคนที่หาทางออกจากความบีบคั้นในใจตนยังไม่ได้ ก็ฉายซ้ำๆ วนไปในกะลา แค่กะลาใบเดียวที่ครอบอยู่ สลัดออกซะก็หมดเรื่อง

พิมพ์ๆ กันไปตามใจปรารถนา เพราะใจสั่งมา ใจนี่ไปไว้ใจมันไม่ได้นะ มันไม่จริงใจกับใครหรอกแม้กระทั่งเจ้าของ กลับกลอก ยอกย้อนไปวันๆ

รู้คิด รู้ทำ รู้กรรม รู้กาล รู้สถาน รู้บุคคล รู้จน รู้เจียม รู้เขียม รู้อาย.... รู้สิ่งใดก็ไม่สู้รู้ตน

ของปลอมอยู่ด้านนอก ของจริงอยู่ด้านใน

 

ปาราพะตี

 

" ความทุกข์ "........ก็เหมือนฝน......
....มาแค่ชั่วคราวเท่านั้นเอง........
....ไม่ได้ตกตลอดเวลา..............
....ทำให้เราเปียก...ทำให้เราลำบาก...
แต่....ฝนก็ทำให้...ดอกไม้สวยงาม.....
....ความทุกข์ไม่ได้แย่..................
....แค่เป็นบทเรียนที่ยาก........
....ถ้าเราเรียนรู้จากมันได้......
....เราก็เติบโต....งดงาม.......
....เหมือน "ดอกไม้" ...ได้เช่นกัน.....

สวัสดี....ยามเช้า

- สาระดีเพจ -

 

~ทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตล้วนเป็นครู~

บางคนดีใจหาย
บางคนร้ายจนน่าหวาดกลัว
บางคนทำดีไม่หวังผล
บางคนทำทุกอย่างต้องได้กลับคืน
บางคนทำเลวเพราะเผลอ
บางคนทำเลวอยู่เป็นนิจ
บางคนต่อหน้าดีลับหลังคบไม่ได้
บางคนเลวทั้งต่อหน้าและลับหลัง

เจอใครมาบ้างให้เก็บไว้เป็นบทเรียน ประสบการณ์ที่ล่วงเลยมา อย่าให้ผ่านไปโดยที่เราไม่เก็บมาเตือนใจตนว่า...คนมีหลากหลายรูปแบบ เราจะเจอคนแบบไหน ก็ขึ้นอยู่กับเราเป็นคนแบบไหน!

เขาไม่ดี อย่าทำไม่ดีเลียนแบบเขา

เขาไม่ดี ให้เห็นโทษของการทำไม่ดีจากเขา สอนตัวเอง บอกตัวเองได้ แยกแยะดีชั่วได้ ชีวิตจะไม่อับจนหนทาง

#นามบุญ
#เห็นทุกข์เห็นธรรม

 

มีนิทานเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องของยายคนหนึ่งแกทำบุญสร้างโบสถ์ วิหาร สร้างวัด ให้ทานแก่บุคคล ถวายเครื่องอุปโภค บริโภคแด่พระสงฆ์จำนวนมาก

มีครั้งหนึ่งเทวดาท่านดลบันดาลให้ยายได้เห็นวิมาน อาหารที่เป็นทิพย์ พร้อมทั้งบริวารที่รอยายอยู่บนสวรรค์ และบอกกับยายว่านี่คือวิมานของยาย นี่คืออาหารของยาย นี่คือบริวารของยาย

 

เมื่อยายตายโลกมนุษย์แล้ว วิมานนี้ อาหารนี้ พร้อมทั้งบริวารเหล่านี้จะเป็นของยาย ด้วยหวังจะให้ยายยินดี แต่ยายกลับไม่ได้รู้สึกยินดีกับวิมาน อาหาร พร้อมทั้งบริวารเหล่านั้นเลย

เพราะยายเข้าใจในพระธรรม รู้ซึ้งในพระธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นอย่างดี ยายเห็นความ"ไม่เที่ยง" ยายเห็นว่าแม้แต่พรหมชั้นสูงสุดที่มีอายุยาวนานถึง ๘๔,๐๐๐ มหากัป

 

พระพุทธเจ้าท่านก็เรียกว่า “ท่านผู้มีอายุ" คือยังต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไปเมื่อหมดอายุก็ต้องจุติ(ดับ,ตาย)จากภพนั้นและมีกำเนิดในภพอื่นต่อไป ยายเห็นว่าความสุขนั้นเป็น "วิปรินามธรรม ที่สามารถแปรเปลี่ยนกลับเป็นทุกข์ได้"

ยายรู้ดีว่าบุญที่ยายทำนั้นจะเป็นเครื่องนำไปสู่สุคติสวรรค์ และยายอาจจะได้เสวยสุขอยู่บนสวรรค์ชั่วอายุหนึ่ง อาจจะสัก ๒๕๐๐ ปี แต่เมื่อหมดอายุจากภพนั้นแล้ว ยายกลัวว่ายายอาจจะได้มาเกิดเป็นมนุษย์ในสมัยกลียุค เป็นยุคที่โลกมนุษย์มีแต่ความทุกข์ยากลำบาก เป็นยุคที่ไม่มีธรรมะของพระพุทธเจ้าอยู่แล้ว เป็นยุคที่พุทธศาสนาครบ ๕๐๐๐ ปีแล้ว

 

ศาสนาพุทธเสื่อมไปแล้วตามที่พระพุทธเจ้าท่านทรงพยากรณ์ไว้ ยายกลัวว่าจะประสบกับความทุกข์ในช่วงสมัยนั้น กลัวว่าจะไม่ได้พบกับสัจจธรรมในช่วงสมัยนั้น ยายจึงไม่รู้สึกยินดีในวิมาน อาหาร พร้อมทั้งบริวารเหล่านั้น

เมื่อเห็นในทุกข์อันเกิดจากภพ ยายจึงไม่ปรารถนาในภพ ยายปรารถนาที่จะออกจากภพ จึงเพียรศึกษาพระธรรม เพียรปฏิบัติตามองค์มรรควิธี เพื่อให้ถึงซึ่งความดับแห่งภพ

เวลาที่ยายทำบุญบริจาคทาน ยายก็ไม่ปรารถนาในภพ ไม่ปรารถนาว่าจะได้ไปสู่วิมาน อาหาร พร้อมทั้งบริวารในภพใดๆ เพราะยายรู้ดีว่านั่นคือ "ภวตัณหา"(ยินดีติดใจในภพ) ยายทำบุญบริจาคทานก็เพราะยายเพียรพยายามที่จะทำให้โลภะเบาบางลง

 

ยายรู้ว่าการทำบุญบริจาคทานเพื่อที่จะขจัดโลภะนี้ คือ กุศลที่มีอานิสงส์มากกว่าบุญ ไม่ใช่เป็นแค่บุญ เพราะการทำบุญอย่างเดียวไม่อาจทำให้ยายหลุดพ้นได้ แต่กุศลคือสิ่งที่ทำให้ยาย คิด พูด และกระทำสิ่งใดๆอย่างฉลาด รู้เท่าทัน โลภะ โทสะ โมหะ ต่างหากจะทำให้ยายหลุดพ้นได้

นอกจากนี้ ยายยังได้เพียรเจริญเมตตาธรรมก็เพื่อที่จะทำให้โทสะเบาบางลง เพื่อขจัดโทสะให้สิ้นไป ยายเพียรทำจิตให้ผ่องใสควรแก่งาน เพื่อน้อมไปสู่วิชชา ๓ เพื่อความสิ้นอาสวะ เพื่อละสังโยชน์ทั้ง ๑๐ ให้ได้ (เครื่องร้อยรัดสัตว์๑๐ อย่างให้วนเวียนอยู่ในวัฏฏะ)

 

"เพื่อบรรลุโสดาบันในชาตินี้ ซึ่งจะไม่มีความเสื่อมลงได้อีก เพื่อบรรลุสกทาคามีในชาตินี้ ซึ่งจะกลับมาเกิดในโลกนี้อีกเพียงครั้งเดียวก็จะสำเร็จเป็นพระอรหันต์ เพื่อบรรลุอนาคามีในชาตินี้ ซึ่งจะสำเร็จเป็นพระอรหันต์ในสวรรค์ชั้นพรหมสุทธาวาส ไม่กลับมาเกิดในโลกนี้อีก เพื่อบรรลุอรหันต์นิพพานในชาตินี้"

เพราะจุดมุ่งหมายของยาย คือปรมัตถประโยชน์ คือ ประโยชน์อย่างยิ่ง คือ นิพพาน ยายเพียรทำอยู่อย่างนี้โดยที่ยายไม่ได้คำนึงถึง ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ คือประโยชน์ในปัจจุบัน และสัมปรายิกัตถประโยชน์ คือ ประโยชน์ในภายหน้าเลย

 

"เพราะยายรู้ดีว่า ประโยชน์สองอย่างนี้ยายจะพึงมีพึงได้อยู่แล้วจากการกระทำที่ดีเป็นบุญเป็นกุศลในปัจจุบันของยายโดยไม่จำเป็นต้องเพ่งเล็งขวนขวาย นี่คือจุดมุ่งหมายของยายผู้ไม่ยินดีในวิมาน อาหาร พร้อมทั้งบริวาร ในสุคติภพใดๆ"

และยายได้กล่าวภาษิตฝากถึงผู้ที่ยังปรารถนาในประโยชน์ว่า

“ผู้ไม่เห็นในทุกข์ ย่อมไม่ปรารถนาที่จะออกจากทุกข์ ผู้ไม่เห็นในคุณของพระนิพพาน ย่อมไม่ปรารถนาปรมัตถประโยชน์ ผู้ไม่เห็นในปรมัตถประโยชน์ ย่อมไม่ปรารภความเพียร"

(ที่มา..แหล่งรวบรวมกรณีศึกษาจิต วิญญาณ ชีวิตหลังความตาย และการเกิดใหม่)

 

บอกบุญสร้างพระศรีเมืองน่านค่ะ สนใจร่วมบุญได้ตามเลขที่บัญชีที่ลงไว้ในภาพนะคะ

ตามกำลัง ตามศรัทธาค่ะ

 

นำมาฝากท่านผู้อ่านค่ะ

..... ญาณสัมผัสจากเทวดา .....

คนที่ผ่านการทำสมาธิมาจากอดีตชาติ เมื่อมาเกิดมักจะถูกทักว่าเป็นคนมีองค์บ้าง มีญาณบ้างซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะที่จริงก็หมายถึงมีเทวดารักษาและเป็นเทวดาพิเศษ ซึ่งผู้ที่ผ่านการทำสมาธิอย่างถูกต้องจะเข้าใจได้ว่าเทพยดาที่ตามมารักษานั้น ท่านมาคุ้มครองและคอยดลบันดาลให้เราทำชั่วไม่ขึ้นและมีโอกาสสร้างความดีได้ง่ายๆ แต่ที่สำคัญคือท่านจะบันดาลให้เราชอบทำสมาธิกรรมฐาน

 

ความพิเศษอยู่ตรงนี้คือเทพยดาหรือองค์ในที่ปกปักรักษาเรา ท่านจะเป็นครูกรรมฐานให้เราอย่างลี้ลับ บางท่านเหมือนถูกสะกดเข้ากรรมฐานมีจิตเฉียดอัปปนาสมาธิได้เอง ทั้งนี้ก็เพราะเทพยดานั้นคุมจิตให้ อาการจะเหมือนท่านมาประทับทรง ซึ่งจะเรียกว่าท่านมาประทับกลายๆ ก็ได้ แต่ไม่ได้มาเพื่อออกฤทธิ์ออกเดช แต่มาเพื่อสอนสมาธิ

บุคคลที่มีเทพยดาคุมแบบนี้จะรู้สึกอยากทำสมาธิเสมอ และบางครั้งไม่ได้ตั้งใจทำสมาธิแต่ก็เกิดอารมณ์สงบสงัดขึ้นมีจิตที่ปรับไปสู่ความสงบได้ง่าย เรื่องแบบนี้นับว่าเป็นเรื่องลี้ลับและเป็นบุญเก่าของบุคคลผู้นั้น เทพยดาท่านจะมาคุมกรรมฐานมาดูแลจิตให้เราเข้าใจในอารมณ์สมาธิได้ในระดับหนึ่ง พอเราจำอารมณ์สมาธิได้ ตั้งสมาธิเองเป็น ท่านก็จะถอยเพื่อให้เรามีโอกาสได้ทำสมาธิเอง

 

สิ่งสำคัญคืออย่าสำคัญผิดจนคิดเปิดสำนักเป็นร่างทรงเพราะถือว่าผิดทาง นอกจากนี้คนที่มีองค์ญาณในจะสามารถทักอะไรก็แม่นจนเหมือนหมอดูกลายๆ ซึ่งเรื่องนี้ครูบาอาจารย์ก็ให้ระวังอย่าได้เที่ยวทัก #เพราะเป็นการถ่วงการทำกรรมฐานขั้นสูงๆ ต่อไป ให้สำรวมในกาย วาจา ใจ วันไหนทักคนไปเยอะวันนั้นจะทำสมาธิได้ลำบาก วันไหนควบคุมสังวรระวังกาย วาจา ใจ ได้ดี วันนั้นก็ทำสมาธิได้ง่าย

 

ทั้งนี้ให้เข้าใจไว้ว่าแม้เมื่อท่านไม่มาสัมผัสไม่มาคุมกรรมฐาน ท่านก็ดูแลเราอยู่ทุกเมื่อ สิ่งสำคัญคือให้รักษาศีล ให้ทาน และหมั่นนั่งภาวนาคุมใจให้เป็นสุขในพระรัตนตรัยไว้เสมอ เทพยดาก็จะคอยคุ้มครองและเป็นครูกรรมฐานอย่างลี้ลับ

นอกจากนี้ให้สังเกตุอีกประการว่า ผู้ที่มีครูเป็นเทพ พรหม เป็นญาณในตัวนั้นไปไหนมาไหนมักเจอผู้มีญาณทิพย์ญาณเทพ ทั้งนี้เพราะกระแสจิตกระแสเทพเป็นสื่อถึงกัน เทพยดาท่านจะนำพาให้เราไปพบกับบุคคลที่มีญาณเช่นเดียวกันกับเราเพื่อชักชวนกันสร้างสมบารมีสืบๆไป

 

ดังนั้นผู้ที่มีส่วนเกี่ยวเนื่องผูกพันกับเทพพรหมเช่นนี้จึง #หมั่นแผ่เมตตาและอุทิศกุศลให้เทพยดาเสมอๆ

แต่ทั้งนี้ก็อย่าเข้าไปติดเข้าไปอุปาทานจนเป็นร่างทรงองค์เจ้าไปเพราะเป็นเหตุให้เสียทางกรรมฐานและเป็นเหตุให้มารให้สัมภเวสีเข้าแทรกในกายในใจได้

สิ่งสำคัญคือมั่นในพระรัตนตรัย หมั่นทำกรรมฐานและหมั่นละกิเลสอย่างหยาบไปเรื่อยๆ อย่าไปยึดมั่นถือมั่นกับสภาวธรรมใดๆ จนมากเกินไป เตือนตนของตนไว้เสมอ พิจารณาในพระไตรลักษณ์ว่าสภาวธรรมทั้งหลายไม่ควรยึดมั่นถือมั่นเลย

@ หนังสือ.....
อัศจรรย์สมาธิพระโพธิสัตว์
หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ